Της Έλενας Αλέκου,
Οι γιορτές έχουν μπει για τα καλά και τα καταστήματα έχουν γεμίσει με στολίδια και κόκκινους φιόγκους. Στη βιτρίνα κάθε ζαχαροπλαστείου βρίσκονται οι γιορτινές λιχουδιές και τα γνώριμα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ηχούν από τα μαγαζιά. Η ειδυλλιακή αυτή εικόνα, που είναι ικανή να προκαλέσει ένα ζεστό αίσθημα στον καθένα είναι ωστόσο πολύ πιεστική.
Το χειμώνα μαζί με τη θερμοκρασία πέφτει και η διάθεση αρκετών ανθρώπων, οι οποίοι πάσχουν από εποχιακή συναισθηματική διαταραχή (s.a.d.). Η διαταραχή αυτή αποτελεί μορφή κατάθλιψης η οποία, εκτός των άλλων, δημιουργείται κυρίως λόγω των μειωμένων επιπέδων ηλιακού φωτός και συνεπώς, την απότομη μείωση των επιπέδων σεροτονίνης, η οποία σχετίζεται με την καλή διάθεση. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την διαρκώς προβαλλόμενη «ευτυχία των γιορτών» μπορεί να δημιουργήσει ένα έντονο αίσθημα απομόνωσης των ατόμων αυτών. Αλλά όχι μόνο αυτών.
Τα ΜΜΕ και τα social media δημιουργούν μη ρεαλιστικές προσδοκίες για το πώς θα πρέπει ο καθένας να περνά τις γιορτές. Τα πρότυπα που προβάλλονται είναι στην ιδανική τους μορφή, η «τέλεια οικογένεια», το «τέλειο ζευγάρι» κ.ο.κ. και, παρόλο που μας φαίνονται αθώα, έχουν ως στόχο την προώθηση της κατανάλωσης και του υλισμού αντί της ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής και επικοινωνίας. Τα πρότυπα αυτά δημιουργούν πιέσεις σε πολλούς, οι οποίοι είτε λόγω τις οικονομικής τους δυσπραγίας- φαινόμενο, δυστυχώς, πολύ συχνό στην εποχή μας- είτε για άλλους λόγους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των προτύπων αυτών με αποτέλεσμα να δημιουργείται και σε αυτούς το αίσθημα της απομόνωσης.
Αν δεν περάσεις τις γιορτές με την οικογένειά σου, με τους φίλους και το σύντροφό σου, πέρασες όντως ευτυχισμένες γιορτές; Αν δεν ανταλλάξετε δώρα και αν δεν βγείτε έξω να γιορτάσετε, ευχαριστηθήκατε όντως τις γιορτές;
Το ποσοστό κατανάλωσης έχει γίνει κριτήριο της ευτυχίας κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, με αποτέλεσμα να χαθεί το πραγματικό τους νόημα, αυτό της αγάπης, το οποίο δεν παίρνει απαραίτητα υλική μορφή. Αντικαταστάθηκε, λοιπόν, το νόημα αυτό με έναν αγώνα του ποιος θα ξοδέψει περισσότερα και σαφώς θα το γνωστοποιήσει στον περίγυρο του, «αποδεικνύοντας» το πόσο καλά πέρασε στις γιορτές.
Η ευτυχία του καθενός ετεροκαθορίζεται από τις εξόδους που έκανε, τα δώρα που έλαβε και το πόσο αυτά προβλήθηκαν στα social media. Ενώ κανείς δεν μιλά για πράξεις αγάπης που δίνουν χαρά αντί να την απαιτούν. Οι γιορτές έχουν καταλήξει μέσο απομόνωσης, λόγω της επιφανειακότητάς τους. Το γεγονός αυτό προκαλεί άγχος, στρες και αίσθημα μοναξιάς σε όσους δεν «πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις». Και αυτοί είναι πάρα πολλοί, αυτοί που δουλεύουν ή σπουδάζουν μακριά από την οικογένεια τους, αυτοί που δεν έχουν οικογένεια με τον τρόπο που προβάλλεται από τα media, όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντέπεξέλθουν στις απαιτήσεις των γιορτών.
Προτού, λοιπόν, αφήσουμε το αίσθημα αυτό της μοναξιάς να μας επηρεάσει και καθορίσει για τις γιορτές θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά έχει σημασία για τον καθένα μας ξεχωριστά και πόσο ουσιώδη ή μη είναι όσα προβάλλονται ως ιδανικά. Αν καθορίσουμε οι ίδιοι την ευτυχία μας στις γιορτές, τότε θα τις περάσουμε και δίχως το επιβαλλόμενο άγχος του καταναλωτισμού. Ας είμαστε ευγνώμονες ο καθένας για ό,τι τον χαροποιεί στην αναζήτηση των προσωπικών μας ιδανικών γιορτών.
