Του Μανώλη Φυρογένη,
Τι και αν είμαστε εν έτει 2019; Τι και αν φαινομενικά έχουν αναπτυχθεί τόσοι και τόσοι τομείς του ανθρώπινου βίου τον τελευταίο αιώνα; Τι και αν η τεχνολογία μας έχει προσφέρει απίστευτες δυνατότητες; Τι και αν οι επιστημονικοί κλάδοι έχουν κάνει άλματα προόδου και το διαδίκτυο έχει μπει στα σπίτια της πλειονότητας του πληθυσμού; Εν τούτοις τα φαινόμενα βίας, οι δολοφονίες, οι ξυλοδαρμοί και οι βιασμοί εξακολουθούν να βρίσκονται σε έξαρση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, είτε μιλάμε για τη Γκάνα, είτε για τη Σουηδία, είτε για την Ελλάδα.
Μόλις δυόμιση εβδομάδες πριν δολοφονήθηκε ένας νεαρός δημοσιογράφος, ονόματι Άχμεντ Χουσεΐν, στη μακρινή μας Γκάνα, ο οποίος είχε αφοσιωθεί επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια στην εξάρθρωση κυκλωμάτων διαφθοράς και παράνομων στοιχημάτων στο εγχώριο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα, στο οποίο για ολόκληρες δεκαετίες «ασελγούσαν» βουλευτές, μέλη της ομοσπονδίας, συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου, ποδοσφαιριστές και διαιτητές, πολλοί εκ των οποίων τιμωρήθηκαν από τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.
Πριν από 6 περίπου εβδομάδες, ο διαιτητής ποδοσφαίρου Θανάσης Τζήλος, έπεσε θύμα ξυλοδαρμού έξω από το σπίτι του και ακόμα τα αποτελέσματα της πράξης αυτής παραμένουν θεωρίες και σκευωρίες. Ένα ζήτημα που έχει πάρει μεγάλη έκταση επειδή θύμα της επίθεσης αποτέλεσε ένας άνθρωπος αναγνωρίσιμος, δημόσιο πρόσωπο κατά πολλούς.
Κάποιους μήνες νωρίτερα, τραγική κατάληξη βρήκαν δυο άτυχες κοπέλες σε Ρόδο και Κέρκυρα αντίστοιχα. Δυο περιπτώσεις που έχουν κάνει το γύρο της Ελλάδας και οι δράστες αυτών έχουν δεχθεί δημόσια κατακραυγή και θα καταδικαστούν οσονούπω από την ελληνική δικαιοσύνη για τις ευθύνες των εγκλημάτων τους. Παρόλα αυτά, τα κοινά στοιχεία και στις τέσσερις αυτές περιπτώσεις συνοψίζονται αφενός στο «αποτρόπαιο» του εκάστοτε συμβάντος και αφετέρου στην απόδοση της δικαιοσύνης που αναλογεί στην κάθε περίπτωση, γεγονός όμως που δεν αποτελεί το φάρμακο στη μάστιγα αυτή.
Για να αποφευχθούν οι περιπτώσεις αυτές, ή έστω να μειωθούν, πρέπει η κοινωνία και οι αρμόδιες αρχές κυρίως, να εστιάσουν στη διαφορετική στάση που θα μπορούσαν να κρατήσουν. Τι θα γινόταν, αν είχε προσεγγίσει μια κοινωνική λειτουργός την άτυχη φοιτήτρια στη Ρόδο, όταν εκείνη κατέφυγε στις αστυνομικές αρχές να ρωτήσει, έστω και φιλολογικά τις απαιτούμενες διαδικασίες για περιπτώσεις βιασμού; Αν είχαν δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα και ήταν πιο υποψιασμένοι διότι ναι μεν δεν έκανε κάποια καταγγελία η κοπέλα, παρά ταύτα δεν θα έφθανε έστω και σε μια ερώτηση αν δε συνέβαινε κάτι. Τι θα γινόταν, αν οι αστυνομικές αρχές είχαν δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στην άτυχη Αγγελική από την Κέρκυρα, όταν είχε καταφύγει σε αυτές για να εκδηλώσει τους φόβους της για τους έντονους και καθημερινούς καυγάδες με τον πατέρα της; Τι θα γινόταν, αν οι αρμόδιες αρχές στη Γκάνα προστάτευαν τον Άχμεντ και συνελάμβαναν το βουλευτή που δωροδοκούσε πολίτες για τον ξυλοδαρμό του δημοσιογράφου, που προσπαθούσε να κάνει τη δουλεία του με ειλικρίνεια και διαφάνεια;
Δυστυχώς αρρωστημένα μυαλά και καιροσκόποι, υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι να δίνεται η απαιτούμενη προσοχή από τους αρμόδιους και να διενεργείται κάθε δυνατή ενέργεια, έτσι ώστε εκμεταλλευόμενοι κάθε πιθανό και απίθανο μέσο του συστήματος και των εθνικών και τοπικών υπηρεσιών να προστατεύονται όχι μόνο τα δημόσια πρόσωπα αλλά και ο κάθε πολίτης. Πρέπει να καλλιεργήσουμε την έννοια της πρόληψης ώστε να μη συζητάμε τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά, όταν είναι πλέον αργά.
Φοιτητής επί πτυχίω στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων με κατεύθυνση την Πολιτική Επιστήμη. Ενδιαφέρεται για τα κοινά ενώ ασχολείται ενεργά στον τομέα που έχει επιλέξει να ασχοληθεί επαγγελματικά. Επίσης, έχει εμπειρία από το Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ, καθώς υπήρξε μέρος του προγράμματος ανταλλαγής φοιτητών (Erasmus) με απόλυτη επιτυχία.
