Του Χρήστου Τσολάκη,
Την τελευταία δεκαετία η οικονομική κρίση έπληξε αρκετά το αίσθημα των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάθηκε και το μεταναστευτικό. Όλα αυτά φαίνονται ότι θα αλλάξουν τους συσχετισμούς μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η πτώση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος(European People’s Party) και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Progressive Alliance of Socialists and Democrats) είναι εμφανής, με το δεύτερο, εκτός της μεγάλης πτώσης που θα έχει σε Ιταλία και Γερμανία, να δέχεται τις συνέπειες της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου, αφού είχε 20 ευρωβουλευτές από το Εργατικό κόμμα του Η.Β. Ειδικότερα, φαίνεται ότι θα στοιχίσει τόσο που για 1η φορά το EPP και το S&D δε θα μπορούν να κατέχουν μαζί την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών βουλευτικών εδρών.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις παρατηρείται, ότι οι βουλευτές των ευροσκεπτικιστών θα παραμείνουν στα ίδια επίπεδα, παρότι οι βουλευτές μειώνονται από 751 σε 705, όμως με μια σημαντική διαφοροποίηση. Πλέον θα υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στο ευρωφοβικό, παρά αντιευρωπαϊκό, κόμμα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και μεταρρυθμιστών (European Conservatives and Reformists) και το αντιευρωπαϊκό και αντιμεταναστευτικό κόμμα, η Ευρώπη των Εθνών και της Ελευθερίας(Europe of Nations and Freedom), χάρη στο ποσοστό που θα λάβουν η Μαρί Λε Πεν και ο Ματέο Σαλβίνι σε Γαλλία και Ιταλία αντίστοιχα, ενώ με λιγότερους βουλευτές το επίσης αντιευρωπαϊκό Ευρώπη της ελευθερίας και της άμεσης δημοκρατίας (Europe of Freedom and Direct Democracy). Κάτι που σημαίνει ότι οι φωνές μίσους απέναντι στους μετανάστες και υπεράσπισης του έθνους και της θρησκείας θα είναι εντονότερες.
Αυτή η αλλαγή ισορροπιών μέσα στο ευρωκοινοβούλιο έχει κάνει ήδη ορισμένα ευρωπαϊκά κόμματα να ψάχνουν να βρουν όπου χρειάζεται λεπτές ισορροπίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο χειρισμός του EPP προς τον ηγέτη του Fidesz της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος προβαίνει σε σκληροπυρηνικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές και πριν λίγο καιρό ξέσπασε σε επιθέσεις τόσο προς το πρόσωπο του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, όσο και προς όσους τον επικρίνουν μέσα στο EPP. Όμως, λόγω του γεγονότος ότι ο αριθμός των 12-13 ευρωπαϊκών εδρών του Fidesz σε τέτοιας δυσκολίας εκλογές μόνο ευκαταφρόνητος δεν είναι, το EPP αποφάσισε αντί για αποπομπή, το ουγγρικό κόμμα να τοποθετηθεί σε κατάσταση “κατάψυξης”. Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την απόφαση επιπρόσθετα σαφώς έπαιξε και η υποστήριξη που έχει ο Όρμπαν μέσα στο ΕΛΚ από κόμματα κοντά σε αυτόν όπως το κυβερνών στην Αυστρία Λαϊκό Κόμμα του Κούρτς, το όποιο και ακολούθησε το παράδειγμα της Ουγγαρίας να αποχωρήσει από το Σύμφωνο του ΟΗΕ για την Μετανάστευση.
Τα ερωτήματα που θα τεθούν τον Μάιο
Για το Ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα υπάρχει υπαρξιακό ερώτημα. Είτε θα συνεχίσει την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά ατζέντα ως συνεχιστές του Χέλμουτ Κολ, ο οποίος μαζί με τον Φρανσουά Μιτεράν ήταν οι αρχιτέκτονες της Συνθήκης του Σένγκεν και της Συνθήκης του Μάαστριχτ, πετώντας εκτός κόμματος και τοποθετώντας ως πολιτικούς αντιπάλους τα κόμματα που η ρητορική τους πολλές φορές βρίσκονται εκτός ΕΛΚ, όπως οι αντισημιτικοί τόνοι, η αντιμεταναστευτική πολιτική και την αντιδημοκρατική πολιτική, είτε θα προσπαθήσει να κρατήσει αυτά τα κόμματα εντός της με την ελπίδα να τα περιορίσει, αλλά εγκυμονώντας και τον κίνδυνο να διαβρωθεί.
