Του Βασίλη Καραγκούνη,
Η χώρα έχει μπει πλέον στην τελική ευθεία των εκλογών. Η διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών και των ευρωπαϊκών εκλογών είναι γνωστή. Η όλη συζήτηση και όλα τα στοιχήματα γίνονται για την ακριβή ημερομηνία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Όλα δείχνουν πως ο πρωθυπουργός επιδιώκει με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να εξαντλήσει το όριο που του θέτει το σύνταγμα με τις εκλογές να τοποθετούνται τον Οκτώβριο του 2019. Αρκετά φιλόδοξη επιδίωξη για μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε μόλις 151 βουλευτές χωρίς μάλιστα όλοι τους να βρίσκονται στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα ή στο ίδιο κόμμα.
Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά το διαζύγιο Τσίπρα και Καμμένου και όχι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, μιας και οι υπουργοί και οι βουλευτές των ΑΝΕΛ εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση, οι δύο πρώην εταίροι σχεδιάζουν το πολιτικό τους μέλλον. Για τον Πάνο Καμμένο, η κατάσταση είναι περίπλοκη και το μέλλον του ως πολιτικός προβλέπεται μάλλον ανύπαρκτο. Η «μακεδονολατρεία» του σε συνδυασμό με τις επιθέσεις που εξαπολύει στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν περισσότερο με κινήσεις πανικού, λόγω της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει, παρά για συντεταγμένη και κυρίως συνειδητή αντιπολίτευση. Αντίθετα, στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση είναι μεν δύσκολη, αλλά σε καμία περίπτωση όμοια με εκείνη των ΑΝΕΛ.
Ο Αλέξης Τσίπρας, στα χρόνια της διακυβέρνησής του, εφαρμόζει πιστά τα λόγια του «ιδεολογικού του πατέρα» Μάο Τσε Τούνγκ: «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση». Όλα τα φλέγοντα ζητήματα της χώρας είναι ανοιχτά, η οικονομία, συνταγματική αναθεώρηση, οι εκλογές. Μέσα σε αυτή την ταραχώδη κατάσταση, ο Τσίπρας χτίζει το μέλλον του ανοίγοντας παράλληλα πολλές εστίες έντασης αποπροσανατολίζοντας αντιπολίτευση και κοινή γνώμη.
Στα πλαίσια της συνταγματικής αναθεώρησης, προσπάθησε με περίσσια μαεστρία να εκθέσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο κόμμα του, αναφορικά με την προεδρική εκλογή και την επιλογή του προσώπου. Ο Αλέξης Τσίπρας ανανέωσε τους όρκους του με την Καραμανλική δεξιά στηρίζοντας εκ νέου τον Προκόπη Παυλόπουλο, πράγμα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε να κάνει, παρά τα θερμά του λόγια για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η επιλογή αυτή του κ. Τσίπρα έρχεται αντιμέτωπη όμως με την προοπτική ενός προοδευτικού μετώπου, μιας και το Κίνημα Αλλαγής ξεκαθάρισε αμέσως πως η πρότασή του για τον επόμενο πρόεδρο της δημοκρατίας θα αφορά πρόσωπο από την προοδευτική παράταξη. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να «κάψει» και μια πιθανή πρόταση για εκλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου στην Προεδρεία της Δημοκρατίας.
Στην ταραγμένη πολιτική πραγματικότητα ήρθε να προστεθεί και ο τελευταίος ανασχηματισμός της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Ένας ανασχηματισμός με άρωμα ΠΑΣΟΚ και αν μη τι άλλο σουρεαλιστικές προεκτάσεις. Οι υπουργοποιήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες. Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στους κυρίους Τόλκα και Μωραΐτη. Η σκέψη μας βέβαια και η συμπόνια μας είναι με τους κυρίους Ραγκούση και Μπίστη που παρά τις προσπάθειές τους το προηγούμενο διάστημα δεν κατάφεραν να πάρουν μια θέση στην κυβέρνηση.
