Του Παναγιώτη-Ευστάθιου Παπαδόπουλου,
Μπαίνοντας σιγά-σιγά στην τελική ευθεία προς την εξάντληση της θητείας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θεωρώ ότι θα ήταν πολιτικά ωφέλιμο να κάνουμε ένα μικρό ταξίδι πίσω στο χρόνο για να δούμε και να εξετάσουμε το έργο, το οποίο παρήγαγε αυτή η κυβέρνηση και κατά πόσο αυτό αποτελεί ή όχι συνέχεια των προεκλογικών δηλώσεων των δύο κομμάτων πριν έρθουν στην εξουσία.
Εξετάζοντας κανείς το ΣΥΡΙΖΑ πριν ανέλθει στο βωμό της εξουσίας, εύκολα θα καταλάβαινε ότι πρόκειται για ένα κόμμα με καθαρά αριστερές ιδεολογίες και η πολιτική, η οποία θα ακολουθούσε θα ήταν καθαρά αντιμνημονιακή. Με αυτό το σύνθημα άλλωστε κατάφερε να αποσπάσει και τη ψήφο του ελληνικού λαού. Από την άλλη πλευρά τα χαρακτηριστικά του κόμματος της συγκυβέρνησης, αν εξαιρέσει κάποιος ότι και οι δύο μιλούσαν για αντιμνημονιακή πολιτική δεν ταιριάζουν σε τίποτα με την αριστερή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά όμως μέχρι την ημέρα των εκλογών και το σχηματισμό κυβέρνησης.
Από εκεί που και οι δύο χτυπούσαν το χέρι στο τραπέζι σε ένα ενδεχόμενο νέου μνημονίου όχι μόνο το ψήφισαν, αλλά τα μέτρα τα οποία δεσμεύτηκαν να υλοποιήσουν επιβάρυναν τον φορολογούμενο πολίτη εις διπλούν. Μάλιστα, φρόντισαν και οι δύο τον κομματικό τους σχηματισμό, ώστε να μην υπάρχουν απώλειες ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη. Σε συνέχεια των μεταρρυθμίσεων της συγκυβέρνησης δεν θα πρέπει να μείνει απαρατήρητο το κομμάτι των πλειστηριασμών. Πιο συγκεκριμένα, με το σύνθημα ”κανένα σπίτι σε χέρι τραπεζίτη ” κατάφεραν να περάσουν στη συνείδηση του λαού δύο πράγματα. Πρώτον την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κάτι που φυσικά δεν έγινε ποτέ και δεύτερον τη διασφάλιση της πρώτης κατοικίας, κάτι που επίσης, στην πορεία των διαπραγματεύσεων χάθηκε από την ατζέντα της διαπραγμάτευσης.
Άλλο ένα μεγάλο αγκάθι αποτέλεσε ο παράγοντας “αποκρατικοποιήσεις”. Η συγκυβέρνηση δια στόματος του πρωθυπουργού έβαζε κόκκινες γραμμές στις αποκρατικοποιήσεις χρησιμοποιώντας το επιχείρημα περί τοποθέτησης της κρατικής περιουσίας στο υπερταμείο που με τη σειρά του θα διασφαλίσει την πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση αυτή όχι μόνο δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά αντιθέτως, προχώρησε σε λανθασμένες και πολλές φορές επικίνδυνες αποφάσεις για το κράτος με πιο σημαντική αυτή της συμφωνίας των Πρεσπών. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε τη βαρύνουσα σημασία της στάσης του κόμματος των ΑΝΕΛ. Ένα κόμμα με πατριωτικά χαρακτηριστικά όχι μόνο δεν θα έπρεπε να προχωρήσει σε συμφωνία για αυτό το θέμα, αλλά αντιθέτως, θα έπρεπε να εξαντλήσει κάθε πιθανό σενάριο συμβιβασμού, με γνώμονα πάντα το εθνικό συμφέρον. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το μυστικό της “συνύπαρξης”.
Η απόφαση του σχηματισμού κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν και είναι μία παράσταση που ο καθένας έχει αναλάβει από έναν ρόλο προκειμένου αυτό το έργο να φτάσει στο τέλος με άγνωστο το γεγονός αν θα υπάρξει το λεγόμενο ”Happy End”. Και τα δύο κόμματα μέσα από αυτή τη συνεργασία πήραν αυτό που ήθελαν. Ο Σύριζα έγινε κόμμα εξουσίας και ο αρχηγός των ΑΝΕΛ έγινε υπουργός και μάλιστα σε υπουργείο της αρεσκείας του. Αυτό το οποίο θα πρέπει να αναρωτιέται αυτή τη στιγμή κάποιος είναι τι στάση θα ακολουθήσει το κόμμα της δεξιάς πτέρυγας, όταν η συμφωνία πάει στη βουλή προς ψήφιση; Θα ψηφίσει τη συμφωνία ή θα καταψηφίσει τη συμφωνία και η χώρα αμέσως μετά θα οδηγηθεί σε εκλογές;
Πάντως, εάν υπάρχει κάτι για το οποίο θα πρέπει αυτή η κυβέρνηση να πάρει τα εύσημα, είναι το γεγονός ότι όπως όλα δείχνουν θα καταφέρει έπειτα από αρκετά χρόνια να εξαντλήσει την χρονική διάρκεια που ορίζεται από το Σύνταγμα και να οδηγήσει τη χώρα κανονικά σε εκλογές.
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
