Του Ραφαήλ-Νικόλαου Μπελενιώτη,
Για τις 10 Απριλίου έχουν οριστεί οι φετινές ενιαίες φοιτητικές εκλογές για την ανάδειξη των φοιτητικών εκπροσώπων στα Δ.Σ των ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας. Η ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών ορίστηκε συγκριτικά νωρίτερα από πέρσι (16 Μαΐου 2018), μάλλον λόγω των επικειμένων ευρωεκλογών του Μαΐου. Ο «κανονισμός» αυτός αποδεικνύει για ακόμη μια φορά την οργανική εξάρτηση των φοιτητικών παρατάξεων από τους κομματικούς – θεατούς και αθέατους – μηχανισμούς τους. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ από την άλλη σε ανακοίνωση που εξέδωσε σχετικά με την ημερομηνία διεξαγωγής των φετινών εκλογών σημειώνει σε έντονο τόνο την έλλειψη θέλησης από τους εκπροσώπους των υπόλοιπων φοιτητικών παρατάξεων για μια «κεντρική θεσμική εκπροσώπηση των φοιτητών».
Στις περσινές εκλογές τα πράγματα είχαν κινηθεί δίχως σοβαρές εκπλήξεις – ανεμική συμμετοχή των φοιτητών, μεγάλο ποσοστό αποχής, καμία ριζική μεταβολή στην κατάταξη των – λίγο πολύ αναμενόμενων- αποτελεσμάτων.
Η φετινή 10 του Απρίλη, όμως φορτίζεται από τώρα με έντονα πολιτικά χρώματα, με την ΔΑΠ να έχει κυκλοφορήσει κεντρικές αφίσες με σύνθημα «Η Πρώτη Νίκη θα είναι των Φοιτητών», και με τη παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, το BLOCO, να πολιτικοποιεί το πλαίσιο των εκλογών με σαφή αναφορά στο έργο του ΣΥΡΙΖΑ στην ανώτατη εκπαίδευση.
Αυτό συμβαίνει, γιατί η φοιτητική κάλπη του Απρίλη θα είναι η πρώτη κάλπη σε μια σειρά από αναμενόμενες εκλογικές διαδικασίες του προσεχούς διαστήματος (ευρωεκλογές – δημοτικές – εθνικές). Ίσως λοιπόν, ο πολιτικός αυτός χρωματισμός των φετινών φοιτητικών εκλογών να μπορέσει να προσδώσει και μια νέα διάσταση στην διαδικασία των εκλογών, στην οποία θα προκριθούν επιτέλους αναγκαίες τομές και προτάγματα για τα ΑΕΙ της χώρας. Πάνω από όλα δηλαδή, να μετρηθούν οι ιδέες.
Είναι αλήθεια πως όλο και περισσότεροι φοιτητές προκρίνουν τομές και προτάγματα προς υλοποίηση, τα οποία και έρχονται ως συμπεράσματα μέσα από την άλλοτε δύσκολη και πότε εύκολη καθημερινότητά τους. Προστάγματα, που τις περισσότερες φορές υπερσκελίζουν ακόμα και τις φοιτητικές «πρωτοπορίες των παρατάξεων.
Αφισοκόλληση
Η πρώτη σχολή στην οποία τα φοιτητικά τραπεζάκια και η αλόγιστη αφισοκόλληση στους τοίχους αποτελούν αμφότερα παρελθόν είναι η Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στην Κομοτηνή, η οποία λάμπει από καθαριότητα. Η ανεξάρτητη παράταξη Ανεξάρτητη Νομική Κίνηση κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, μέσα από συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου να καθαιρέσει τον εθιμικό χώρο των παρατάξεων με τις αφίσες τους. «Με μικρές δράσεις προσπαθούμε να φέρουμε τη σχολή μας πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Θέλουμε ένα καθαρό και περιποιημένο Πανεπιστήμιο. Δηλαδή, διεκδικούμε τα αυτονόητα», είχε τονίσει η εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Νομικής Κίνησης, Βασιλική Τάτση. Η αλόγιστη αφισοκόλληση αποτελεί ξεκάθαρη φθορά δημόσιας περιουσίας σε μια περίοδο που οι υποδομές των ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση, λόγω της χαμηλής χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων. Όλο και περισσότεροι φοιτητές και φοιτήτριες εξεγείρονται απέναντι στην αισθητική υποβάθμιση και τον αναχρονισμό της άναρχης αφισοκόλλησης και απαιτούν άμεση απαγόρευση της αφισοκόλλησης στα Πανεπιστήμια και στις σχολές τους. Ας ελπίσουμε πως τα αιτήματα αυτά θα συμπεριληφθούν στις βλέψεις των παρατάξεων και ότι η πρωτοβουλία της Ανεξάρτητης Νομικής Κίνησης θα ανοίξει έναν καινούριο δρόμο.
