Του Μανώλη Φυρογένη,
«Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά!» είπε ένας απ’ το πλήθος. «Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο όταν του μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια. Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου. Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι. Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος; Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά; Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι. Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις μου είπαν. Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος. Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο. Γινόταν ήλιος. Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές, άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε. Ο Ποιητής μοιράζεται στα δυο.»
Δανείζομαι το ποίημα του Τάκη Σινόπουλου «ο καιόμενος» σε μια προσπάθεια αποτίμησης των γεγονότων που συνέβησαν τη Δευτέρα το απόγευμα στην πόλη του Φωτός. Ανήμερα της Μεγάλης Δευτέρας των Καθολικών, η Γαλλία θρηνεί και πάλι. Η οροφή και το εμβληματικό 90 μέτρων κωδωνοστάσιο της ιστορικής Παναγίας των Παρισίων, τυλίχτηκαν στις φλόγες μπροστά στα μάτια τόσο των Παριζιάνων όσο και των εκατομμυρίων τουριστών που συρρέουν κάθε χρόνο στο Παρίσι. Η ξακουστή Notre Dame, η οποία αποτελεί από το 1991 μέρος του καταλόγου των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, υπέστη σοβαρές καταστροφές από σπίθα πιθανότητα των εργασιών συντήρησης που διενεργούνταν στο εσωτερικό του ναού, σκορπίζοντας τη θλίψη σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Παναγία των Παρισίων, είναι ο καθεδρικός ναός, γοτθικού ρυθμού, στο κέντρο της μητρόπολης της Γαλλίας, ο οποίος έχει μακρόχρονη ιστορία πίσω στο Μεσαίωνα. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1163 ενώ η αποπεράτωση ολοκληρώθηκε περίπου δυο αιώνες αργότερα, έπειτα από αμέτρητες ώρες εργασίας. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, η Notre Dame, έπεσε «θύμα» του εξαγριωμένου όχλου, από τον οποίο λεηλατήθηκαν κειμήλια μεγάλης αξίας και πολλών αιώνων ενώ ακόμα την περίοδο εκείνη αποκεφαλίστηκαν πολλά αγάλματα και έσπασαν βιτρό ανεκτίμητης αξίας. Επίσης, στα τέλη του 1804 αυτοανακηρύχθηκε εκεί αυτοκράτορας ο Ναπολέων Βοναπάρτης ενώ περίπου 3 δεκαετίες αργότερα, το 1831, και μετά την ολοκλήρωση του ομώνυμου κλασσικού μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκώ, «Παναγία των Παρισίων», αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για τον ναό και ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης των καταστροφών που προήλθαν από τη Γαλλική Επανάσταση. Στη διάρκεια των 25 αυτών ετών της αποκαθήλωσης των ζημιών, χτίστηκε το εμβληματικό κωδωνοστάσιο, το οποίο δυστυχώς κατέρρευσε την προηγούμενη Δευτέρα, μέσα σε δυο ώρες, μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, λίγη ώρα μετά την ολοκλήρωση της λειτουργίας. Ακόμα, στα μέσα του 20ου αιώνα, καθαρίστηκε η πρόσοψη του καθεδρικού ναού μετά από 8 σχεδόν αιώνες αιθάλης και ενώ οι προσπάθειες αποκατάστασης και αναστήλωσης του ιστορικού αυτού κτηρίου συνεχίστηκαν μέχρι και σήμερα.
Δυστυχώς όμως τα λιγότερα από 50 εκατομμύρια ευρώ που ξόδεψε η γαλλική κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια για την Παναγία των Παρισίων, δεν φάνηκαν αρκετά για να γλιτώσει από την προκειμένη πυρκαγιά. Ένα χρόνο νωρίτερα, το ειδησεογραφικό αμερικάνικο δίκτυο CBS, φανέρωσε το μέγεθος της διάβρωσης του γοτθικού ναού και «έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου», προφητικά όπως αποδείχτηκε, για ενδεχόμενη καταστροφή του. Μπορεί να γλίτωσε από πολέμους και φυσικές καταστροφές τους προηγούμενους αιώνες, όμως η πυρκαγιά της 15ης Απριλίου, προξένησε τεράστιες υλικές ζημιές και σκόρπισε τη θλίψη σε όλη την υφήλιο για ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία παγκοσμίως.
Εν κατακλείδι, δεν πρέπει να παραμεληθεί το γεγονός ότι η Παναγία των Παρισιών, δεν αποτελεί απλά μια εκκλησία. Αντιθέτως, βρίσκεται τα τελευταία 30 περίπου χρόνια στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς λόγω της σπουδαιότητας της αλλά και της μακράς ιστορίας της. Επίσης αποτελεί την επιτομή του καθολικισμού στη Γαλλία, είναι ιδιαιτέρως συμβολική, αποτελώντας το σύμβολο της ιστορίας του Παρισιού. Η δημόσια και διεθνής θλίψη των τελευταίων δυο ημερών περιγράφεται άριστα στη φράση του γενικού βικάριου της αρχιεπισκοπής του Παρισιού, Φιλίπ Μορσέ, «Δεν είναι η Notre Dame των καθολικών, είναι η Notre Dame της Γαλλίας, η Notre Dame του κόσμου. Η εκκλησία καίγεται και ο κόσμος ολόκληρος κλαίει».
Φοιτητής επί πτυχίω στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων με κατεύθυνση την Πολιτική Επιστήμη. Ενδιαφέρεται για τα κοινά ενώ ασχολείται ενεργά στον τομέα που έχει επιλέξει να ασχοληθεί επαγγελματικά. Επίσης, έχει εμπειρία από το Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, καθώς υπήρξε μέρος του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών (Erasmus) με απόλυτη επιτυχία.
