Του Σαράντη Κοιλανίτη,
347: Γεννιέται στην Καύκα της Ισπανίας ο Φλάβιος Θεοδόσιος, Ρωμαίος αυτοκράτορας. Ενθρονίστηκε ως Θεοδόσιος Α’ τον Ιανουάριο του 379 στη Θεσσαλονίκη και συγκυβέρνησε αρχικά με τον Γρατιανό και μετέπειτα με τον Βαλεντινιανό Β’. Το αυτοκρατορικό του έργο περιλαμβάνει επιτυχείς πολέμους εναντίον των Γότθων επιδρομέων τόσο στο ανατολικό, όσο και στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας, ενώ κομβικής σημασίας υπήρξε η θρησκευτική πολιτική του. Ο Θεοδόσιος ισχυροποίησε τον Χριστιανισμό στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας, αναγνωρίζοντάς τον ως επίσημη θρησκεία του κράτους τον Φεβρουάριο του 380, ενώ έλαβε σημαντικά και σκληρά μέτρα εναντίον των ειδωλολατρών, όπως η ποινικοποίηση των αρχαίων θρησκειών (392). Η διακυβέρνησή του σημαδεύτηκε, επίσης, από τη σφαγή στον Ιππόδρομο του, εξεγερμένου εναντίον των Γότθων μισθοφόρων της πόλης, πληθυσμού, το 390. Πέθανε τον Ιανουάριο του 395, αφήνοντας διαδόχους και συναυτοκράτορες τους δύο υιούς του, Αρκάδιο και Ονώριο. Η Εκκλησία τον ονόμασε Μέγα για την προσφορά του υπέρ του Χριστιανισμού.
532: Στάση του Νίκα. Μετά από την απόφαση του βυζαντινού αυτοκράτορα, Ιουστινιανού, να αγνοήσει το αίτημα των «Βένετων» και των «Πράσινων» για την αποφυλάκιση δύο οπαδών τους, δίνεται η αφορμή για την εκτόνωση της γενικότερης κοινωνικής δυσαρέσκειας για την οικονομία και τη διοίκηση του κράτους, κατά την περίοδο αυτή, με αποτέλεσμα την εκδήλωση εξέγερσης στην Κωνσταντινούπουλη. Οι Πράσινοι και οι Βένετοι ξεσηκώνονται και προκαλούν μεγάλες υλικές καταστροφές στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, χτυπώντας ακόμη και το παλάτι και την Αγία Σοφία. Την εξέγερση προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν διάφοροι ευγενείς, οι οποίοι επιχείρησαν να ενθρονίσουν αυτοκράτορα τον Υπάτιο, ανηψιό του αυτοκράτορα Αναστασίου. Ωστόσο, μετά και από τη συμβολή της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, ο Ιουστινιανός αντιδράει, στέλνοντας τους στρατηγούς Βελισάριο και Μούνδο να καταστείλουν την εξέγερση. Αυτοί επιτίθενται στον Ιππόδρομο και στις συγκρούσεις που ακολουθούν χάνονται περίπου 30.000 ζωές. Στις 18 του μηνός, η εξέγερση ήταν πλέον παρελθόν.
1923: Γαλλοβελγική στρατιωτική κατάληψη του Ρουρ. Γαλλικές και βελγικές δυνάμεις εισβάλλουν στην κοιλάδα του Ρουρ και την καταλαμβάνουν ως αντίδραση στην αποτυχία τήρησης των διατάξεων της Συνθήκης των Βερσαλλιών σχετικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο σε χρήμα, όσο και σε είδος. Η βιομηχανική περιοχή, στην οποία βρισκόταν το 72% των αποθεμάτων άνθρακα και το 53% της παραγωγής χάλυβα βρέθηκε να φιλοξενεί μέχρι και 100.000 ξένους στρατιώτες, ενώ οι Γερμανοί αντέδρασαν παθητικά, τόσο με πάγωμα του κρατικού μηχανισμού, όσο και με απεργίες στα ορυχεία. Οι δυνάμεις κατοχής κήρυξαν στρατιωτικό νόμο και σημειώθηκαν επεισόδια και εκτελέσεις, μέχρι την τελική τους αποχώρηση τον Αύγουστο του 1925.
Γεννημένος το 1997 και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη, απόφοιτος Γενικού Λυκείου και φοιτητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Διετέλεσε αρχισυντάκτης της κατηγορίας της Ιστορίας και υποδιευθυντής του OffLine Post. Φέρει ιδιαίτερη ακαδημαϊκή προτίμηση στη στρατιωτική ιστορία.
