Της Αλεξάνδρας Μπρουντζάκη,
Ο πατέρας μου με κόλλησε δυο μικρόβια. Το πρώτο είναι αυτό της δημοσιογραφίας με την οποία και ασχολούμαι από το σχολείο και το άλλο είναι η αγάπη για το βιβλίο και τη διαδικασία που έχει για να βγει. Έτσι, από το 2015 ασχολούμαι και με τις εκδόσεις «Ποικίλη Στοά».
Η ιστορία της Ποικίλης Στοάς ξεκίνησε ένα καλοκαίρι στην Τήνο όπου μαζί με τους στενούς οικογενειακούς μας φίλους, Γιώργο Ρούσσο και Άννα Παιδή, αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε ένα όνειρο χρόνων και να δημιουργήσουμε, έστω και μέσα στην κρίση, μια επιχείρηση έκδοσης βιβλίων. Η αφορμή ήταν η πολύχρονη ενασχόληση του πατέρα μου με τον χώρο του βιβλίου, καθώς από τα 18 του έχει εργαστεί σε εκδοτικούς οίκους, σε λογοτεχνικά περιοδικά, έχει γράψει ο ίδιος 7 βιβλία, ενώ έχει αναλάβει πολλές φορές σε εφημερίδες τη στήλη του βιβλίου. Οπότε αυτή η ενασχόληση του πατέρα μου με τον χώρο και η αγάπη των συνεργατών μας για το βιβλίο δημιούργησαν τον εκδοτικό μας οίκο. Όσον αφορά τη δική μου σχέση με το βιβλίο μπορώ να πω με μεγάλη μου χαρά ότι είμαι από τους λίγους νέους στην Ελλάδα που μπορούν να πουν ότι ασχολούνται με κάτι που αγαπούν πραγματικά πολύ.
Ξεκινήσαμε εκδίδοντας κατά βάση άγνωστα αριστουργήματα της παγκόσμιας κλασσικής λογοτεχνίας, ως προτάσεις ανάγνωσης. Πρόκειται για μικρά κλασσικά κείμενα που έχουν μια μεγάλη εκδοτική φιλοδοξία να ξαναζωντανέψουν άγνωστα ή αγνοημένα κείμενα των σημαντικότερων συγγραφέων της παγκόσμιας γραμματείας. Στη συνέχεια, επεκταθήκαμε στη σύγχρονη αστυνομική λογοτεχνία και σε βιβλία πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού.
Ωστόσο, συμβαίνει το εξής παράδοξο με τις εκδόσεις μας: ενώ ο κλάδος μας περνάει κρίση με μια συγκρατημένη πολιτική και με πολύ υπομονή καταφέραμε όχι μόνο να επιβιώσουμε, αλλά να έχουμε μια ανθοφόρα επιχείρηση. Η «πρόκληση», όπως σε όλες τις εταιρίες, είναι να κάνουμε σωστές επιχειρηματικές επιλογές.
Ο χώρος του βιβλίου, όπως και κάθε άλλος, περνάει την κρίση του. Εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία κλείνουν. Είναι μια θλιβερή κατάσταση, καθώς ιστορικοί οίκοι φυτοζωούν και πολλά βιβλιοπωλεία έκλεισαν, αλλά όπως και σε όλες τις περιόδους κρίσης έτσι και τώρα με προσεκτικούς χειρισμούς περιμένουμε να περάσει και αισιοδοξούμε στην επανάκαμψη της επιχειρηματικής δραστηριότητας γενικά.
Υπάρχουν αρκετοί νέοι στον κλάδο αυτό, ναι, και δε σταματάει μόνο στη συγγραφή βιβλίων, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς όπως και η διαδικασία έκδοσης. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι νέοι μεταφραστές, γραφίστες και επιμελητές για παράδειγμα. Θεωρώ πως η παρουσία νέων ανθρώπων θα ξεκινήσει να φέρνει καινοτομία στον χώρο και μια νέα πνοή στην έκδοση των βιβλίων. Βέβαια, να προσθέσω πως για να μπορέσει κανείς να ασχοληθεί με το βιβλίο και να φέρει πραγματική καινοτομία στον χώρο πρέπει να ακούει τους πιο έμπειρους και να είναι διατεθειμένος να μάθει, γιατί παρατηρώ γενικά πως εμείς οι νέοι είμαστε αρκετές φορές αλαζόνες.
Παρ’ όλ’ αυτά, έχουν σταματήσει οι νέοι να διαβάζουν βιβλία;
Πολύ σημαντική ερώτηση αυτή που μ’ έχει απασχολήσει σαν σκέψη αρκετές φορές. Ναι, οι περισσότεροι νέοι έχουν σταματήσει να διαβάζουν βιβλία. Δεν μπορώ να εκτιμήσω ακριβώς τον λόγο, αλλά σαν γενική σκέψη θα έλεγα πως ίσως είναι «διαδικασία» και οι δυσκολίες του βιβλίου. Ένα βιβλίο για να το διαβάσεις θέλει χρόνο, αφοσίωση, συγκέντρωση και φαντασία. Είναι πιο εύκολο να δεις μια ταινία ή να σερφάρεις στο ίντερνετ παρά να διαβάσεις. Με δυο λόγια, δεν υπάρχει αναγνωστική κουλτούρα στην Ελλάδα: αυτό ξεκινάει από την οικογένεια, το σχολείο που το παρουσιάζει σαν άσκηση-αγγαρεία, το Πανεπιστήμιο κλπ. Προσωπικά, το βιβλίο, μου προσέφερε τη δυνατότητα να ξεφεύγω από το περιβάλλον μου, να κατανοήσω καλύτερα το λογοτεχνικό στυλ που μου ταιριάζει, να σκεφτώ κάποιο ζήτημα από άλλη οπτική γωνία, να διευρύνω τη φαντασία και τους ορίζοντές μου, να μου εμπλουτίσει το λεξιλόγιο και το πιο απλό που πιστεύω πως μου προσέφερε η ανάγνωση είναι να γυρίσει η αναγνωστική διαδικασία σε μένα και να προσθέτει κάθε φορά και κάτι στην ολοκλήρωσή μου.
Για να γράψεις καλά πρέπει να διαβάζεις καλά. Σ’ έναν νέο συγγραφέα λοιπόν, θα πρότεινα να ασχοληθεί με τους κλασσικούς, να διαβάσει βιβλία και να εμπλουτίζει συνέχεια την εικόνα του για το παρόν και το παρελθόν. Να ασχοληθεί και να αγαπήσει αυτό που δημιουργεί. Με αγάπη και μεράκι θα πετύχει αυτό που θέλει.
