Της Δήμητρας Ροδοβίτου,
Η χθεσινή μέρα ήταν αναμφίβολα κομβική για την εξέλιξη του φετινού πρωταθλήματος, με τον ΠΑΟΚ να παίρνει δίκαια την νίκη εναντίον του Ολυμπιακού και να καθίσταται αναμφίβολα το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου έπειτα από ένα “χορταστικό” παιχνίδι, το οποίο χάρισε απλόχερα θέαμα και μεγάλες συγκινήσεις. Όπως λοιπόν είναι λογικό, σήμερα, μια μέρα μετά από όσα διαδραματίστηκαν στο γήπεδο της Τούμπας, πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν, τόσο σχετικά με το αγωνιστικό κομμάτι του χθεσινού παιχνιδιού, όσο και με το “τι μέλει γενέσθαι” στις επόμενες στροφές της κούρσας για τον τίτλο. Ωστόσο μιας και μόλις προχθές έγινε το καθιερωμένο μνημόσυνο των αδικοχαμένων οπαδών του Ολυμπιακού, αφήνοντας ζεστές τις αναμνήσεις από μια σημαδιακή ημερομηνία για το ελληνικό ποδόσφαιρο, προτίμησα να αφήσω για λίγο την τρέχουσα ποδοσφαιρική επικαιρότητα και να αφιερώσω το κείμενο μου σε αυτούς που τόσο άδικα τότε έχασαν την ζωή τους.
Το ημερολόγιο σταμάτησε στις 8 του Φλεβάρη. Εκεί, στο Γ. Καραϊσκάκης, όταν 21 οπαδοί του Ολυμπιακού δεν επέστρεψαν ποτέ πίσω, δεν πανηγύρισαν ποτέ στους δρόμους, δεν χλεύασαν ποτέ τον ΑΕΚτζή φίλο τους για την επιβλητική εκείνη νίκη των ερυθρόλευκων. Έσβησαν βασανιστικά μπροστά στα σκαλοπάτια της Θύρας 7. 8 Φεβρουαρίου 1981, μια γιορτή πένθους.
Ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός θα υποδεχόταν την ΑΕΚ σε ένα ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο. 35.000 περίπου εισιτήρια είχαν γίνει καπνός. Ο αγώνας επρόκειτο να αρχίσει στις 15:15. Γύρω στις 12, κόσμος άρχισε να μαζεύεται. Φωνές, συνθήματα, τύμπανα, ένα σωστό ντέρμπι. Με τα όλα του.
Ο διαιτητής Κουτούλας δίνει το εναρκτήριο σφύριγμα. Οι δύο ενδεκάδες επί ποδός. Η παράταξη των Κόκκινων με τους: Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο. Απέναντι τους ο Δικέφαλος με τους: Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο. Ύστερα από 30 λεπτά αγώνα, και σέντρα του Τάκη Περσία, ο Γαλάκος ανοίγει το σκορ για τους Ερυθρόλευκους. Το 1-0 ήταν γεγονός, και σκορ ημιχρόνου.
Η έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, επιφύλασσε περισσότερες εκπλήξεις. Ένα 2ο γκολ στο 53’, ένα 3ο στο 68’, ένα 4ο στο 75’, το 5ο στο 80’ και το αποκορύφωμα του 6-0 στο 84’. Φωνές, συνθήματα, χαμός. Μια γιορτή εκτυλισσόταν στις κερκίδες.
Ώρα 16:58. Λίγο πριν τη λήξη του αγώνα. Η Θύρα 7 καζάνι και μία λαοθάλασσα εκστασιασμένων οπαδών επιθυμεί να μεταβεί στη Θύρα 1, ώστε να αποθεώσει τους ποδοσφαιριστές. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια..
Το χρονικό της τραγωδίας
Ένα κλειστό τουρνικέ, ένα παραπάτημα, κι έπειτα; Ασφυξία, αίμα, θάνατος.
Εκατοντάδες οπαδοί εγκλωβίζονται, άλλοι ουρλιάζουν για την ομάδα τους, και άλλοι για την ίδια τους τη ζωή. Δεκάδες ποδοπατημένοι. Αστυφύλακες πασχίζουν να ξεριζώσουν ένα από τα τουρνικέ. Πολλοί καταφέρνουν να απεγκλωβιστούν. Ο χρόνος όμως είχε ήδη σταματήσει σε εκείνους εκεί, που δεν κατάφεραν να κάνουν βήμα.
