Του Δημήτρη Χαμπαίου,
Στην Αρχαία Ελλάδα το «λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν» ήταν μία έκφραση που δήλωνε πως το να μιλάει κάποιος σύντομα και περιεκτικά είναι στάση ζωής. Το να μπορεί να εκφράζεται κανείς εύστοχα δηλώνει την πνευματική καλλιέργεια, την καλή χρήση της γλώσσας, την λιτότητα τόσο στον τρόπο που προσδιορίζει τη ζωή, όσο και στον τρόπο επικοινωνίας με τους γύρω του. Αντίθετα, ο μακροσκελής και φλύαρος λόγος πολλές φορές κρύβει την αλήθεια, και παρουσιάζει καταστάσεις εσκεμμένα πολύ περισσότερο ιδανικές από ότι στην πραγματικότητα είναι. Αυτός είναι ο ρόλος των δημαγωγών και των λαοπλάνων και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, είναι ο ορισμός του λαϊκισμού.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του φετινού «Δείκτη Απολυταρχικού Λαϊκισμού», που εκδίδει το σουηδικό ινστιτούτο Timbro και παρουσιάζει στην χώρα μας το ΚΕΦίΜ, βρίσκεται στη δεύτερη θέση πανευρωπαϊκά ως προς το ποσοστό υποστήριξης απολυταρχικών λαϊκιστικών κομμάτων. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας «η Ελλάδα είναι μία από τις 4 χώρες-μέλη της ΕΕ που η κυβέρνηση αποτελείται μόνο από λαϊκιστές», ενώ τα “λαϊκιστικά” κόμματα συγκέντρωσαν πάνω από το 50% των ψήφων στις τελευταίες εθνικές εκλογές του 2015».
Σαφέστατα αυτή η έξαρση του λαϊκισμού στην Ελλάδα είναι προϊόν της οικονομικής κρίσης, αλλά και της αγανάκτησης της κοινωνίας από την πολιτική ζωή του τόπου. Δε μπορεί σε καμία περίπτωση όμως να τεθεί σαν δικαιολογία και προπάντων να δικαιολογήσει αυτή την κυβέρνηση, η οποία σκοπίμως και με δημαγωγική μαεστρία, παραπλάνησε το λαό για να έρθει στην εξουσία. Δεν είναι τυχαία η θέση της χώρας στην κατάταξη του Timbro, όπως δεν είναι καθόλου τυχαία και η δήλωση της εταιρείας χρηματοοικονομικού λογισμικού Bloomberg που προτρέπει να επενδύσουν στην Ελλάδα, τώρα που η κυβέρνηση Τσίπρα πέφτει.
Σε αυτό το σημείο εξάλλου πρέπει να τονιστεί ότι επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ η χώρα μας, είναι τελευταία σε επενδύσεις στην Ευρώπη σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο, στην έλλειψη εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, στην έλλειψη σταθερότητας στην ελληνική κοινωνία, αλλά και σε πολύ μεγάλο βαθμό στην λαϊκιστική τακτική του κ. Τσίπρα.
Καταλαβαίνει κανείς ότι η εμπιστοσύνη σαφώς χτίζεται και ένας άνθρωπος όπως ο Αλέξης Τσίπρας που κατατάσσεται από την Guardian στην πρώτη θέση παγκοσμίως των αριστερών ηγετών σε λαϊκισμό, ξεπερνώντας ακόμα και τον Νικολάς Μαδούρο, είναι πολύ απλά ένας ρέκορντμαν των αρνητικών στατιστικών.
Είναι λοιπόν καιρός να πάψουμε επιτέλους να εθελοτυφλούμε και να κατανοήσουμε πως, όσο υπάρχουν φαινόμενα ακραίου λαϊκισμού, τόσο περισσότερο η Ελλάδα θα μένει πίσω οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Η λαϊκιστική τακτική είναι επικίνδυνη και θέτει ακόμη και το ίδιο το πολίτευμα σε μεγάλο κίνδυνο. Ο λαός αρχίζει να επιζητά ουσιαστικές λύσεις και όχι «παραμύθια της Χαλιμάς». Έτσι, στις εκλογές που πλησιάζουν, αλλά και σε όλες εκείνες που θα ακολουθήσουν, ο λαός οφείλει να δώσει μία ισχυρή απάντηση στα φαινόμενα λαϊκισμού και να απαντήσει με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, ο οποίος δεν είναι άλλος από τη συνειδητοποιημένη ψήφο του.
