Της Έλενας Αλέκου,
Το ιδανικό της κοινωνικής δικαιοσύνης έλαβε μορφή και πνοή, κατά τη διάρκεια διεθνών προπαρασκευαστικών συζητήσεων συνθηκών και στόχος της είναι η εξασφάλιση της ακεραιότητας τόσο των ατόμων, συστατικών της κοινωνίας, όσο και της κοινωνίας ως σύνολο. Η Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης εγκαθιδρύθηκε το 2007 και έκτοτε παρατηρείται όλο και μεγαλύτερη κινητοποίηση κάθε χρόνο.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις εκπροσώπων των Ηνωμένων Εθνών, η κοινωνική δικαιοσύνη θεωρείται το θεμέλιο για την επίτευξη της αρμονικής συμβίωσης εντός, αλλά και μεταξύ των εθνών. Ο κεντρικοί στόχοι των Ηνωμένων εθνών με την καθιέρωση αυτής της ημέρας είναι αφενός η προώθηση της κοινωνικής ανάπτυξης και αφετέρου η προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ενεργός δράση για τα δικαιώματα των ηλικιωμένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι δύο βασικά θέματα που παρατηρούνται σε εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Επιπλέον, τη μέρα αυτή προβάλλονται και τα ζητήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία στο σύνολό της όπως είναι η ανεργία, η φτώχεια και οι κοινωνικές διακρίσεις.
Εκτός από τα προαναφερθέντα, τα τελευταία χρόνια, στο προσκήνιο βρίσκονται η ισότητα των φύλων, η μετανάστευση και η ενδυνάμωση των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Σε πληθώρα περσινών εκδηλώσεων ανά τον κόσμο, με αφορμή την ημέρα της κοινωνικής δικαιοσύνης, κύρια ζητήματα αποτέλεσαν η αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στην Ινδία και η απόφαση του Διαμερικανικού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη νομιμοποίηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών.
Βέβαια, στις τις σύγχρονες συζητήσεις που αφορούν την επίτευξη και την καθιέρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης καταλαμβάνουν ολοένα και σημαντικότερο χώρο, η μετανάστευση και το προσφυγικό ζήτημα. Σύμφωνα με έρευνες, περίπου 87 εκατομμύρια άτομα μετακινούνται απ’ την πατρίδα τους, κάθε πέντε έτη και περίπου 1 στους 80 ανθρώπους μεταναστεύει κάθε χρόνο σε άλλη χώρα, ενώ τα ίδια ποσοστά γίνονται κατά πολύ μεγαλύτερα αν προστεθεί σε αυτά και ο αριθμός των προσφύγων, ο οποίος όμως δεν μπορεί, παρά μόνο να εκτιμηθεί κατά προσέγγιση.
Τα δεδομένα αυτά όπως είναι λογικό,δημιουργούν προβλήματα και ανισότητες στην αγορά εργασίας. Τα ποσοστά ανεργίας μεγαλώνουν, καθώς η αγορά δεν είναι έτοιμη να δεχτεί τόσο μεγάλα ποσοστά ανθρώπινου δυναμικού, ενώ σε άλλες χώρες υπάρχει μεγάλη έλλειψή του. Είναι δύσκολο, λοιπόν, να βρεθούν οι σωστές ισορροπίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, επόμενο είναι προκαλούνται και οι γνωστές κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις εντός της κοινωνίας, καθώς τα ποσοστά ξενοφοβίας και ρατσισμού ανεβαίνουν ραγδαία.
Κλείνοντας, είναι αναγκαίο να αντιληφθούμε πως για την διασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης ευθύνη φέρει ο καθένας από εμάς. Όταν όλοι μας αναλάβουμε το βάρος των πράξεών μας, όταν όλοι μας γίνουμε υπεύθυνοι και αποκτήσουμε την αίσθηση του “ανήκειν” στην κοινωνία, θα λάβουμε μέτρα δραστικά και ικανά για την εξασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσουν εν τέλει να λυθούν από την ρίζα τους, τα προβλήματα που συνδέονται με τις προκαταλήψεις και τα βασικότερα κοινωνικά αδιέξοδα.