Επικρατεί πανικός. Ο κόσμος των υπόλοιπων θυρών δε γνωρίζει τι συμβαίνει. Λίγο μετά τις 17:00, νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες μεταφέρονται με 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ και περιπολικά της Αστυνομίας στο Τζάνειο και Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιά, ενώ ταυτόχρονα έχει σημανθεί γενική κινητοποίηση.
Λίγο πριν τις 18:00 τα τηλεοπτικά δίκτυα μεταδίδουν την τραγωδία, κάνοντας παράλληλα θερμή έκκληση για μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών. Αθρόα η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών. Στις 18:20 καταφθάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών και δύο Υφυπουργοί, ενώ εν συνεχεία στο σημείο φθάνουν ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας, ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης και ο Υφυπουργός της Προεδρίας Κυβερνήσεως, καθώς και Παράγοντες των δύο ομάδων.
Κόσμος συγκεντρώνεται γύρω από το νοσοκομείο με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, εμποδίζοντας την άμεση έλευση αιμοδοτών και γιατρών. Θα χρειαστεί επέμβαση των δυνάμεων των ΜΑΤ, ώστε να ελευθερωθεί η κεντρική είσοδος και να διευκολυνθεί η πρόσβαση.
Στις 20:00 αναγνωρίζονται τα πρώτα 3 θύματα. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς σπαράζουν, λιποθυμούν. Την ίδια στιγμή, αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού Τμήματος, ερευνούν στους κόλπους της Θύρας 7 τα αίτια του τραγικού αυτού γεγονότος. Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα μεταδίδουν πένθιμη μουσική, έχοντας διακόψει -ως ένδειξη πένθους- το πρόγραμμά τους.
Ο χρόνος κυλάει βασανιστικά, καθώς η λίστα των αποθανόντων συνεχώς αυξάνεται. Οι τρεις έγιναν πέντε, δέκα, είκοσι, εικοσιένα…
Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Λούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (41 ετών)
«Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις , δέκα… εκατό»…
Αυτά ήταν τα λόγια του 18χρονου τότε Ηλία Λύτρα, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που γλίστρησε στα σκαλοπάτια της Θύρας 7, στα πλαίσια της προσπάθειας αποκρυπτογράφησης της τραγωδίας.
38 χρόνια μετά, οι ψυχές των νεκρών παραμένουν αθάνατες, τόσο για την ομάδα των Ερυθρόλευκων, όσο και για εμάς, τους υπολοίπους. Το μεσημέρι της 9ης του Φλεβάρη, ημέρα Σάββατο, τελέστηκε το καθιερωμένο μνημόσυνο εις την μνήμη Εκείνων, εν παρουσία Προεδρίας και Παραγόντων του Ολυμπιακού.
Και τώρα, τι;
Εν έτει 2019, εάν κάτι οφείλει να τονιστεί, είναι πως σε τέτοιες τραγωδίες δε χωρούν οπαδικές διαφορές. Αδιάκοπες οι επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί. Δεκάδες «πεσίματα» σε συνδέσμους, απειλές, κυνηγητά. Όμως εκείνη η μέρα, ήταν διαφορετική. Εκείνη την Κυριακή του ’81, δε θρήνησε μοναχά η ΠΑΕ Ολυμπιακός. Θρήνησε η μάνα που έχασε τον γιο της, το κορίτσι που έχασε τον φίλο της. Θρήνησε ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, θρήνησε και ο Βορειοελλαδίτης ΠΑΟΚτσής της Συμπρωτεύουσας. Αδέρφια που χάθηκαν για τον πόθο τους, για την αγάπη τους προς την ομάδα τους. Αδέρφια όχι μόνο του κόκκινου φιλάθλου, αλλά αδέρφια και του κιτρινόμαυρου, και του ασπρόμαυρου. Πολλά αδέρφια έχει μαζέψει ο Ουρανός, δίχως να λογαριάζει ομάδα..
Αυτά από μια οπαδό του ΠΑΟΚ
Γεννήθηκε στην Έδεσσα το 2000. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Tμήματος Iστορίας & Aρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται χρόνια ερασιτεχνικά με την αρθρογραφία ενώ, για το OffLine Post, τα άρθρα της φιλοξενούνται στην κατηγορία των Kοινωνικών.
