Του Δημήτρη Χαμπαίου,
Σύμφωνα με τον Olweus σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός υφίστανται, όταν ένα παιδί «εκτίθεται, κατ’ επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα.» Όλο και συχνότερα, έρχονται ψίθυροι στα αυτιά μας για το σχολικό εκφοβισμό. Πολλοί σιωπούν, κλείνουν τα αυτιά τους σε ένα φαινόμενο που παρατηρείται παραδοσιακά στο σχολικό περιβάλλον. Στις μέρες μας, είναι πλέον γενικά παραδεκτό, ότι ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί μάστιγα της εποχής, προκαλώντας τον φόβο σε κάθε οικογένεια που μεγαλώνει το παιδί της με κάποια διαφορετικότητα ή κάποια αδυναμία. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ένας στους τρεις μαθητές έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού…
Προσπαθώντας να αναλύσουμε και να διακρίνουμε τους παράγοντες που οδηγούν στην έξαρση του bullying στην εποχή μας, παρατηρούμε ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει στις οικογένειες των «θυτών». Αναμφισβήτητα, οι γονείς είναι αυτοί , που πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να σέβονται το διαφορετικό, να βοηθούν και να συμπαραστέκονται στον αδύναμο. Είναι άξιο απορίας με ποιο δικαίωμα θα κρίνει το κάθε παιδί τι είναι εν τέλει φυσιολογικό και τι όχι. Ζούμε σε μία εποχή μεγάλων αλλαγών και το πρώτο μέλημα της οικογένειας, αλλά και του σχολείου είναι να εξηγήσει και να διδάξει από μικρή ηλικία στα παιδιά την διαφορετικότητα. Μία διαφορετικότητα που δεν εμφανίζεται μόνο με το γεγονός ότι ένα παιδί είναι λευκό ή μαύρο, ούτε μόνο με βάση την θρησκεία, αλλά και με την ομοφυλοφιλία, ένα φαινόμενο που πάντοτε υπήρχε, αλλά πλέον με τις υπάρχουσες συνθήκες είναι πιθανό ένα παιδί που γεννιέται να έχει δύο άντρες ή δύο γυναίκες για γονείς ή ακόμα και να είναι αυτό αργότερα στη ζωή του ομοφυλόφιλο και να αντιμετωπίζει την κριτική και τα χυδαία σχόλια του καθενός. Επιπλέον, πολλά παιδιά γεννιούνται αδύναμα από τη φύση τους να υπερασπιστούν το εαυτό τους. Αδύναμα όχι τόσο σωματικά, όσο συναισθηματικά. Σε αυτά λοιπόν τα παιδιά έρχονται κάποιοι μικροί ανεγκέφαλοι να τα μειώσουν, να τους δημιουργήσουν φθορά ψυχική και σωματική. Απίστευτο και όμως αληθινό το πώς μία παιδική ψυχή , όταν δεν έχει διαπαιδαγωγηθεί σωστά, μπορεί να γίνει τόσο σκληρή…
Εκτός βέβαια από την κλασσική έκφανση του bullying ,η οποία εκδηλώνεται ως επί το πλείστον στο σχολικό περιβάλλον, τα τελευταία χρόνια έχει εκδηλωθεί και μια νέα διάσταση του αποτρόπαιου αυτού φαινομένου, η οποία περιγράφεται με τον όρο cyberbullying. Αναλυτικότερα, ως cyberbullying ορίζεται “η επαναλαμβανόμενη και εκ προθέσεως βλάβη που προκαλείται μέσω της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, κινητών τηλεφώνων και άλλων ηλεκτρονικών συσκευών”. Το Cyberbullying εμφανίζεται συχνότερα σε ιστότοπους όπου συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός εφήβων. Για αυτό το λόγο είναι αναγκαίος και ο διαρκής έλεγχος από τους γονείς, κυρίως στη μικρή ηλικία.
Πριν κλείσουμε, πρέπει οπωσδήποτε, να καταστεί σαφές, ότι οικογένεια είναι αυτή που πρώτη «πλάθει» το παιδί. Τα πρώτα γνωρίσματα, οι πρώτες εμπειρίες που θα εμφυσήσει η οικογένεια στο νεαρό μέλος της είναι αυτές που θα διαμορφώσουν και τον χαρακτήρα του. Δυστυχώς, η οικονομική κρίση και οι αυξημένες υποχρεώσεις εκτός σπιτιού σε πολλές οικογένειες κάνουν τα παιδιά να ζουν μόνα τους για πολλές ώρες, να μην κάνουν συζητήσεις με τους γονείς και να μην έχουν ένα πρότυπο να τους καθοδηγήσει στη διαδικασία διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους. Φυσικό και επόμενο αυτή η αδιαφορία που βιώνουν να εκφράζετε με θυμό, οργή, πολλές φορές και φόβο σε ό,τι είναι διαφορετικό και σε ό,τι είναι αδύναμο να τους αντιμετωπίσει. Η υποχρέωση που έχει το κάθε παιδί που γίνεται θύμα σχολικού εκφοβισμού είναι να ενημερώνει! Να μιλήσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα στους γονείς ή στον δάσκαλο του και να απελευθερωθεί από τα δεσμά του φόβου. Η ντροπή να μιλήσεις σε κάποιον για να λύσεις το πρόβλημά σου θα κρατήσει μόλις λίγα λεπτά, αντίθετα ο φόβος έχει αόριστο χρόνο και δυστυχώς καμία ημερομηνία λήξης.
