Του Παύλου Ι. Αλεξιάδη,
Η λέξη «ΑΝΑΓΚΗ» χαραγμένη στα Ελληνικά μέσα σε ένα από τα καμπαναριά της Παναγίας των Παρισίων ήταν αυτή που ενέπνευσε στον Βίκτωρ Ουγκώ το ομώνυμο μυθιστόρημα του με το οποίο, αν και τόσο σκοτεινό, όλοι έχουμε μεγαλώσει με αυτό. Από την παιδική μας ηλικία η ιστορία του Κουασιμόδου και της Εσμεράλντας μας είχε συναρπάσει και είχε καταστήσει τον ναό ως σύμβολο μεγαλείου. Σήμερα αυτό το σύμβολο με τα πανέμορφα γκαργκόιλ, τις μελωδικές καμπάνες και τα απερίγραπτης ομορφιάς βιτρό έχει γίνει ένα με τις στάχτες.
Η ημέρα της καταστροφής του ναού δεν ήταν τυχαία γιατί η Δευτέρα 15/4/2019 είναι η Μεγάλη Δευτέρα των Καθολικών και ήταν λες και ο Θεός επέλεξε αυτήν την ημέρα όπου συμβολικά ξεκίνα η εβδομάδα των παθών για να ξεκινήσει αυτό που οι Λατίνοι ονομάζουν Dies Irea, ημέρα της οργής… Βαριά τα σύμβολα, βαριά πολύ βαριά και η καταστροφή. Στην ανθρώπινη ιστορία έχουν συμβεί πολλές καταστροφές σπουδαίων και μεγάλων μνημείων. Στα 1687 ο Μοροζίνι βομβαρδίζει και καταστρέφει τον Παρθενώνα, τα συναισθήματα των τότε κάτοικων της Αθήνας που έβλεπαν την καταστροφή θα ήταν ανάλογα με τα δικά μας όταν είδαμε το καμπαναριό της Παναγίας των Παρισίων να καταρρέει. Κάθε φορά που ένα μνημείο του ανθρώπινου πολιτισμού καταστρέφεται είναι σαν να χάνεται μαζί του όλο το παρελθόν και ότι μας συνδέει μαζί του και αυτό είναι τραγικότερο από την υλική καταστροφή.
Εχθές στο Παρίσι στάχτες έπεφταν πάνω στο πλήθος, ενώ παντού αντηχούσαν οι σειρήνες των περιπολικών και των πυροσβεστικών οχημάτων. Κάποιοι τραβούν φωτογραφίες και βίντεο.
«Είναι χιλίων ετών» φωνάζει ένας.
Ένα κορίτσι λέει διστακτικά: «Μπορεί και να μην είναι τόσο σοβαρό»
«Πρόκειται για την Παναγία των Παρισίων» απαντά η μητέρα της, χωρίς να ξεκολλήσει το βλέμμα της από τις φλόγες που αγκαλιάζουν τη στέγη του καθεδρικού ναού.
Και εκεί συμβαίνει κάτι συγκλονιστικό από παντού ακούγεται σαν κραυγή η θρησκευτική επωδός «Κύριε Ελέησον» και έτσι πρόχειρα και μέσα από τις στάχτες σχηματίζεται μια μεγάλη λιτανεία, άνθρωποι γονατίζουν και ψέλνουν θρηνητικά το Ave Maria και το Agnus Dei. Αλλά αλίμονο τα δάκρυα τα δικά μας και όλης της πολιτισμένης ανθρωπότητας, μπροστά στον όλεθρο δεν μπορούν ούτε κατ’ ελάχιστο να κρύψουν την τραγωδία.
Η Παναγία των Παρισίων πρέπει να ξαναχτιστεί και να ξαναλειτουργήσει. Είναι χρέος της ανθρωπότητας προς την ανθρωπότητα.
