Του Μάριου Μώρου,
Στους αστικούς δρόμους της πρωτεύουσας στεγάζεται φέτος η έκθεση ANTI της 6ης Athens Biennale, μία έκθεση άκρως ιδιοσυγκρασιακή και αυστηρά επίκαιρη. Με δημιουργούς, Έλληνες και ξένους, από όλο το φάσμα της τέχνης, το φαινόμενο ANTI ανθίζει σε τέσσερα κτήρια στο κέντρο της Αθήνας γεμάτα εκπλήξεις και προβληματισμούς.
Με κοινό παρανομαστή την αντίδραση και την αντισύμβαση, τα εκθέματα της οργάνωσης αυτής πάνε κόντρα σε τμήματα ή και στο σύνολο της πραγματικότητάς μας και στο που αυτή κατευθύνεται, προσφέροντας αιχμηρή κριτική με αρκετά «ιδιαίτερους» τρόπους. Από θέματα πολιτικής, πολιτιστικά και κοινωνικά προβλήματα, βία, μέχρι και σύγχρονα πρότυπα ομορφιάς αποτυπώνονται ανεξίτηλα μέσα στους τοίχους των εκθεσιακών χώρων.
Με έναν πρόχειρο πληθοπορισμό σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, καθίσταται εμφανές ότι η εν λόγω έκθεση έχει ευοδώσει το στόχο της, καθώς δεν είναι λίγες οι αντιδράσεις, άλλες γεμάτες έκπληξη, άλλες προβληματισμό και οργή, που εκφράστηκαν, σχετικά με το περιεχόμενο του ANTI. Συζητήσεις περί σεβασμού, πολιτικής ορθότητας, ελεύθερης και κοινής γνώμης αναδύθηκαν ήδη από τα προ-εγκαίνια. Ενώ για αρκετούς, άτομα του χώρου κυρίως, τα εκθέματα και τα στοιχεία που αυτά προβάλλουν είναι σχετικά οικεία, για άλλους το ANTI εμφανίζεται αισθητά προκλητικό και αμφιλεγόμενο.
Οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί, όμως, αποτελούν τιμή για την έκθεση. Σημαίνει ότι συνολικά, έχει κάνει τη δουλειά της και οδήγησε το κοινό στο να αντιδράσει. Θα ήταν λάθος να ενδώσει κανείς σε αβάσιμα στερεότυπα σχετικά με τη μοντέρνα τέχνη και την αξία της και να απορρίψει τόσο γρήγορα το θεματογραφικό πλούτο του έργου της Athens Biennale.
Ένα υπέρογκο γουρούνι από λατέξ, αξιοθαύμαστες ζωγραφιές με θέματα γυμνισμού, ταινία μικρού μήκους για το θετικισμό και το “shock value” στην ποπ κουλτούρα είναι μόνο μερικά δείγματα της ετερογένειας που προσδιορίζει το ANTI, και σε περιεχόμενο αλλά και σε καλλιτεχνικό μέσον. Επιπλέον, το πρόγραμμα της έκθεσης στολίζεται από παραστάσεις των καλλιτεχνών, οι οποίες στην πλειοψηφία τους, λαμβάνουν χώρα για περιορισμένες μόνο μέρες, και αποτελούν ίσως το πιο εντυπωσιακό κομμάτι. Την προηγούμενη εβδομάδα, οι «The Agency», ένα σύνολο από καλλιτέχνες-performers, παρουσίασαμ το έργο Medusa Bionic Rise, άκρως παραστατικό και εκκεντρικό, το οποίο πραγματευόταν την επικείμενη εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, την «ρομποτική» φύση της ανθρωπότητας και την αντίληψη και αντιμετώπιση του σώματος.
Παραστάσεις αντίστοιχες σαν και αυτή εμπλουτίζουν τις ημερομηνίες υποδοχής του ANTI, μέχρι και τις 9 Δεκεμβρίου, με ένα υπόβαθρο πολυπολιτισμικό και γεμάτο αμέτρητα συγκρουσιακά στοιχεία. Ίσως το ANTI να βάζει ανυποψίαστους επισκέπτες κατευθείαν στα βάθη της μοντέρνας τέχνης. Ίσως , όμως, αυτό να θέλει να καταφέρει και αυτό να χρειάζεται η τέχνη στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη και σπουδάζει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Δραστηριοποιείται εθελοντικά σε πολιτιστικά και μη δρώμενα. Όντας στη σφαίρα αυτή, αρθρογραφεί για τα πολιτισμικά και έχει διατελέσει αρχισυντάκτης στο τμήμα του Ελεύθερου για το OffLine Post.