Οι νέοι, προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, υφυπουργοί είναι όντως μια έκπληξη που αποδεικνύει ότι οι κωλοτούμπες στην πολιτική δεν έχουν όριο. Αμφότεροι είδαν τις φιλοδοξίες τους να μην ικανοποιούνται από το κόμμα τους, εγκαταλείποντάς το σε μια περίοδο που η παράταξή τους δεχόταν και συνεχίζει να δέχεται βολές από κάθε πλευρά. Ο κ. Τόλκας αποχώρησε όταν είδε το κόμμα του να μην τον επιλέγει για υποψήφιο περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, χωρίς όμως να δημιουργούνται οι εντυπώσεις περί προσχώρησής του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κατάσταση βέβαια είναι περισσότερο περίπλοκη στην περίπτωση του κ. Μωραΐτη. Από βουλευτής που παρείχε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, βρέθηκε να γίνεται πρωτοπαλίκαρο στο ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου και μετά πάλι τον Σεπτέμβριο του 2015 στην Δημοκρατική Συμπαράταξη και στη συνέχεια σημαίνον στέλεχος του Κινήματος Αλλαγής. Σήμερα διορίζεται υφυπουργός του παλιού του συντρόφου Χρήστου Σπίρτζη. Η πορεία του από τον έναν φορέα στο άλλον μαρτυρά και την σταθερότητα των απόψεων του.
Ο Θάνος Μωραΐτης φαίνεται πως ακολουθεί πιστά το παράδειγμα του κωλοτούμπα πολιτικού που εφαρμόζει αδιαλείπτως από το 2015 ο πρωθυπουργός που τον διόρισε. Από την μεγαλύτερη πολιτική απάτη της μεταπολίτευσης, από την κυβέρνηση για Όσκαρ αποτυχίας, τυχοδιωκτισμού και διχασμού οδηγήθηκε στο Υπουργείο Υποδομών. Η συμπεριφορά του ιδίου όμως μάλλον προκρίνεται για τα χρυσά βατόμουρα. Η πορεία του κ. Μωραΐτη προς τα κυβερνητικά έδρανα ήταν από πολλούς προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή της παραίτησής του από την θέση του υποψηφίου βουλευτή του Κινήματος Αλλαγής στην Αιτωλοακαρνανία. Την είχε εμμέσως προαναγγείλει και ο ίδιος τέλη Δεκεμβρίου σε μια συγκέντρωση – γιορτή με αυτοδιοικητικό χαρακτήρα στο Αγρίνιο, κάνοντας λόγο για «πολιτικές εξελίξεις στον χώρο μας». Μια παραίτηση πολύ κομψά σκηνοθετημένη. Ιστοσελίδα δικών του συμφερόντων ανακοινώνει την υποψηφιότητά του την μια μέρα και την επόμενη, μετά την συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΚΙΝΑΛ, το ίδιο site δημοσιεύει μια μακροσκελή του δήλωση που ο ίδιος ως θεματοφύλακας της δημοκρατικής παράταξης, διαβλέποντας την αποτυχία του ΚΙΝΑΛ αποχωρεί.
Οι κινήσεις αυτές βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ τόσο για την διάσπαση του Κινήματος Αλλαγής όσο και για την επόμενη μέρα της πολιτικής σκηνής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί μια πολιτική πλατφόρμα που θα ικανοποιεί το σχέδιό του για τη δημιουργία ενός προοδευτικού μετώπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμπαράταξη είναι στα σκαριά. Οι κύριοι Ραγκούσης, Μπίστης, αλλά και οι πρόσφατες μεταγραφές των κυρίων Μωραϊτη και Τόλκα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο Αλέξης Τσίπρας και αυτή την φορά πατάει πάνω στο σαράκι που διαχρονικά κατατρώει τη δημοκρατική παράταξη. Πάντα στις δύσκολες εποχές για το κόμμα όπου απαιτείται ενότητα και ομοψυχία θα βρεθούν εκείνοι όπου σαν σύγχρονοι εφιάλτες θα θέσουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από τα συλλογικά και στην πρώτη ευκαιρία θα βρεθούν απέναντι από το κόμμα τους μαζί με εκείνους που κάποτε αποκαλούσαν τους ίδιους προδότες και τον τότε πρωθυπουργό της τότε κυβέρνησης στην οποία υπηρετούσαν ως Πινοσέτ. Όπως φαίνεται η στροφή του Αλέξη από τον Πάνο στον Θάνο και στον Άγγελο να είναι ευκολότερη απ’ όσο και ο ίδιος να υπολόγιζε μιας και η πολιτική επιβίωση δε γνωρίζει από κόμματα και συνειδήσεις.
Είναι πτυχιούχος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τις αρχές του τρέχοντος έτους συνεχίζει τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει αποφοιτήσει από το Μουσικό Σχολείο Αγρινίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά. Ασχολείται με την μουσική, παίζοντας τρομπέτα και πιάνο, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του διαβάζει οικονομία, ιστορία και πολιτική.
