Του Θάνου Ι Κουλουβάκη,
Πριν από μερικές μέρες μια δικαστική απόφαση έκανε αισθητή την παρουσία της, και προσωπικά θα μπορούσα να πω ότι σοκαρίστηκα αρκετά. Μαθαίνοντας ότι ο μητροπολίτης του Αιγίου κρίθηκε ένοχος ομόφωνα, τα συναισθήματά μου ήταν διχασμένα. Αυτή η απόφαση αποτελεί σαφώς μια δικαίωση και μια απάντηση στο μίσος που επί χρόνια κυριαρχεί και διαιωνίζεται.
Εν τούτοις, μου προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό δυσαρέσκεια για τη δικαιοσύνη και για την κοινωνία εν γένει. Ας μην ξεχνάμε – αρχικά –ότι ο χρόνος που χρειάστηκε για να βγει αυτή η απόφαση ήταν ατελείωτος. Και, πέραν αυτού, είμαι βέβαιος ότι αν δεν υπήρχε πίεση για να διεξαχθεί η δική κι αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που πραγματικά πάλεψαν για αυτό το αποτέλεσμα, τίποτε δεν θα είχε μεταβληθεί.
Ο εν λόγω άνθρωπος θα ήταν ελεύθερος, δίχως καμία ποινή, και θα εξακολουθούσε να προβαίνει σε ομοφοβικά παραληρήματα – όπως αυτά που ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της δίκης του. Βεβαίως, το παραλήρημα δεν σταμάτησε στις δηλώσεις του μητροπολίτη.
Οι συνήγοροι του δεν δίστασαν να προβούν σε εξίσου ομοφοβικές δηλώσεις, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι «η Γερμανία έχει νόμιμη την κτηνοβασία. Θα την κάνουμε κι εμείς;». Δεν δίστασαν, ακόμη και κατά την «ώρα της κρίσης», να εκδηλώσουν το μίσος τους προβαίνοντας σε άκομψους και ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς έναντι όσων ακτιβιστικά διαμαρτύρονταν κατά του Αμβροσίου και της ρητορικής του, χαρακτηρίζοντας τους μάλιστα ως «νοητικά διαταραγμένους». Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι ιερείς της μητρόπολης Καλαβρύτων στηρίζουν το παραλήρημα μίσους του Αμβρόσιου και θεωρούν ότι οι ομοφυλόφιλοι «θα μπορούν να επιβάλουν προκλητικά τον τρόπο ζωής τους».
Όπως όλες και όλοι αντιλαμβανόμαστε, το μίσος και οι εκδηλώσεις του δεν έχουν τέλος και ούτε πρόκειται να έχουν. Ο Αμβρόσιος καταδικάστηκε – με αναστολή. Ωστόσο, η ομοφοβία δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει έτσι εύκολα. Είναι, βεβαίως, μια καλή αρχή και ένα πολύ δυνατό μήνυμα η εν λόγω καταδίκη. Παρά ταύτα, το «φτύστε τους» του Αμβρόσιου και του κάθε Αμβρόσιου, δεν το σταματά κανένα δικαστήριο.
Κανένας νόμος δε θα σταματήσει τον κοινωνικό ρατσισμό που υφίσταται και βιώνουν τόσοι άνθρωποι καθημερινά, την ομοφοβία, την ξενοφοβία και άλλες τόσες εκδηλώσεις μίσους. Κανένα δικαστήριο δεν είναι σε θέση να βοηθήσει την καθεμία και τον καθένα από εμάς, να προστατεύσει τα δικαιώματα μας. Κανένας δε μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά μας – κι αυτό το αποδεικνύει η ίδια η πραγματικότητα.
Διότι πίσω από τον κάθε Αμβρόσιο κρύβονται ακόμη δέκα, έτοιμοι να επιτεθούν και να εκδηλώσουν το μίσος τους – ανά πάσα στιγμή. Κι αυτή είναι η ουσία που όλες και όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε. Ας μην επιτρέψουμε – στην καθημερινότητά μας – σε κανέναν άλλον Αμβρόσιο να διαιωνίζει τα «κηρύγματα αγάπης», να στοχοποιεί αυθαίρετα και να θεωρεί ότι είναι ανώτερος όλων – ακόμη και της δικαιοσύνης.
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
