Του Θάνου Ι. Κουλουβάκη,
Η είδηση της κατάκτησης του πρώτου τίτλου στην καριέρα του Στέφανου Τσιτσιπά, στο Open της Στοκχόλμης, χαροποίησε ιδιαιτέρως το Πανελλήνιο. Ο Έλληνας επαγγελματίας τενίστας, στην ηλικία των είκοσι -μόλις- ετών, κατόρθωσε να βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους τενίστες σε ολόκληρο τον κόσμο και συγκεκριμένα να κατέχει την δέκατη έκτη θέση ανάμεσά τους. Το καλοκαίρι του 2018 νίκησε και απέκλεισε τον Νόβακ Τζόκοβιτς, Σέρβο κάτοχο 69 τίτλων, ενώ μετρούσε ήδη 38 νίκες μέσα στο ίδιο έτος.
Πολλοί είναι αυτοί που τον χαρακτηρίζουν ως «παιδί – θαύμα» και θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να πούμε, ότι η πορεία του δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό, που του αποδίδεται. Ο Στέφανος έχει ήδη αποκτήσει έναν τεράστιο αριθμό υποστηρικτών σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι φαίνεται να παρακολουθούν την πορεία του και να αναμένουν την εξέλιξή του. Αυτό είναι εμφανές και στα social media, εφόσον, ενδεικτικά, στο Twitter ξεπερνά τους 37.000 ακολούθους.
Δεν είναι, ωστόσο, μονάχα η πορεία αυτού του νέου αθλητή που μας συγκινεί· το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν και επικράτησε έναντι του Σέρβου Νόβακ Τζόκοβιτς, μετά τη νίκη του έστειλε μήνυμα συμπαράστασης στην Ελλάδα. Υπογράφοντας χαρακτηριστικά στην κάμερα «Pray for Greece», δίνοντας σε όλους να καταλάβουν ότι παρ’ όλη τη χαρά που τον κυρίευε, δε μπορούσε να αμελήσει τους νεκρούς και τους πληγέντες από τις φονικές πυρκαγίες.
Βλέπουμε έτσι, μπροστά στα μάτια μας, να διαδραματίζεται μία οξύμωρη κατάσταση, καθώς την ίδια στιγμή που άνθρωποι θριαμβεύουν και κατορθώνουν να ξεχωρίσουν, χάρις τις ικανότητές τους στο εξωτερικό, η Ελλάδα περνάει τις επτά πληγές, των οποίων τα αποτελέσματα είναι απερίγραπτα. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε πλέον την παρακμή, εφόσον αφήνουμε τη χώρα μας να καταστραφεί και κυρίως όταν άνθρωποι χάνονται στο βωμό των «άγνωστων» συμφερόντων.
Οι νέοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη, την ικανότητα, τη θέληση να αναδειχθούν κι εμείς αντί να τους στηρίζουμε, τους ρίχνουμε βαθιά στο βάλτο της παρακμής. Όχι μόνο δεν υφίσταται υποστήριξη σε οποιονδήποτε προσπαθεί να προοδεύσει εν γένει, αλλά σε πολλές περιπτώσεις βιώνει την υποτίμηση, την υπονόμευση, την αδιαφορία.
Ζωντανό παράδειγμα της ικανότητας των νέων είναι ο Στέφανος Τσιτσιπάς, του οποίου η πορεία μονάχα θετικά συναισθήματα μπορεί να μας χαρίσει. Είναι χρέος όλων μας, επομένως, να στηρίζουμε τους νέους ανθρώπους σε οτιδήποτε κάνουν, ιδίως εφόσον το εξασκούν με όλη τους την καρδιά και μοχθούν, για να τα καταφέρουν. Είναι χρέος του κράτους να ενισχύει, σε όλα τα επίπεδα, την πρόοδο.
Ήρθε, πραγματικά, η στιγμή να μεταβληθεί η νοοτροπία της πρόσκαιρης ευημερίας και να σταματήσουμε να νομιμοποιούμε την πνευματική υποδούλωση, που σκόπιμα γίνεται προσπάθεια να επικρατήσει σαν φυσικότητα. Η νέες γενιές δεν πρέπει μονάχα να έχουν ευκαιρίες, αλλά και να υποστηρίζονται στα εγχειρήματά τους· είναι, πλέον, άμεση αναγκαιότητα να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας σε ανθρώπους και πράξεις που αξίζουν να φανούν.
Εύχομαι, όντας ένας άνθρωπος 21 ετών με οράματα που ενδεχομένως να μη γίνουν ποτέ πραγματικότητα, του χρόνου το καλοκαίρι να μην θρηνούμε για άλλους νεκρούς, να μην βιώσουμε ξανά τον άδικο θάνατο, αλλά να κλαίμε με δάκρυα συγκίνησης για τα επιτεύγματα που μπορούμε και έχουμε υποχρέωση να αναδείξουμε.
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
