Της Έλενας Αλέκου,
Το 2018 χαρακτηρίστηκε από πολλούς, και όχι άδικα, ως το «Έτος της Γυναίκας». Πράγματι ήταν τόσα πολλά αυτά που συνέβησαν το έτος αυτό στο χώρο των κινητοποιήσεων των φεμινιστικών κινημάτων ώστε ο τίτλος αυτός να έλθει ως φυσικό επόμενο.
Ας δούμε ωστόσο τα πράγματα από την αρχή. Στις 8 Μαρτίου 2018, στην παγκόσμια μέρα της Γυναίκας, κινητοποιήσεις έλαβαν χώρα σε όλο τον πλανήτη υπογραμμίζοντας, κάθε μια από αυτές, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες παγκοσμίως.
Γυναίκες στην Ισπανία διαδήλωσαν για την μεγάλη ανισότητα στους μισθούς των γυναικών σε σχέση με τους αντίστοιχους των ανδρών (τουλάχιστον 13% στον δημόσιο τομέα και τουλάχιστον 19% στον ιδιωτικό). Το ίδιο έκαναν και οι γυναίκες στο Ηνωμένο Βασίλειο (ανισότητα 16,3%) και στη Γαλλία (ανισότητα που φτάνει έως και 25%). Στην Ιταλία, και συγκεκριμένα στο Μιλάνο, νεαρές διαδήλωσαν έξω από νοσοκομεία τα οποία αρνούνται να εκτελέσουν αμβλώσεις παρόλο που είναι καθόλα νόμιμο.
Στην πρωτεύουσα των Φιλιππινών, Μανίλα, διαδηλώτριες εξέφρασαν τη θλίψη και το θυμό τους για τον πρόεδρο Rodrigo Duterte , ο οποίος θεωρείται από τους μεγαλύτερους παραβάτες των γυναικείων δικαιωμάτων, με τραγούδια, δίνοντας παράλληλα κόκκινα και λευκά τριαντάφυλλα στις μητέρες και αδελφές των θυμάτων των παραβάσεων.
Περισσότερες από 500 γυναίκες συγκεντρώθηκαν στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, υποστηρίζοντας το κίνημα #MeToo αλλά και εκφράζοντας την ανάγκη μείωσης της ανισότητας στους μισθούς που αναγκάζει τις γυναίκες να εργάζονται έως και στις 3 το πρωί για να εξασφαλίσουν έναν ισάξιο μισθό.
Στο Αφγανιστάν, εκατοντάδες γυναίκες αψήφησαν τους Ταλιμπάν και διαδήλωσαν στους δρόμους της Καμπούλ για την εκπαίδευση, την προστασία των γυναικών και την εξασφάλιση ακρόασης των αιτημάτων τους από τους πολιτικούς αρχηγούς.
Καθ’όλη τη διάρκεια του έτους κινήματα όπως το #MeToo, το #TimesUp και το Rise αναπτύχθηκαν και υποστηρίχτηκαν από ολοένα και περισσότερες γυναίκες.Το κίνημα #MeToo ξεκίνησε το 2006 προς υποστήριξη των θυμάτων σεξουαλικών επιθέσεων και παρενοχλήσεων, και κυρίως γυναικών PoC (people of color, είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να εκφράσει άτομα «μη λευκά») προερχόμενες συνήθως από κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Το 2018 ιδρύθηκε το Time’s Up, το οποίο ξεκίνησε από αστέρες του Hollywood για την ισότητα στους μισθούς αλλά και την εξάλειψη της σεξουαλικής εκμετάλλευσης στον χώρο αυτό, ωστόσο επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς εργασίας και συνέδραμε στην γνωστοποίηση του κινήματος #MeToo.
