H γνώμη του OffLine Post,
To ημερολόγιο έγραφε 6 Μαρτίου του 1994, όταν η Μελίνα Μερκούρη έχασε τελικά την άνιση μάχη με τον καρκίνο και έφυγε από την ζωή σε ηλικία 74 χρόνων, στερώντας τόσο από τον ελληνικό, όσο και από τον παγκόσμιο πολιτισμικό χώρο την ολοφώτεινη και ζεστή λάμψη που εξέπεμπε η ακτινοβολούσα προσωπικότητα της…
Ακούραστη, δραστήρια και πολυσχιδέστατη, η Μελίνα, όπως συνήθιζε να την αποκαλεί ο κόσμος, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της, ενσάρκωσε πληθώρα ρόλων, καθέναν εκ των οποίων τον έφερε εις πέρας με την μεγαλύτερη επιτυχία. Έτσι κατόρθωσε να περάσει στην ιστορία, ως καταξιωμένη ηθοποιός, ως ευσυνείδητη και επιτυχημένη πολιτικός μα πάνω απ’ όλα ως αληθινή Πατριώτισσα που πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις ανιδιοτελώς για την πατρίδα της.
Η Μελίνα στο μυαλό πολλών έχει χαραχθεί με δύο εικόνες: τα «παιδιά του Πειραιά» και τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Με το πρώτο αφηγήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο την ιστορία μιας πόρνης από τον Πειραιά που αναζητούσε το φως μέσα από τη μουσική του Χατζιδάκι και τη σκηνοθεσία του Ζυλ Ντασέν. Η Στέλλα και η Φαίδρα συγκίνησαν το πανελλήνιο, αλλά «Αυτός που πρέπει να πεθάνει», η κινηματογραφική μεταφορά του «ο Χριστός ξανασταυρώνεται» συγκίνησε την υφήλιο και θεμελίωσε το όνομα του Καζαντζάκη στην κοινή γνώμη.
Από την άλλη η Μερκούρη ως Υπουργός Πολιτισμού συνέδεσε το όνομά της με τον άνευ προηγουμένου αγώνα της για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους τα μάρμαρα που αφαιρέθηκαν από τον Παρθενώνα για να κοσμήσουν το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου. «Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ…», είχε πει στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της UNESCO, στο Μεξικό. Όλα είχαν ξεκινήσει όταν στα γυρίσματα της ταινίας «Φαίδρα» οι Βρετανικές Αρχές είχαν ζητήσει πληρωμή για να αφήσουν το ελληνικό συνεργείο να κινηματογραφήσει τα Γλυπτά, πράγμα που έκανε και την ίδια να υποσχεθεί στον εαυτό της να φέρει τα γλυπτά πίσω στην Ελλάδα. Τελικά, η Μελίνα, με το πάθος που τη χαρακτήριζε και το ταπεραμέντο της ήταν η πιο αγαπητή «πρέσβυρα» της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Σήμερα, σε μια εποχή όπου η κοινωνία μας έχει εμποτιστεί με τοξικότητα σε όλα τα επίπεδα, έχουμε ανάγκη όσο ποτέ προσωπικότητες όπως η Μελίνα. Μπορεί το ήθος της να μοιάζει βγαλμένο από μια παλιά, ρομαντική εποχή, όμως χωρίς όραμα δεν μπορούμε να χτίσουμε το μέλλον που ονειρευόμαστε.
