Της Αγγελικής Βορροπούλου,
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχουν ξεσπάσει στη Βενεζουέλα σφοδρές αντι-κυβερνητικές διαδηλώσεις σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας τροποποίησης του Συντάγματος της χώρας, από τον πρόεδρό της Νικολάς Μαδούρο. Ο πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, και ηγέτης της αντιπολίτευσης Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε σαν προσωρινός ηγέτης της χώρας.
Δέκα χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ, έσπευσαν να αναγνωρίσουν τον Γκουαιδό σαν προσωρινό πρόεδρο της χώρας. Την ίδια ώρα, το κυβερνών κόμμα της Ελλάδας, σε προγραμματισμένη εθιμοτυπική συνάντηση όπου είχε ο γραμματέας της Κ.Ε Πάνος Σκουρλέτης, με τον επιτετραμμένο της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Αθήνα, Φρέντυ Φερνάντες, δήλωσε την αμέριστη υποστήριξη και αλληλεγγύη στον νόμιμο πρόεδρο Μαδούρο.
Μάλιστα, μεταξύ άλλων ο κύριος Σκουρλέτης τόνισε πως «η πράξη αυτή έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά ενεργειών της αντιπολίτευσης το τελευταίο διάστημα που σα στόχο έχουν να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση και να εμφανίσουν τον πρόεδρο της χώρας ως παράνομο» αλλά και ότι «στηρίζουμε την από καιρό διεθνή πρωτοβουλία του πρώην Πρωθυπουργού της Ισπανίας Θαπατέρο ώστε να προχωρήσει ένας ειλικρινής και γόνιμος δημοκρατικός διάλογος μεταξύ των μερών, που θα επαναφέρει τη Βενεζουέλα στη σταθερότητα. Πάνω από όλα όμως, πρέπει να γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις του λαού της Βενεζουέλας».
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικότερα ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζει τον αμφιλεγόμενο πρόεδρο Μαδούρο. Μάλιστα σε πολλά άρθρα διεθνών εφημερίδων ο Τσίπρας χαρακτηρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους «φαν του Μαδούρο» αλλά και του προηγούμενου προέδρου Τσάβες, χαρακτηρίζοντας τη Βενεζουέλα ως αντικαπιταλιστικό πρότυπο. Καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έχει επιβάλει κυρώσεις στη Βενεζουέλα και μποϊκόταρε την ορκωμοσία του Μαδούρο για τη δεύτερη θητεία νωρίτερα αυτό το μήνα, κράτησε μια πιο ιδιαίτερη στάση. Παρόλο που δεν ακολούθησε την Ουάσιγκτον αναγνωρίζοντας τον Γκουαϊδό ως προσωρινό πρόεδρο, έκανε έκκληση προς αυτόν να προστατευθεί και φάνηκε να υποστηρίζει τις εκκλήσεις για μια δημοκρατικότερη μετάβαση.
Ωστόσο, το κυβερνών κόμμα της Ελλάδας επέλεξε να αγνοήσει τη φωνή και τις διαμαρτυρίες του λαού της Βενεζουέλας και συνέχισε την υποστήριξη προς τον πρόεδρο Μαδούρο, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές φιγούρες, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως δικτάτορας, καθώς καταπατούσε τα ανθρώπινα δικαιώματα και έφερε τη χώρα σε μια απεχθή κοινωνικό-οικονομική και πολιτική κατάσταση.
Χώρες συνεχίζουν παρά τις τεράστιες αντιδράσεις του λαού της Βενεζουέλας να υποστηρίζουν καθεστώτα, τα οποία, όχι απλά καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά φτάνουν στο να υποστηρίζουν δικτατορικές πολιτικές, στο βωμό της εξωτερικής τους πολιτικής με τη δικαιολογία ότι «προστατεύουν τον λαό». Χώρες οι οποίες υποτίθεται προασπίζουν και προωθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα συνεχίζουν να στηρίζουν πολιτικούς οι οποίοι νοθεύουν τα εκλογικά αποτελέσματα ώστε να παραμείνουν στην εξουσία και να αρχίσουν σιγά σιγά να αποδομούν τα δημοκρατικά πολιτεύματα και να τα μετατρέπουν σε πλήρως απολυταρχικά, με μια οικονομία η οποία έχει καταρρεύσει σχεδόν καθολικά, με τα ποσοστά πείνας να είναι υψηλά, και το υγειονομικό σύστημα να παραπαίει μέρα με τη μέρα.
Η υποστήριξη ενός δικτάτορα του προσφέρει γόνιμο έδαφος ώστε να εξακολουθεί να ελέγχει τα θεσμικά όργανα της χώρας, και να προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε διαφορετική και δημοκρατική φωνή. Καμία θεσμοθετημένη εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αμέριστη υποστήριξη ενός δικτάτορα, ο οποίος έχει φτάσει την καταπίεση των δικαιωμάτων των πολιτών της Βενεζουέλας στον ύψιστο βαθμό. Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι πως τα κράτη πρέπει να προσαρμόζουν, έως ένα βαθμό, την εξωτερική τους πολιτική ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες των χωρών, ειδικά όταν αυτές είναι καταπιεστικές και σε μεγάλο βαθμό εξευτελιστικές για τον ίδιο το λαό τους. Καμία απολύτως θεσμοθετημένη εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να δικαιολογήσει την υποστήριξη ενός δικτάτορα ο οποίος φέρνει σε όλο και δυσκολότερη θέση την κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας του.
