Του Γιώργου Κίτη,
26 Μαΐου: η Κυριακή που θα καθορίσει την ελληνική αντιπροσώπευση, αλλά και γενικότερα τον συσχετισμό των δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο: 21 έδρες θα κατανεμηθούν σε ελληνικά κόμματα και συμμαχίες κι έτσι θα παραδοθεί άλλο ένα λιθαράκι της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό κτίσμα. Οι ίδιοι αυτοί, όμως, οι οργανισμοί μοιάζουν προσηλωμένοι αποκλειστικά στη μάχη των εθνικών εκλογών, λησμονώντας τη σημασία των Ευρωεκλογών ως μέσου έμμεσης αντιπροσώπευσης των πολιτών στο ευρωπαϊκό στερέωμα, αλλά και βαρομέτρου της ελληνικής πραγματικότητας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Πρώτα απ’ όλα όμως, είναι ο ίδιος ο Έλληνας εκείνος που πρέπει να κατανοήσει τη σημασία και την κρισιμότητα της συμμετοχής του στην ευρωπαϊκή κάλπη. Η ψήφος στις Ευρωεκλογές δεν είναι ψήφος ούτε εκτόνωσης, ούτε αποδοκιμασίας, αλλά ούτε και πολιτικών πειραμάτων. Είναι υπεύθυνο να είναι απότοκο διασταυρωμένης σκέψης σε σχέση με το ποια παράταξη πιστεύει κάθε πολίτης πως μπορεί να εκφράσει τις ιδέες και αξίες που έχει (ή δεν έχει) σχετικά με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Κάθε κόμμα συμμετέχει σε μια ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η δύναμη της οποίας εξαρτάται από την ψήφο μας. Ανάλογα με το συσχετισμό προκύπτει άλλωστε και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του εκτελεστικού οργάνου της Ε.Ε. Ναι, λοιπόν, η συμμετοχή σου στις εκλογές είναι κάτι παραπάνω από σημαντική. Αυτή ακριβώς διαμορφώνει την ατζέντα της επόμενης μέρας και το ιδεολογικό της πρόσημο.
Είναι προφανές ότι ο ρόλος της Ε.Ε στις ζωές και την καθημερινότητά μας είναι ολοένα αυξανόμενος. Ο Ευρωπαίος νομοθέτης, με πλείστες οδηγίες και κανονισμούς που ρυθμίζουν από εμπορικά έως κοινωνικά θέματα, παρεμβαίνει ριζικά στην ελληνική έννομη τάξη, δημιουργώντας κοινές συνισταμένες μεταξύ των λαών της Ευρώπης και διαπλάθωντας έναν κοινό πυρήνα ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Μετά και τη Συνθήκη της Λισαβόνας (2007) η Ε.Ε. πλησιάζει ιδεατά το μοντέλο του Ομοσπονδιακού Κράτους, στο οποίο η κεντρική κυβέρνηση έχει ουσιώδεις αρμοδιότητες στην διακυβέρνηση των ομόσπονδων κρατών (εν προκειμένω των κρατών-μελών). Πώς είναι λοιπόν δυνατό ο ίδιος ο πολίτης να «περιφρονεί» τη συμμετοχή του στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, τη στιγμή που η Ένωση ρυθμίζει αποφασιστικά τον ίδιο τον τρόπο ζωής του;
Μια απάντηση στο ως άνω ερώτημα θα μπορούσε να είναι ότι το Ευρωκοινοβούλιο δε φαίνεται να έχει ουσιώδη ρόλο στην άσκηση της ευρωπαϊκής πολιτικής. Ακριβώς, όμως, η συμμετοχή των πολιτών είναι εκείνη που μπορεί να δυναμώσει τη φωνή των ευρωβουλευτών και να καταστήσει σαφές αίτημα την αύξηση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Αντιπροσωπείας. Ήδη αναφέρθηκε η σημασία της εκλογής επικεφαλής Επιτρόπου. Συν τοις άλλοις, παραμένει σε κάθε περίπτωση εξόχως σημαντική η εκπροσώπηση της χώρας στο ευρωκοινοβούλιο, αφού οι Έλληνες αντιπρόσωποι αναδεικνύουν τα θέματα που απασχολούν τη χώρα και αποτελούν το δίαυλο επικοινωνίας πολιτών – Ε.Ε. Μάλιστα, με την διεξαγωγή των εκλογών με σταυρό, οι πολίτες καλούνται όχι απλά να επιλέξουν ποια παράταξη τους εκφράζει, αλλά και ποια είναι τα πρόσωπα εκείνα που θα συνεισφέρουν στο ευρωπαϊκό έργο με τις προτάσεις και τις δραστηριότητές τους. Υπάρχει ανάγκη για ενεργούς ευρωβουλευτές και όχι πολιτικούς που βλέπουν την εκλογή τους σαν μια ευκαιρία για την κατάληψη μιας προνομιούχου θέσης.
Η ευρεία συμμετοχή θα εμπεδώσει το δημοκρατικό αίσθημα στην Ευρώπη που πρέπει να αποτελέσει το θεσμικό αντίβαρο στην ακροδεξιά και τον λαϊκισμό. Η ίδια η Ένωση ως οικοδόμημα βασίζεται στη συνεργασία μεταξύ κρατών σε επίπεδο κυβερνήσεων και λαών. Είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τις αρχές (αν μπορούν να θεωρηθούν τέτοιες) της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού. Από κοινού, είναι στο χέρι μας με αίσθημα ευθύνης να δράσουμε με την ψήφο μας, περιορίζοντας τις ακραίες φωνές. Το εργαλείο για τον σκοπό αυτό δεν είναι άλλο από την εκμηδένιση των ποσοστών αποχής, καθώς όσο αυξάνεται η συμμετοχή τόσο στενεύουν τα περιθώρια δράσης ακραίων στοιχείων.
Ιδιαίτερος στην προσπάθεια αυτή είναι ο ρόλος των νέων, που είναι πλέον μεγαλωμένοι σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον. Είναι καιρός να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, συνειδητοποιώντας πως οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει αρκεί μόνο να ασχοληθείς με αυτό. Η συμμετοχή στα κοινά εμπεδώνει την ευρωπαϊκή ταυτότητα και δημιουργεί ασφάλεια για το μέλλον στην Ευρώπη, ένα μέλλον με γνώμονα τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της. Έτσι λοιπόν, #thistimeimvoting!
Y.Γ. Για περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τις Ευρωεκλογές και την αξία της συμμετοχής, η καμπάνια του Ευρωκοινοβουλίου: https://www.aftitiforapsifizw.eu
Γεννήθηκε το 1999 στην Αθήνα. Από το 2017 σπουδάζει στη Νομική Σχολή Αθηνών, παρακολουθώντας ταυτόχρονα εκδηλώσεις και συνέδρια του πολιτικού και νομικού χώρου. Συμμετέχει σε εκπαιδευτικές προσομοιώσεις ευρωπαϊκών και παγκόσμιων θεσμών και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Νέων Νομικών (ELSA). Από τον Απρίλιο του 2019 αποτελεί μέλος του τμήματος επικοινωνίας στο OffLine Post.
