Των Παναγιώτη – Ευστάθιου Παπαδόπουλου και Χρήστου Μπέντσου,
Ένα από τα βασικά στοιχεία καθώς και ένας από τους σοβαρούς λόγους, για τους οποίους η ελληνική οικονομία δεν αναπτύσσεται σωστά είναι το κομμάτι της επιχειρηματικότητας. Οι επιχειρήσεις και κατά συνέπεια, οι επενδύσεις αποτελούν ίσως το βασικότερο κομμάτι για την οικονομία μιας χώρας, καθώς και για την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή ένα μεγάλο αγκάθι στην προσέλκυση επενδύσεων και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι το ζήτημα της φορολογίας. Κάθε κυβέρνηση που εκλέγεται από τα πρώτα πράγματα που θα τοποθετήσει στην πολιτική της ατζέντα είναι η αναπροσαρμογή των φορολογικών συντελεστών, με αποτέλεσμα ένα ασταθές φορολογικό περιβάλλον. Ωστόσο, για τη χώρα μας εάν δεν υπάρξει αισθητή μείωση της φορολογίας και σταθερή φορολογική πολιτική, οι προοπτικές για δημιουργία νέων επιχειρήσεων και νέων θέσεων εργασίας θα απομακρύνονται συνεχώς.
Καθώς μιλάμε για ελληνική οικονομία θα πρέπει να αναφέρουμε τα προβλήματα που δημιουργούνται, λόγω της μεγάλης γραφειοκρατίας. Μέρος του προβλήματος έγκειται στα έγγραφα για την έναρξη λειτουργίας, όπως άδειες έως και θέματα κατά τη διάρκεια λειτουργίας, όπως δικαιολογητικά για ένταξη σε κάποιο χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Εξίσου γραφειοκρατική είναι και η διαδικασία λύσης-εκκαθάρισης μια επιχείρησης.
Σημαντική είναι και η αντίληψη της ελληνικής κοινωνίας για την επιχειρηματικότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων είναι μικρομεσαίες, άνω του 96%, και η πλειοψηφία αυτών είναι οικογενειακές και σκοπεύουν πρωτίστως στην επιβίωση και όχι στην ανάπτυξη. Κύριο μέλημα έχουν να βγαίνουν τα έξοδα και ένα χαρτζιλίκι, δεν νοιάζονται για καινοτομίες, εξαγωγές, πρόσληψη υπαλλήλων αλλά ούτε και για επέκταση. Επιπλέον, συχνές ατάκες των οικογενειακών επιχειρηματιών είναι «εγώ ξέρω», «τι μας λες τώρα εσύ με το πτυχίο», «στα δικά μου λεφτά κουμάντο κάνω εγώ», που δείχνουν τουλάχιστον μια άρνηση προσαρμογής στις αλλαγές, καθώς και στην επιστημονική διοίκηση.
Εκτός από παράγοντες του εξωτερικού μάκρο-περιβάλλοντος της επιχείρησης, υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες του μίκρο-περιβάλλοντος. Βάση της ανάλυσης του Porter, αυτοί οι παράγοντες είναι οι προμηθευτές, ο πελάτες, οι νέοι ανταγωνιστές, οι πιθανοί ανταγωνιστές και τα υποκατάστατα προϊόντα. Εστιάζοντας στον τομέα του ανταγωνισμού, πολλές επιχειρήσεις στην προσπάθειά τους για επιβίωση ρίχνουν το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών. Αυτή η μείωση ενίοτε παίρνει την μορφή της χαμηλότερης ποιότητας παρεχόμενων υπηρεσιών και αγαθών, ενώ άλλες φορές τη μορφή απολύσεων.
Τις περισσότερες φορές η οικονομική πολιτική ενός κράτους, σε συνδυασμό με την προσαρμογή των επιχειρηματιών στις αλλαγές θα εξασφαλίσουν την διάρκεια ζωής της επιχείρησης. Με την υπάρχουσα κατάσταση, οι μικρές επιχειρήσεις είναι αλήθεια ότι δε μπορούν και ενίοτε δε θέλουν να εντάξουν αναπτυξιακές πολιτικές. Όπως συμβαίνει ιστορικά, θα ακολουθήσει το φαινόμενο της «δημιουργικής καταστροφής». Όσοι δεν αντεπεξέλθουν στις αλλαγές και τις προκλήσεις θα πάψουν αργά ή γρήγορα να λειτουργούν. Τη θέση τους θα καλύψουν νέες καινοτόμες επιχειρήσεις. Φυσικά, υπάρχουν πολλοί ακόμα παράγοντες που αποτελούν τροχοπέδη για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, όπως η έλλειψη κεφαλαίων, ωστόσο στο παρόν άρθρο αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με ένα γενικότερο πλαίσιο.
Απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το ίδιο τμήμα σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Νεάπολις-Πάφου στην Παγκόσμια Πολιτική Οικονομία με ειδίκευση στη Διεθνή Επιχειρηματικότητα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του για μελέτη συγκαταλέγονται θέματα αμερικανικής πολιτικής, περιφερειακής ανάπτυξης καθώς και ζητήματα πολιτικής οικονομίας και κοινωνίας. Έχει συμμετάσχει σε προσομοιώσεις και έχει παρακολουθήσει πολλά επιστημονικά συνέδρια. Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο.
Απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ, μεταπτυχιακός φοιτητής στο MSc Energy and Finance στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας και υπότροφος του Ιδρύματος Καρέλια. Στα πλαίσια του Erasmus+ βρίσκεται στο Costas Grammenos Center for Shipping, Trade and Finance στο Cass Business School, ενώ εργάζεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Ναυτιλίας (IMO) στο Λονδίνο. Πολιτικά χαρακτηρίζεται φιλελεύθερος και ευρωπαϊστής. Είναι μέλος του Finance Club, της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων και του Ομίλου Ροταράκτ Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος του συλλόγου φοιτητών κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών του σπουδών και class representative στο μεταπτυχιακό.
