Tου Πελοπίδα-Παναγιώτη Κουλούρη,
1839: Υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου, αποκαλούμενη, επίσης, Συνθήκη του 1839, η οποία καθιέρωνε το Βέλγιο ως βασίλειο. Η κυριότερη ιστορική σημασία της Συνθήκης, ήταν στο έβδομο άρθρο, κατά το οποίο το Βέλγιο υποχρεωνόταν να παραμείνει, μονίμως, ουδέτερο, και έθετε ως υπεύθυνες τις συμβαλλόμενες δυνάμεις, να περιφρουρούν αυτή την ουδετερότητα σε περίπτωση εισβολής. Από το 1815 ως το 1839, το Βέλγιο ήταν ένα τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου των Κάτω Χωρών. Με τη Συνθήκη του 1839, οι νότιες επαρχίες των Κάτω Χωρών έγιναν το Βασίλειο του Βελγίου, ενώ το Λιμβούργο μοιράστηκε σε βελγικό και ολλανδικό μέρος. Το ίδιο έγινε και με το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, το οποίο αργότερα χωρίστηκε σε ένα βελγικό μέρος και το τρέχον μεγάλο Δουκάτο, που ήταν κάτω από μία προσωπική ένωση, με τις Κάτω Χώρες υπό τον βασιλιά Γουλιέλμο Γ’ μέχρι το 1867. Το Zeeuws-Vlaanderen αποσπάστηκε από το Βέλγιο και δόθηκε στην ολλανδική επαρχία Zeeland, καθώς οι Ολλανδοί δεν επιθυμούσαν να ελέγχει το Βέλγιο τις εκβολές του Scheldt. Ωστόσο, οι Ολλανδοί, ως αντάλλαγμα όφειλαν να εγγυηθούν την ελεύθερη ναυσιπλοΐα του Scheldt στον λιμένα της Αμβέρσας. Η Συνθήκη του Λονδίνου έδινε το δικαίωμα στο Βέλγιο να διέρχεται με τραίνο ή μέσω των καναλιών πέρα από το ολλανδικό έδαφος, ως έξοδο στον γερμανικό Ρουρ. Αυτό το δικαίωμα κατοχυρώθηκε σε μια απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, σε μια διαφωνία μεταξύ του Βελγίου και των Κάτω Χωρών για την διαδρομή των σιδηροδρόμων του Σιδερένιου Ρήνου.
1943: Ξεσπά η Εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας. Στην κατεχόμενη, από τους Γερμανούς κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Πολωνία, ξεκινάει η εξέγερση – ξεσηκωμός των Εβραίων έγκλειστων στο Γκέτο της Βαρσοβίας. Ήταν μία πράξη αντίστασης κατά των σχεδίων των Ναζί για μεταφορά των εναπομεινάντων κατοίκων του Γκέτο στο στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα. Η εξέγερση, εναντίον των Ναζί, ξεκίνησε στις 19 Απριλίου και τελείωσε όταν η φτωχά εξοπλισμένη αντίσταση συνετρίβη από τα γερμανικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Γιούργκεν Στρόοπ. Ήταν η μεγαλύτερη εξέγερση των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Τα θύματα υπολογίζονται, περίπου, σε 13.000 Εβραίους, οι οποίοι σκοτώθηκαν στο γκέτο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης (6.000 από τους οποίους κάηκαν ζωντανοί ή πέθαναν από την εισπνοή καπνού). Από 50.000 κατοίκους του γκέτο, που κατάφεραν να επιβιώσουν, συνέλαβαν τους περισσότερους και τους μετέφεραν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Σύμφωνα με την αναφορά του ιδίου του Στρόοπ, οι γερμανικές δυνάμεις μετρούσαν, μόλις, 16 νεκρούς και 86 τραυματίες (πάνω από 60 μέλη των Waffen-SS, όχι οι Εβραίοι δοσίλογοι). Ο πραγματικός αριθμός των γερμανικών απωλειών παραμένει άγνωστος. Για λόγους προπαγάνδας οι γερμανικές απώλειες, επισήμως, δηλώθηκαν να είναι μόνο μερικοί τραυματίες και κανένας νεκρός, ενώ η Πολωνική Αντίσταση ισχυριζόταν ότι εκατοντάδες Ναζί σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων.
1961: Αποτυγχάνει η αμερικανική «Επιχείρηση του Κόλπου των Χοίρων». Τον Ιούλιου του 1959, έξι μήνες μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπατίστα από τις δυνάμεις του Κάστρο, άρχισαν να επιδεινώνονται οι σχέσεις του νέου κουβανικού καθεστώτος με τις ΗΠΑ. Στις 19 Οκτωβρίου 1960 απαγορεύθηκαν οι εξαγωγές στην Κούβα, από την αμερικανική κυβέρνηση και στις 3 Ιανουαρίου 1961 διεκόπησαν και οι διπλωματικές σχέσεις. Αμερικανοί ειδικοί εκτιμούσαν, πως η φιλοσοβιετική πολιτική, που ακολουθούσε ο Φιντέλ Κάστρο ήταν αντίθετη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, στην Καραϊβική. Έτσι, ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Τζον Κένεντι αποδέχθηκε το σχέδιο της CIA για εισβολή στην Κούβα και ανατροπή του καθεστώτος Κάστρο. Η αμερικανική επιχείρηση ξεκίνησες στις 15 Απριλίου, με τρία αμερικανικά αεροπλάνα, που κατευθύνονταν από Κουβανούς πιλότους, βομβάρδισαν αεροπορικές βάσεις. Στις 17 Απριλίου, εξόριστοι Κουβανοί αποβιβάστηκαν σε διάφορα σημεία της και όντας εκπαιδευμένοι στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν αμερικανικό εξοπλισμό. Η κυρίως απόβαση έγινε στον Κόλπο των Χοίρων. Οκτώ αμερικανικά βομβαρδιστικά Β-26, που παραχωρήθηκαν από τη CIA, παρείχαν αεροπορική υποστήριξη. Χωρίς να εκτιμηθεί σωστά η εσωτερική κατάσταση στην Κούβα, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες θεωρούσαν, πως θα ξεσπάσει εξέγερση κατά του Κάστρο και θα προσχωρούσαν τμήματα του κουβανικού στρατού στις γραμμές των ανταρτών αμέσως μετά την απόβασή τους. Ωστόσο, συνέβη το αντίθετο. Οι εισβολείς ήρθαν αντιμέτωποι με τη σκληρή αντίσταση των Κουβανών και η επιχείρηση απέτυχε, ενώ την επόμενη μέρα, 20 Απριλίου, οι περισσότεροι εκ των εισβολέων παραδόθηκαν, και αφού ανακρίθηκαν δημόσια, στάλθηκαν, πίσω, στις ΗΠΑ.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Το 2014 ξεκίνησε τις σπουδές του, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου αποφοιτώντας το 2018. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Νεαπόλεως Πάφου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Νεότερη και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία". Στο OffLine Post αρθρογραφεί για τις κατηγορίες Πολιτικού και Ιστορίας.
