Της Αγγελικής Βορροπούλου,
Σάλος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες με την κίνηση του Γάλλου Προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν που αφορά την τροποποίηση του νόμου σχετικά με την αντικατάσταση των λέξεων «μητέρα» και «πατέρας» με «γονέας 1» και «γονέας 2» στα γαλλικά σχολεία. Υποστηρικτές της αλλαγής αυτής δηλώνουν ότι έτσι πρόκειται να σταματήσουν οι διακρίσεις έναντι των ομοφυλόφιλων γονέων, ενώ οι πολέμιοι δηλώνουν ο ένας εκ των δύο θα υποβιβαστεί καθώς θα ονομαστεί σαν «γονέας 2». Το twitter– όπως ήταν και αναμενόμενο – τρελάθηκε και δημιούργησε διάφορα χιουμοριστικά memes, με στόχο να διακωμωδήσει την κατάσταση.
Για πολλούς, όπως και για μένα την ίδια, η κίνηση του Γάλλου Προέδρου δεν αποτέλεσε έκπληξη. Σε μια προσπάθεια να μειώσει την άνιση μεταχείριση των ομοφυλόφιλων ατόμων αλλά και οικογενειών, δημιούργησε ένα νομοσχέδιο θεωρώντας πως θα τους προφύλασσε και θα δημιουργούσε ένα περισσότερο «φιλικό» περιβάλλον. Πρότεινε ουσιαστικά να χρησιμοποιηθούν ουδέτεροι όροι εξαιτίας της ποικιλομορφίας του πληθυσμού. Ή μήπως και όχι; Μήπως προσπαθεί, με νύχια και με δόντια να παραμείνει ορθός, σε ένα κόσμο ο οποίος κατακλύζεται από πολιτική ορθότητα;
Μετονομάζοντας τους γονείς σε γονέα 1 και 2 δεν πρόκειται να υπάρξει εξάλειψη των ομοφοβικών φαινομένων. Γιατί δεν είναι η ονομασία το πραγματικό πρόβλημα. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην έλλειψη παιδείας και στην άρνηση της διαφορετικότητας. Η άρνηση ότι μπορούν κάλλιστα και αυτού του είδους οι οικογένειες να σταθούν στην κοινωνία μας. Ένα παιδί, δεν μπορεί να κατανοήσει εάν δεν το διδαχθεί, είτε από την οικογένεια είτε από το ίδιο το σχολείο, ότι οι οικογένειες δεν αποτελούνται αυστηρά από έναν άνδρα και μια γυναίκα.
Θα ήταν προτιμότερο, στο πλαίσιο μιας μεγάλης αναμόρφωσης και στην προσπάθεια της πλήρους ένταξής αυτών του είδους των οικογενειών στις κοινωνίες, να καλλιεργηθεί μέσω της εκπαίδευσης η συνείδηση στα παιδιά ότι η οικογένεια μπορεί να υπάρξει όχι μόνο στην «αυστηρή» μορφή την οποία την έχουμε συνηθίσει. Με το να μετονομάζεις την μάνα και τον πατέρα σε γονέα 1 και γονέα 2, το πρόβλημα δε λύνεται, αλλά στην πραγματικότητα «κρύβεται κάτω από το χαλί» και συνεχίζει να υπάρχει.
Δεν πρόκειται να σταθώ στην άποψη ότι πρόκειται να χαθεί η έννοια της μητέρας και του πατέρα, να χαθούν οι κλασσικοί ρόλοι κτλ. Αυτό το οποίο εμένα με ανησυχεί, είναι το πως αυτή η αλλαγή του όρου πρόκειται να βοηθήσει, και να προωθήσει τα δικαιώματα των ομόφυλων οικογενειών. Θα ήταν τόσο δύσκολο να δημιουργηθούν φόρμες οι οποίες αντί για μητέρα και πατέρας θα αναφέρουν πατέρας και πατέρας ή μητέρα και μητέρα;
Με ενοχλεί αυτή η δήθεν ενσυναίσθηση η οποία υποτίθεται προσπαθεί να δείξει την αποδοχή της στις γκέι οικογένειες με παιδιά, η οποία στηρίζεται στο political correctness. Είναι υποκριτικό να διατείνεσαι ότι υποστηρίζεις και προστατεύεις αυτές τις οικογένειες, κρύβοντας τη διαφορετικότητά τους. Τα προβλήματα αυτών των οικογενειών είναι πολύ βαθύτερα από το θέμα της προσφώνησης. Είμαστε μια κοινωνία η οποία πασχίζει να γίνει πιο δεκτική – με πολύ αργά βέβαια βήματα – να καταστεί περισσότερο ανοιχτή στις σεξουαλικές και κοινωνικές επιλογές. Η πολιτική όμως ορθότητα αποτελεί τροχοπέδη αυτών των προσπαθειών. Δεν δημιουργείς ένα φιλικό περιβάλλον για τις οικογένειες «κρύβοντας» τες αλλά όταν μιλάς ανοιχτά για αυτές, τα δικαιώματά τους, και τις εντάσεις σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας.
