Της Δήμητρας Φαντίδου,
Το placebo είναι εικονικό σκεύασμα που χρησιμοποιείται ευρέως στις φαρμακευτικές έρευνες και στις ιατρικές μελέτες για τη σύγκριση της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων.
Προ των θυρών των διπλών εκλογών του Μαΐου, και ένα βήμα πριν τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών βιώνουμε σήμερα το Placebo της κεντροαριστεράς.
Και καλά η συντήρηση, και η αναγωγή των πάντων στην οικονομική ευημερία των «εχόντων». Οι εκ δεξιών, ως άλλοτε κυβερνήσεις και μας συνήθισαν, και δε μας ξενίζουν, πολλώ δε μάλλον δε μας φοβίζουν.
Τι γίνεται όμως όταν κάνεις εργαλειακή χρήση στελεχών, ιδεών, προσώπων ενός χώρου τον οποίο έχει μέχρι πρότινος ξορκίσει;
Ξέρω, κλισέ το θέμα. Αλλά δε μπορείς να μη θίξεις ξανά και ξανά την υπουργοποίηση των δυο παπανδρεϊκών στελεχών. Ξέρετε για ποιους λέω. Ναι ναι, γι’ αυτούς που ευθύνονταν, μαζί με το υπόλοιπο κακό ΠΑΣΟΚ και τον Λαοπλάνο και υποκριτή Ανδρέα Παπανδρέου για όλα τα κακά αυτής της χώρας και την μετέπειτα εξαθλίωση της γενιάς μας.
Τελικά, έχουν μερικό ή ολικό μερίδιο ευθύνης; Κι αν ναι, γιατί τελικά συνεργάζονται με το αντιμνημονιακό λόμπι; Ή μαλλον, με σωστότερη διατύπωση, γιατί τελικά το αντιμνημονιακό λόμπι άρον άρον επέλεξε να αντικαταστήσει το ακροδεξιό αντίβαρο, το οποίο μέχρι πρότινος μας είχε φορτώσει με την παπανδρεϊκή αυτή συνιστώσα;
Δεν ξέρω/Δεν απαντώ. Ή μήπως ξέρω;
Η συντήρηση, ανέκαθεν προερχόταν από τα Δεξιά. Είτε ξεκινήσουμε από τα Χρόνια του Ανδρέα, είτε από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας το 1967, είτε ακόμη από τα χρόνια της προδοσίας του 1965 κτλ. Την ιστορία δεν την ξεχνάς ποτέ.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα, που η συντήρηση αυτή εκφράζεται από τη γενεαλογική της μήτρα με οικονομικούς περισσότερο όρους σήμερα.
Βέβαια, όταν και αριστερότερα επιτρέπεις (αν όχι κινητοποιείς) σε καραμανλικές μερίδες να έχουν λόγο, άποψη και εργαλεία στην άσκηση μιας κατά τα λοιπά προοδευτικής πολιτικής κάτι πάει λάθος. Ξέρετε για ποιους λέω. Το άκρων άωτον της συντήρησης, της οπισθοδρόμησης και της οικονομικής μας κατάντιας.
Και σε όλα αυτά περί ενός βαθιά πολιτικού ανασχηματισμού με σαφείς στοχεύσεις και μηνύματα προς την κοινωνία, τι απαντάμε;
Μήπως δε μπορείς να ευαγγελίζεσαι την διεύρυνση προς την παραδοσιακή Κεντροαριστερά, όταν αυτή είναι αμφίπλευρη με τη μια της πλευρά να τοποθετείται στην καραμανλική δεξιά και τους εκφραστές της;
Το 1981, όταν μιλούσαμε για πασοκοποίηση του πολιτικού συστήματος αναφερόμασταν στην μέχρι το μεδούλι ενσάρκωση των ιδεών έναντι της συντήρησης, της σήψης, της διάκρισης.
Και σήμερα επήλθε. Αλλά με άλλη έννοια και για άλλους σκοπούς.
Φοιτεί στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, έχοντας παρακολουθήσει και μαθήματα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Τα ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα εντοπίζονται στην Πολιτική Ανάλυση, την Πολιτική Επικοινωνία και τις Ευρωπαϊκές Δημόσιες Πολιτικές. Μιλάει Γερμανικά, Αγγλικά, έχοντας και γνώσεις ιταλικών. Έχει εργαστεί για το Γερμανικό Ινστιτούτο του Μονάχου, και συνεργαστεί σε επίπεδο ερευνών με το Ινστιτούτο Έρευνας και Κατάρτισης Ευρωπαϊκών Θεμάτων. Εκπονεί την πρακτική της άσκηση στο Γραφείο της Προέδρου της ΕΡΤ3.
