Της Δήμητρας Φιλιπακοπούλου,
Soft Power, μια έννοια σμιλευμένη πάνω στην ισχύ και την ηπιότητα, την σταθερή κλιμάκωση δίχως το περίβλημα του επιθετικού ρεαλισμού που χαρακτηρίζει παραδοσιακά την πολιτική των κρατικών δρώντων ανά τους αιώνες. Η στρατηγική της ήπιας ισχύος διατηρεί ως τροχοπέδη της την οικονομική ανάπτυξη και ειδικότερα,την διαμόρφωση οικονομικών εξαρτησιακών σχέσεων πολλών κρατικών δρώντων από μια συνεχή αναπτυσσόμενη χώρα. Οι ελιγμοί του Κίτρινου Δράκου (Κίνα) στο παγκόσμιο στερέωμα αποτελεί το ιδανικό case study.
Η εφαρμογή υψηλής στρατηγικής από τον Κίτρινο Δράκο μέσα από την ανάδυση μιας οικονομικής αυτοκρατορίας στο παγκόσμιο στερέωμα αποτυπώνεται σε επωφελείς συμμαχίες, αλλά και εισχώρηση σε ξένες οικονομίες. Πέραν από το πλεονέκτημα της αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής, λόγω της ανάπτυξης πυρηνικής τεχνογνωσίας με άγνωστη την ύπαρξη πυρηνικών εργοστασίων, μέρος της απόκρυψη της κινεζικής ισχύος, εκατομμύρια επενδύσεων σε βιοτεχνολογία και ενεργειακές επενδύσεις όπως στο μαύρο μαργαριτάρι του πλανήτη, την Αφρική, σε χώρες πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου όπως το Νότιο Σουδάν, επιβεβαιώνουν πως η Κίνα ακολουθεί μια ευφυή επεκτατική πολιτική με εκούσια την παράδοση των λοιπών κρατικών δρώντων. Η διεθνής πολιτική συμφωνία BRICS ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις εκ των οποίων την σκυτάλη κρατούν η Κίνα και Η Ρωσία. Η μεταξύ τους σχέση φαντάζει σαν ρώσικη ρουλέτα, καθώς οι δύο δυνάμεις αντιτάχθηκαν στην εισβολή του ΝΑΤΟ το 2011 στην Λιβύη, ενώ η Ρωσία προχώρησε σε πώληση αμυντικών συστημάτων και αεροσκαφών S43. Τα ενεργειακά παίγνια με στόχο τη διακοπή των εξαρτησιακών δεσμών από τις ΗΠΑ καταγράφονται στην αποκλειστική παροχή ρωσικού φυσικού αερίου στην Κίνα.
Το βλέμμα των ΗΠΑ στραμμένο σε μια σχέση ακλόνητη, τουλάχιστον σε οικονομικό και αμυντικό επίπεδο μεταξύ των υπερδυνάμεων Κίνα και Ρωσία. Πολλά τα ερωτήματα και ποικίλες ανησυχίες διεθνολόγων με φόντο τον κλυδωνισμό των εμπορικών επαφών μεταξύ των ΗΠΑ και Κίνα. Με αφορμή την επικείμενη στρατιωτικοποίηση της Νότιας Σινικής Θάλασσας, τα Παγκόσμια ΜΜΕ αναπαράγουν σενάρια εμπορικού πολέμου. Σε δυσμενή θέση φαίνεται να βρίσκεται η Κίνα, καθώς παρουσιάστηκε χρηματιστηριακή πτώση, λόγω υψηλών οφειλών την κινεζικής αγοράς σε επίπεδο ομολόγων. Ως ισορροπιστής λειτουργεί η ανέγερση μεγάλων έργων υποδομής κατά την διάρκεια της υποκείμενης εμπορικής διαμάχης με τις ΗΠΑ. Παράλληλα, η πρόσφατη επίσκεψη του αρχηγού της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας πυροδοτεί λόγους παγκόσμιας ανησυχίας για το ποσοστό σύσφιξης των εταιρικών σχέσεων πολιτικά αντίθετων ιδεολογικά χωρών. Ίσως, είναι η κατάλληλη στιγμή η Κίνα να απολέσει τον τίτλο της αναδυόμενης δύναμης και να αναδειχθεί σε παγκόσμιο ηγέτη, έστω και σε εταιρικό επίπεδο (συμμαχία Κίνας-Ρωσίας).
Ο εφιάλτης του Ψυχρού Πολέμου, καθώς και το ενοχοποιημένο παρελθόν των ΗΠΑ, με περίσσιο ναρκισσισμό καταστρέφουν κάθε μεγαλεπήβολο όραμα του Κίτρινου Δράκου δίχως να απαρνιέται τους ελιγμούς σε μια εποχή ρευστότητας των οικονομικών ισορροπιών, μια εποχή προάγγελου αλλαγής της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.
Άραγε, η Κίνα θα αποφασίσει να πατήσει την παγκόσμια σκανδάλη ή θα συνεχίσει να λειτουργεί ως παγκόσμιος μπαλαντέρ; Ως πότε οι εφιάλτες του παρελθόντος θα διαμορφώνουν το μοντέλο της δράσης των παγκόσμιων κρατικών δρώντων;
