Της Νάσιας Τάσσου,
Οι τελευταίες και οι πρώτες ημέρες του χρόνου είναι ημέρες γιορτινές. Επικρατεί συναισθηματικό κλίμα χαράς, δημιουργικότητας και ενθουσιασμού. Για τους περισσότερους από εμάς αυτές οι μέρες θεωρούνται μέρες ξεκούρασης, απόδρασης από την ρουτίνα, διασκέδασης, μας φέρνουν πιο κοντά με φίλους και συγγενείς αφού τα οικογενειακά τραπέζια είναι συχνά. Προσφέρουν αναζωογόνηση και επαναπροσδιορισμό των στόχων.
Ωστόσο όλα αυτά δεν είναι δεδομένα για όλους. Για κάποιους ανθρώπους αυτές οι γιορτινές ημέρες δεν βιώνονται με τον τρόπο αυτό ή ίσως δεν βιώνονται καθόλου, συχνά μάλιστα δεν έχουν καμία διαφορά με τις προηγούμενες. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που συνηθίζουμε να κοιτάζουμε στις διάφορες πλευρές των δρόμων, να περιμένουν ελπίζοντας.
Ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο τις μέρες αυτές και συνεχώς εμφανίζονται νέες συμβουλές και λύσεις σχετικά με αυτό είναι «πως να μην πάρετε κιλά στις γιορτές», «πως να χάσετε τα κιλά των γιορτών». Κάποιοι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε αυτόν τον προβληματισμό γιατί η τροφή που λαμβάνουν είναι περιορισμένη ή απλά ανύπαρκτη. Ευτυχώς όμως στην «αντίπερα όχθη» υπάρχουν εθελοντικές ομάδες και κοινωνικές κουζίνες που σκέφτονται και νοιάζονται για τους ανθρώπους αυτούς που έχουν ανάγκη και τους προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό.
Βέβαια αυτό δεν ήταν παρά ένα παράδειγμα το οποίο αντικατοπτρίζει ένα μέρος μονάχα, των αναγκών κάποιων ανθρώπων και αντίστοιχα ένας μικρό μέρος των εθελοντικών δράσεων που έχουν σχηματιστεί προκειμένου να τις καλύψουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι για να προβεί κάποιος σε μια εθελοντική πράξη θα πρέπει να συντρέχει μια συγκεκριμένη περίπτωση ή κάποια ιδιαίτερη ημέρα. Δεν υπάρχουν ιδιαίτερες ημέρες ούτε «κατάλληλες στιγμές» για τον εθελοντισμό. Αντίθετα, κάθε στιγμή της ζωής μας μπορεί να είναι διαθέσιμη για εθελοντισμό αρκεί εμείς να το θέλουμε.
Κάθε ημέρα του χρόνου είναι σημαντική, κάθε ημέρα στη ζωής μας είναι σημαντική, όπου μας δίνεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε πράγματα ή να διορθώσουμε άλλα. Απλά τις γιορτινές αυτές ημέρες το αίσθημα της απώλειας και της κατοχής είναι πιο ορατό. Η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η αγάπη, η χαρά δεν διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι στοιχεία που όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως καταγωγής ή θρησκείας έχουν δικαίωμα να λάβουν, απλά και μόνο λόγω του ότι είναι άνθρωποι.
Από την άλλη πλευρά όταν κάποιος προσφέρει και βοηθάει, δεν βοηθάει μόνο τον άνθρωπο που είναι σε ανάγκη, αλλά γεμίζει και τα συναισθηματικά και ανθρώπινα αποθέματα του αισθανόμενος μια σπάνια, στις μέρες μας, ψυχική ανάταση. Φυσικά πρέπει σε αυτό το σημείο να ξεκαθαριστεί πως, αναγκαία προϋπόθεση για οποιονδήποτε αποφασίζει να διαβεί τον δρόμο του εθελοντισμού, είναι να μην τον απασχολεί πως κατέληξε κάποιος άνθρωπος να χρειάζεται βοήθεια από άλλους, καθώς δεν επιτρέπεται να γίνεται κριτής κανενός και να προδικάζει καταστάσεις, αλλά πρέπει να προσφέρει ατόφια την βοήθεια του.
Τέλος, για όποιον επιθυμεί να βοηθήσει, δεν χρειάζονται συγκεκριμένες γνώσεις, οπότε είτε μπορεί να γίνει μέλος σε ήδη υπάρχοντες οργανώσεις, είτε μονομερώς να προσφέρει την βοήθειά του. Ο εθελοντισμός ίσως είναι ένας από τους καλύτερους στόχους που μπορεί να θέσει κανείς για την νέα χρονιά.
