Του Θεοχάρη Χατζημανώλη,
Πρόσφατα, έγινε γνωστή η αλόγιστη χρήση των δυνάμεων της Ελληνικής Αστυνομίας για προστασία πολιτικών και κτηρίων, σύμφωνα με έρευνα του ΣΚΑΪ, που έχει ως αποτέλεσμα τον αισθητό περιορισμό του διατιθέμενου προσωπικού για την ασφάλεια των πολιτών, στα κεντρικά αστυνομικά τμήματα της Αθήνας. Μάλιστα, σε ορισμένα τμήματα η τοποθέτηση αστυνομικών σε στατικά καθήκοντα φύλαξης ανέρχεται στο 47 – 50%.
Ανίκανο να αποκρούσει την επίθεση αντιεξουσιαστών στάθηκε, επιπλέον, το Αστυνομικό Τμήμα Ακρόπολης, καθώς είναι αρμόδιο για την προστασία 40 στόχων, ενώ διαθέτει μόλις 166 ενεργούς αστυνομικούς, χωρίς να συνυπολογίζονται οι αδειούχοι.
Στην κατάσταση αυτή μπορούμε να κάνουμε λόγο για μία εκ των πραγμάτων εξόφθαλμη κατάσταση αναλογικού παραλογισμού ή στην καλύτερη περίπτωση για μία ιδιόμορφη περίπτωση «υποστελέχωσης» με βάση τις ανάγκες της πολιτικής πραγματικότητας. Δεν μπορεί να μην καταδειχθεί άμεσα και κατά στηλιτευτικό τρόπο η υπερβολική ασφάλεια που παρέχεται σε δυνητικούς πολιτικούς στόχους, δημιουργώντας μία αχρείαστη χολιγουντιανή ατμόσφαιρα, την ίδια στιγμή μάλιστα που αυτή η πρακτική έχει ως αποτέλεσμα την ανεπάρκεια στην αστυνόμευση και την τήρηση της δημόσιας τάξης σε περιπτώσεις που πραγματικά υπάρχει ανάγκη.
Με άξονα το περιστατικό με την επίθεση αντιεξουσιαστών στο τμήμα της Ακρόπολης, είναι εμφανής η έκθετη αδυναμία των δυνάμεων να καλύψουν ζητήματα ασφαλείας των πολιτών. Η ανυπόφορη αυτή διαπίστωση εντείνεται κατά την συνειδητοποίηση των υψηλότατων ποσοστών εγκληματικότητας στο κέντρο των Αθηνών, ακόμη και σε πολυσύχναστους ή και ιστορικούς χώρους, από τις πρωινές ώρες. Δημιουργούνται σκέψεις από την γνωμάτευση για ασύστολη παρανομία πάσης φύσεως σε ένα καθεστώς παράτυπης ανομίας, που πρωταρχικά θέτει υπό αμφισβήτηση έννομα συνταγματικά αγαθά και δευτερευόντως ζημιώνει ανεπίστρεπτα την εικόνα και το κύρος της ελληνικής πρωτεύουσας με επιπτώσεις σε όλους τους τομείς.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα καθίσταται κατανοητό πως κάθε αστυνομικός είναι άμεσα αναγκαίος να τίθεται προς την θεραπεία της τάξης εκεί που αυτή την απαιτεί διακαώς και εκεί που καθένας θα διαδραματίσει έναν καίριο ρόλο, καταλυτικό για την μεταστροφή του ανομικού καθεστώτος, το οποίο ασφαλώς ακολουθείται από ένα τεράστιο κόστος για την ελληνική κοινωνία, που εκμηδενίζει την όποια ανάγκη επιπλέον φύλαξης πολιτικού γραφείου.
Άξια αναφοράς είναι ακόμα η αβεβαιότητα πραγματικού κινδύνου για επεισόδια σε πολιτικό γραφείο, τέτοιου βεληνεκούς που να δικαιολογεί την σύσταση φρουράς. Ένα ακόμη λοιπόν ζήτημα που τίθεται είναι το αν υφίσταται ρεαλιστική προαίσθηση για την παροχή μέτρων στατικής προστασίας ή αν απλώς γίνεται μία ακόμη κατάχρηση του δικαιώματος για ανορθολογικές αιτίες, επίδειξη, ή ατεκμηρίωτο εφησυχασμό των πολιτικών προσώπων. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η ακριβέστερη αξιολόγηση των αιτημάτων προστασίας.
Είναι χρέος όλων των πολιτών να διαγνώσουν τις τέτοιου είδους δυσλειτουργίες του πολιτικού μηχανισμού και να τις καταγγείλουν. Η εξυγίανση του συστήματος ασφαλείας των πολιτών δεν μπορεί να επέλθει σε καμία περίπτωση, εάν πρώτα δεν καταπολεμηθούν τέτοιου είδους ασύμμετρες δομές που απορροφούν την δυναμική του σώματος και τελικά την καθιστούν ασθενική.
Γεννήθηκε στο Λιτόχωρο Πιερίας το 1999. Είναι φοιτητής του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από τον Οκτώβριο του 2017. Στα ενδιαφέροντα και τις δράσεις που αναπτύσσει συμπεριλαμβάνονται θεματικές ενότητες πολιτικής, ιστορίας, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, οικονομίας και κριτικής της τέχνης. Συμμετέχει σε πολιτικές προσομοιώσεις, επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και ασχολείται από την παιδική του ηλικία με το θέατρο. Γνωρίζει αγγλικά και ιταλικά. Στο OffLine Post γράφει ιστορικά θέματα.
