Της Αναστασίας Παπαδά
Οι ΗΠΑ από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έως σήμερα θεωρούνται η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου και έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη του όπως τον γνωρίζουμε σήμερα σε πολιτικό, τεχνολογικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, στους κόλπους της αμερικανικής κοινωνίας υπάρχει μια βαθιά κρίση, η οποία έχει διχάσει τον αμερικανικό λαό.
Είναι γεγονός ότι ο εθνικισμός κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά εδάφη. Η προεκλογική δήλωση του Ντόναλτ Τραμπ να χτίσει ένα τείχος ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Μεξικό, έτσι ώστε να εμποδίζει τους μετανάστες να περνούν σε αμερικανικό έδαφος προκάλεσε έκπληξη παγκοσμίως. Μετεκλογικά ο Τραμπ προχώρησε σε σκληρότερες πρακτικές με την πιο απάνθρωπη από αυτές να έρχεται τον Ιούνιο του 2018 όπου στα πλαίσια απελάσεων, 2000 παιδιά παράνομων Μεξικανών μεταναστών, αναγκάστηκαν να χωριστούν από τους γονείς τους. Στις 24 Οκτωβρίου, ο Τραμπ δημοσίευσε στο Twitter, με αφορμή το καραβάνι προσφύγων από την Ονδούρα, οι οποίοι έχουν ως προορισμό τις ΗΠΑ για να ζητήσουν άσυλο:«Για όσους υποστηρίζουν την παράτυπη μετανάστευση, ας δουν τι έχει συμβεί στην Ευρώπη τα τελευταία πέντε χρόνια. Ένα πλήρες χάος! Το μόνο που εύχονται είναι να μπορούσαν να αλλάξουν αυτή την απόφαση ξανά.», ενώ σε άλλο tweet προσέθεσε «Είμαστε ένα Μεγάλο Κυρίαρχο Έθνος. Έχουμε Ισχυρά Σύνορα και δεν θα δεχθούμε ποτέ άτομα που έρχονται παράνομα στη χώρα μας!» Είναι ξεκάθαρο, ότι σε πολιτικό επίπεδο, οι ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει μια ρητορική μίσους εναντίον, κυρίως, των λατινοαμερικανών, η οποία έχει απήχηση στους εθνικιστές, ρατσιστές και ξενόφοβους πολίτες.
Όσον αφορά τα δικαιώματα των έγχρωμων , για τα οποία έδωσαν τόσο μεγάλο αγώνα τη δεκαετία του ’60 φαίνεται ότι η προστασία τους ολοένα και φθίνει. Ειδικότερα, τα περιστατικά αστυνομικής βίας εναντίον των μαύρων όσο πάνε και πληθαίνουν σε όλες τις πολιτείες. Πολλά βίντεο έχουν δει το φως της δημοσιότητας και έχουν προκαλέσει αντιδράσεις παγκοσμίως. Συχνά, τα θύματα είναι άοπλα, ενώ αρκετά έχουν δολοφονηθεί εν ψυχρώ από αστυνομικούς. Μάλιστα, έχουν υπάρξει και θύματα έφηβοι, όπως ο 17χρονοςΛακουάν Μακ Ντόναλντ, ο οποίος πυροβολήθηκε 16 φορές στο Σικάγο από λευκό αστυνομικό. Οι διαμαρτυρίες είναι πολλές και από διάσημα ονόματα, με πιο ηχηρό εκείνο του παίκτη του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου Κόλιν Κάπερνικ ο οποίος το 2016 διαμαρτυρόμενος για την αστυνομική βία εναντίον των Αφροαμερικανών, γονάτισε κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου σε έναν αγώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπει στη «μαύρη λίστα» και καμία ομάδα να μην τον δεχτεί έως και σήμερα. Η τραγουδίστρια Ριάννα,ως ένδειξη στήριξης στον Κάπερνικ, αρνήθηκε να τραγουδήσει στο ημίχρονο του SuperBowl 2019, του τελικού του Αμερικανικού Ποδοσφαίρου.
Είναι λυπηρό ένα έθνος μεταναστών να έχει υιοθετήσει τέτοιες πολιτικές. Είναι λυπηρό να βλέπεις ένα έθνος που αυτοαποκαλείται «φάρος της δημοκρατίας» να παρεκκλίνει από τα ιδεώδη που αντιπροσωπεύει η δημοκρατία και να καταπιέζει έτσι τους πολίτες της. Είναι λυπηρό ένα τέτοιο έθνος να σπείρει το μίσος με τη ρητορική του και να δείχνει ότι χρειάζεται να ξαναθυμηθεί τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