Ένα άλλο ερώτημα που τίθεται είναι με την κατανομή των ευρωπαϊκών βουλευτικών εδρών. Με το τέλος της πλειοψηφίας στην ευρωβουλή τα δυο ευρωπαϊκά παραδοσιακά κόμματα πρέπει να ψάξουν την στήριξη βουλευτών από άλλα κόμματα. Τα μικρότερα ευρωπαϊκά κόμματα που είναι υπέρ της ενωμένης Ευρώπης είναι η συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (Alliance of Liberals and Democrats for Europe) και Οι Πράσινοι-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (The Greens/European Free Alliance).
Σε ό,τι αφορά τους Ευρωπαίους Φιλελεύθερους βλέπουμε ότι το κυρίαρχο κόμμα θα είναι το Γαλλικό La République En Marche! του Εμανουέλ Μακρόν. Αυτό μπορεί να αλλάξει κάπως τις θέσεις του ALDE, αφού παρότι ταυτίζονται με την νεοφιλελεύθερη ατζέντα και την θερμή υποστήριξη της ενωμένης Ευρώπης, το En Marche! είναι ένα προσωποκεντρικό κόμμα που πολλές φορές τα μέλη του δέχονται χωρίς αντιρρήσεις αποφάσεις και δράσεις του Προέδρου του που δεν ταιριάζουν στην ιδεολογία τους, αντιθέτως φαίνονται να είναι πιο κοντά στο αντίπαλο πολιτικό χώρο, αυτό του Εθνικού Μετώπου της Μάρι Λε Πεν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η απόφαση πριν λίγων ημερών του Γάλλου Προέδρου να ζητήσει να βγει στον δρόμο η στρατιωτική μονάδα, που ασχολείται με την διεξαγωγή αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων, «Operation Sentinelle», για να συνδράμει την αστυνομία στην αντιμετώπιση των κίτρινων γιλέκων.
Από την άλλη, βλέπουμε τους Ευρωπαίους Πράσινους. Οι Πράσινη-Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, έχοντας ως βασικό σύνθημα την οικοδόμηση της Πράσινης Ευρώπης, φαίνεται ότι κατέχει κάποιες κοινές απόψεις με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπως την ευρωπαϊκή ενοποίηση και την δημιουργία μιας μεταναστευτικής πολιτικής που θα βασίζεται στην Αλληλεγγύη, άλλα και αρκετά πιο κοντά με το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, αφού εκτός του μεταναστευτικού και της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι σθεναροί υποστηρικτές της προοδευτικής αλλαγής σε σειρά κοινωνικών ζητημάτων.
Εν κατακλείδι, βλέπουμε ότι η χρονική στιγμή που διενεργούνται οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, με την Ευρώπη να βρίσκεται εν βρασμό σε πολλά μέτωπα, κάνει ζημιά στα δυο παραδοσιακά ευρωπαϊκά κόμματα. Μετά τις εκλογές το EPP και το SPD θα μετρήσουν τις δυνάμεις τους και θα πρέπει να απαντήσουν στα ερωτήματα που θα τους προκύψουν, τόσο στο εσωτερικό του εκάστοτε κόμματος όσο και στο πως θα κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τα άλλα κόμματα, ώστε να συγκεντρωθούν οι 353 ευρωβουλευτές, ώστε να κατέχουν την πλειοψηφία της ευρωβουλής.
Γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα το 1998 και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Είναι φοιτητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης από τον Σεπτέμβριο του 2017. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις τοπικής και εθνικής εμβέλειας. Είναι γνώστης αγγλικών και γαλλικών.