Το Rise είναι ένα κίνημα που ξεκίνησε από την Amanda Nguyen, η οποία υπήρξε θύμα βιασμού όταν φοιτούσε στο κολλέγιο στη Μασαχουσέτη. Αρχικός του στόχος ήταν να βοηθήσει άτομα που υπήρξαν θύματα βιασμού και να τροποποιήσει τη νομοθεσία πολιτειών της Αμερικής ώστε να είναι ευνοϊκότερη ως προς τα θύματα αυτά. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο επεκτάθηκε όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και θεματικά υποστηρίζοντας γενικότερα τα κοινωνικά δικαιώματα ομάδων που βρίσκονται σε δυσμενείς καταστάσεις.
Τον Ιούνιο 2018, οι γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας απέκτησαν το δικαίωμα να οδηγούν, παρόλο που υπερασπιστές των γυναικείων δικαιωμάτων βρίσκονται ακόμη στη φυλακή…
Στις 30 Ιουλίου 2018, η Christine Blasey Ford, κατόπιν της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Brett Kavanaugh ως δικαστή στο Ανώτατο Δικαστήριο, εκμυστηρεύτηκε, στη Γερουσιαστή Dianne Feinstein, την σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε από τον Kavanaugh 35 χρόνια πριν. Ύστερα από αυτό ξεκίνησε ένας μεγάλος αγώνας για την ίδια αλλά και για άλλες γυναίκες που υποστήριξαν ότι το ίδιο είχε συμβεί και σε εκείνες. Η ακρόαση αυτή διέγειρε κινήματα, διαδηλώσεις και συζητήσεις σε όλη τη χώρα. Η Ford έπρεπε να εξεταστεί μέσω πολυγράφου για να διαπιστωθεί η αλήθεια των λεγομένων της και εντέλει, παρότι διαπιστώθηκε, ο Kavanaugh διορίστηκε στη θέση με μικρή ωστόσο διαφορά ψήφων.
Στις 6 Νοεμβρίου 2018 έλαβαν χώρα οι ενδιάμεσες εκλογές στις Η.Π.Α. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά για τις γυναίκες στο χώρο της πολιτικής καθώς περισσότερες από 100 γυναίκες θα πλαισιώσουν το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα και θα λάβουν θέσεις-κλειδιά. Ακόμη, μεταξύ των γυναικών αυτών υπάρχει μεγάλη διαφορετικότητα χρώματος, εθνικής προέλευσης και σεξουαλικότητας.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2018 υπογράφτηκε από τον Πρόεδρο της Ιρλανδίας η Πράξη με την οποία η άμβλωση είναι πλέον νόμιμη στη χώρα. Μέχρι να φτάσει η Ιρλανδία στο αποτέλεσμα αυτό χρειάστηκαν μαζικές κινητοποιήσεις από όλο τον κόσμο, ώστε να αποφευχθεί η αποτυχία του εγχειρήματος, όπως συνέβη στις 9 Αυγούστου 2018 στην Αργεντινή. Η Πράξη αυτή είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την βελτίωση των δικαιωμάτων των γυναικών στην Ιρλανδία.
Συνοψίζοντας αυτή την αναδρομή, το 2018 ήταν ένα έτος πολύ σημαντικό για τις γυναίκες όλου του κόσμου και ίσως να αποτελέσει την αρχή για μια ραγδαία αλλαγή στο ρόλο της γυναίκας και τη βελτίωση της ποιότητας των συνθηκών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε όλους τους τομείς της ζωή τους. Ωστόσο, μεγαλύτερες κινητοποιήσεις και αλλαγές πρέπει να λάβουν χώρα σε κράτη στης Ασίας και της Αφρικής όπου τα κορίτσια (κατά το μεγαλύτερο ποσοστό) στερούνται των πηγαίων και θεμελιωδών τους δικαιωμάτων και πέφτουν θύματα trafficking και άλλων παρόμοιων πρακτικών.
«Μεγάλη φλοξ ακολουθεί μετά μικρόν σπινθήρα…» Δάντης, Θεία Κωμωδία, Παράδεισος, Ωδή 1η