Άρθρο 16
Το άρθρο 16 του Συντάγματος υπήρξε και παραμένει η ιερή αγελάδα της αριστεράς. Στο άρθρο 16 του Συντάγματος παρ. 5 προβλέπεται ότι η «ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση». Ουσιαστικά, απαγορεύεται η ίδρυση μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, σαν εκείνα που ανθούν στο εξωτερικό. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 50.000 Έλληνες φοιτητές επιλέγουν το εξωτερικό για σπουδές. Οι φοιτητές των δημοσίων ΑΕΙ και οι σπουδαστές στα ΤΕΙ δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ. Έτσι, θα μειωθούν βάρη της ελληνικής οικογένειας που αναγκάζεται να στείλει το παιδί της στο εξωτερικό για σπουδές και θα επαναπατριστεί σημαντικό επιστημονικό κεφάλαιο για τη χώρα, με δυνατότητα να καταστεί –όπως και η Κύπρος- σημαντικός κόμβος σπουδών για ξένους φοιτητές. Από την άλλη και τα δημόσια ΑΕΙ θα αναγκαστούν να μπουν σε ένα ελαφρύ «παιχνίδι» ανταγωνισμού, εκσυγχρονίζοντας τόσο τα προγράμματα σπουδών τους όσο την δικτύωση τους με το εξωτερικό. Σίγουρα, το να κλείνουμε τα μάτια μας απέναντι στην πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώνεται αμείλικτα μπροστά μας, δε συμφέρει τους φοιτητές και τις οικογένειες τους.
Αγορά εργασίας
Στην Ελλάδα του 2019 η πραγματική σύνδεση των πτυχίων με την αγορά εργασίας αποτελεί ακόμη ζητούμενο. Χρειάζονται σημαντικά προστάγματα πάνω σε αυτό το ζήτημα όπως η θέσπιση μαθημάτων επιχειρηματικότητας σε συνεργασία με επιχειρήσεις και η είσοδος των Startups έρευνας στα πανεπιστήμια.
Εκτός από τα βασικά προστάγματα που οφείλουν να ακουστούν με τη κατάλληλη ψήφο μας στις φετινές εκλογές για να ανοίξει ένας νέος δρόμος απαιτήσεων για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ της χώρας μας, υπάρχουν και κάποιες τομές που πρέπει να μπουν από την επόμενη μέρα στις συζητήσεις μας για την μορφή και το περιεχόμενο του φοιτητικού συνδικαλισμού.
Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών και Σπουδαστών
Η ΕΦΕΕ το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο εκπροσώπησης των φοιτητών κείτεται νεκρό. Είναι αναγκαία τομή η δημιουργία ενός Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι νόμιμοι σύλλογοι των ΑΕΙ της χώρας. Θα παράγει συμπεράσματα και θα εκπροσωπεί ενιαία τους φοιτητές στη European Students Union, καθώς και θα είναι σε άμεση επαφή με το Υπουργείο Παιδείας, μεταφέροντας προτάσεις και ψηφίσματα. Σημαντική δε θα είναι η παρουσία του στην ενιαία έκδοση των φοιτητικών εκλογικών αποτελεσμάτων και στον συντονισμό των διαδικασιών των Συλλόγων. Αντίστοιχα, με ανάλογες αρμοδιότητες οφείλει να λειτουργεί και το Εθνικό Συμβούλιο Σπουδαστών για τα ΤΕΙ της χώρας. Από την άλλη, η Ενιαία εκλογική λίστα, ίσως είναι το αντίδοτο στις παθογένειες που γεννούν οι κομματικές παρατάξεις.
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές στις 10 Απριλίου, μπορούν να δώσουν το κίνητρο να εξελιχθεί μια διαδικασία επαναπολιτικοποίησης και ευαισθητοποίησης των φοιτητών –σπουδαστών γύρω από τα προβλήματα τους, γύρω από την ακαδημαϊκή καθημερινότητα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και να μειωθεί κατακόρυφα η αποχή. Αρκεί οι φοιτητές να τολμήσουν να απαιτήσουν τα αυτονόητα και να παλέψουν για αυτά και η διαδικασία αυτή να δώσει αποτελέσματα και να μην εκτονωθεί μόνο σε μια ψήφο, για ακόμη μια χρονιά.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1999. Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με κατεύθυνση στην Ιστορία. Αρέσκεται στο να αποκωδικοποιεί την τρέχουσα επικαιρότητα μέσω της αρθρογραφίας.
