Της Μαίρης Ουρουμίδου,
Την Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, σκηνές βίας έλαβαν χώρα στο χωριό Κουμαρακαπάι της ΝΑ Βενεζουέλας, όταν πολίτες της τοπικής κοινότητας ήρθαν σε σύγκρουση με στρατιωτικά κομβόι. Το αποτέλεσμα ήταν συνολικά δύο άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και δεκαπέντε ακόμη να δεχθούν σοβαρούς τραυματισμούς. Τα μέλη της τοπικής κοινότητας επιτέθηκαν στον στρατό υπό τον φόβο της διακοπής μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας από την Βραζιλία, όπου φαίνεται να συγκεντρώθηκαν στην πόλη Μπόα Βίστα 200 τόνοι τροφής και φαρμάκων. Ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος ανέκαθεν υποστήριζε πως η χώρα δεν έχει ανάγκη καμία εξωτερική βοήθεια και πως οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης του έθνους αποτελούν απλώς ένα μέσο υποτίμησης και προπαγάνδας της Δύσης, έκλεισε τα σύνορα μεταξύ των δυο χωρών για να παρεμποδίσει την «ύπουλη» προσπάθεια εξωγενών παραγόντων να καταργήσουν την εξουσία του.
Λίγες ώρες αργότερα, στρέφοντας την προσοχή μας προς τα δυτικά, εκδηλώσεις βίας πραγματοποιήθηκαν και στα σύνορα της χώρας με την Κολομβία, όπου η Εθνοφρουρά αντιμετώπισε τα ξημερώματα του Σαββάτου τους διαμαρτυρόμενους πολίτες με δακρυγόνα. Νωρίτερα, παρά τον ταξιδιωτικό αποκλεισμό τον οποίο επέβαλε η κυβέρνηση Μαδούρο, τα σύνορα κατόρθωσε να περάσει ο αυτοανακηρυγμένος, μεταβατικός Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Χουάν Γκουαϊδό. Το γεγονός αυτό επιτεύχθηκε με τη βοήθεια μάλιστα στρατιωτών, γεγονός που θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση, εάν αναλογιστούμε την καθολική σχεδόν υποστήριξη της Εθνοφρουράς προς το πρόσωπο του Μαδούρο. Ο στρατός αποτελεί αναμφίβολα το σημείο-κλειδί για τα χέρια στα οποία θα καταλήξει εν τέλει η εξουσία καθώς ασκεί δύναμη στα εύθραυστα και κομβικά, αυτήν την περίοδο, σύνορα. 
Την απροσδόκητη λοιπόν εμφάνισή του έκανε ο Χουάν Γκουαϊδό στην πόλη Κούκουτα της Κολομβίας, όπου προχώρησε σε δηλώσεις σχετικά με την ανάγκη της χώρας του για ανθρωπιστική βοήθεια τονίζοντας πως «Ο λαός της Βενεζουέλας δεν ζητιανεύει, αντιστέκεται σε μια δικτατωρία». Πρόδηλη φυσικά ήταν η συμπαράσταση στο πρόσωπό του από τον παρευρισκόμενο Πρόεδρο της Χιλής, Σεμπαστιάν Πινιέρα και Πρόεδρο της Παραγουάης, Μάριο Άμπντο Μπενίτες καθώς φυσικά και από τον Πρόεδρο της Κολομβίας, Ιβάν Ντούκε Μάρκες, ο οποίος μάλιστα παρότρυνε τον στρατό της Βενεζουέλας να σταθεί «στη σωστή πλευρά της ιστορίας» Τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα δε φαίνεται πάντως να υποχωρούν σύντομα, ο μεταβατικός Πρόεδρος υποστηρίζει ακράδαντα μάλιστα πως η μεταφορά της περίθαλψης θα πραγματοποιηθεί και πως η αλλαγή της ολοκληρωτικής μέχρι τότε στάσης του στρατού απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις φαίνεται να αλλάζει κατεύθυνση. 
Η υπόθεση βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και οι γίγαντες της πολιτικής σκηνής φαίνεται να είναι αυτοί που κινούν στην πραγματικότητα τα νήματά της. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα φορώντας τη μάσκα την γενναιοφροσύνης και του αλτρουισμού αρπάζουν την ευκαιρία της παρούσας κρίσης με σκοπό να προωθήσουν τα πιο ευνοϊκά για αυτούς πρόσωπα. Στην τραγική αυτή κατάσταση το παιχνίδι της σκακιέρας συνεχίζεται στις πλάτες των πεινασμένων.
Γεννηθείσα το 1998 στη Γεωργία, απόγονος Ποντίων προσφύγων της Σοβιετικής Ένωσης, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζει στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Ως λάτρης της διεθνούς πολιτικής και ιστορίας, όποτε βρίσκει χρόνο από τις ακαδημαϊκές της ασχολίες, ταξιδεύει και λαμβάνει μέρος σε ευρωπαϊκά προγράμματα με σκοπό μια σφαιρική εικόνα της ανθρώπινης πραγματικότητας.
