Του Γιώργου Κωστόπουλου,
Πριν από 3,5 περίπου χρόνια, η ελληνική πολιτική πραγματικότητα άλλαξε ριζικά, καθώς το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης της 25ης Ιανουαρίου 2015, έδωσε την πρωτιά σε ένα κόμμα της Αριστεράς, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Η έκβαση της εκλογικής μάχης ίσως για πολλούς να φαινόταν αναμενόμενη, ωστόσο η ανάληψη της διακυβέρνησης της Ελλάδας από ένα καθαρά Αριστερό κόμμα δεν ήταν ποτέ κάτι το σύνηθες.
Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το κλίμα για την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου ήταν ήδη αρνητικό, την επόμενη κιόλας μέρα από τις διπλές εκλογές του 2012. Η σύμπραξη Νέας Δημοκρατίας- ΠΑ.ΣΟ.Κ. , δύο ‘’αιωνίων’’ αντιπάλων στον ελληνικό πολιτικό στίβο, έφερε γκρίνια και πολύ κριτική, ακόμα και εκ των έσω, καθώς δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα να συνυπάρξουν αυτά τα δύο κόμματα σε μια κοινή κυβέρνηση. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με γεγονότα όπως, η ψήφιση ενός νέου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, που έφερε περαιτέρω μέτρα και περικοπές, το κλείσιμο της ΕΡΤ, όπου το ‘’μαύρο’’ που έπεσε οδήγησε τόσο στη φίμωση της ελεύθερης τηλεόρασης και ραδιοφωνίας, όσο και στην ρήξη με τον μικρό κυβερνητικό εταίρο, τη Δημοκρατική Αριστερά, αλλά και η πίεση που δεχόταν η κυβέρνηση από το λεγόμενο ‘’αντιμνημονιακό’’ μπλοκ κομμάτων, είχαν σαν αποτέλεσμα οι επερχόμενες εκλογές να αποτελέσουν το κύκνειο άσμα των συνηθισμένων εκλογικών αποτελεσμάτων και την έναρξη ανάδυσης νέων πολιτικών δυνάμεων.
Από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της οποίας μεγάλο χαρτί αποτέλεσε ο Αλέξης Τσίπρας, οι εξελίξεις ερχόντουσαν ως βούτυρο στο ψωμί της. Με δεξιοτεχνία, λοιπόν, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατάφερε την περίοδο 2012-2014 να πείσει ότι υπάρχει ένας εναλλακτικός δρόμος μακριά από τις πολιτικές των μνημονίων, χωρίς την καταπίεση των διεθνών πιστωτών και αυτό μπορούσε να γίνει πράξη μόνο αν το αποφάσιζε ο ίδιος ο λαός με την ψήφο του.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις της προεκλογικής περιόδου έδειχνε ανεβασμένος σε σχέση με το ποσοστό που έλαβε στις διπλές εκλογές του 2012 και έδειχνε ότι είχε έρθει η ώρα να αναλάβει τις τύχες του τόπου. Συγκεκριμένα, το προφίλ του Αλέξη Τσίπρα κέρδιζε σημαντικό έδαφος τόσο στην παράσταση νίκης, όσο και στις ερωτήσεις των δημοσκόπων για το ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Δευτερευόντως, αλλά όχι μικρής σημασίας, σημαντικός λόγος της ανόδου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α μπορεί να αναζητηθεί στην ομοιογένεια που δημιούργησε ο Τσίπρας στο κόμμα του, καθώς κατάργησε τις λεγόμενες ‘’συνιστώσες’’, πλάθοντας έναν ενιαίο φορέα, αλλά και στην μεταγραφή σε αυτόν πολλών σημαινόντων πολιτικών προσώπων, που παλαιότερα είχαν στελεχώσει κυρίως κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ και είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στο ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Λίγους μήνες πριν μας αφήσει το 2014, οι διαδικασίες για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας φάνηκαν πως θα κρίνουν τις τύχες της κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου. Η μη εκλογή του υποψηφίου που πρότεινε η κυβέρνηση, ήταν αποτέλεσμα της ανένδοτης στάσης της αντιπολίτευσης, καθώς οδήγησε στην μη συγκέντρωση της συνταγματικά απαιτούμενης πλειοψηφίας και στις τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες, κάτι που έφερε, τελικώς, την πτώση του κυβερνητικού σχήματος.
Το κλίμα πόλωσης εντάθηκε και οι αντίστοιχες καμπάνιες των κομμάτων έδωσαν έναν τόνο που παρέπεμπε σε άλλες εποχές έντονου φανατισμού και διχαστικού λόγου. Η Νέα Δημοκρατία στηρίχθηκε στον προεκλογικό της αγώνα στη ρητορική του ‘’τέλους των δυσκολιών’’ και χρησιμοποίησε εκφράσεις όπως ‘’ Λέμε την αλήθεια’’, για να δείξει ότι διαφέρει από το αντίπαλο δέος τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που σύμφωνα με τη γαλάζια παράταξη εξαπατούσε με ψεύδη τον ελληνικό λαό. Περνώντας στο κόμμα της Οδού Κουμουνδούρου, μπορούμε να κάνουμε λόγο για μια πολύ πετυχημένη στρατηγική μείωσης του προφίλ του αντιπάλου. Με φράσεις όπως ‘’Η ελπίδα έρχεται’’ και ‘’ξεμπερδεύουμε με το παλιό’’, πρόβαλε την εικόνα του νέου και άφθαρτου κόμματος, τη στιγμή που οι αντίπαλοι τους, κατά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., είχαν ταυτιστεί με τις παθογένειες και τις δυσλειτουργίες του ελληνικού κράτους, που οδηγήθηκε ένα βήμα πριν την χρεοκοπία.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα, χαρακτηριστική ήταν η καμπάνια των ΑΝ.ΕΛ. με ρητά όπως ‘’ είμαστε το αναγκαίο καλό’’ και με υπαινιγμούς για μελλοντική συνεργασία με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Το αποτέλεσμα της κάλπης ήταν όπως ήδη αναφέρθηκε αναμενόμενο, αλλά όχι και συνηθισμένο. Για πρώτη φορά μετά το μακρινό 1981 και το ΠΑ.ΣΟ.Κ, του Ανδρέα Παπανδρέου, ένα “καθαρά”, Αριστερό κόμμα αναλαμβάνει τις τύχες του τόπου, μιας και το εμπιστεύθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος. Δεύτερη, με ανεβασμένα ποσοστά σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις, ήρθε η Νέα Δημοκρατία που κατάφερε να αποφύγει μια μεγαλύτερη εκλογική ήττα. Στην τρίτη θέση σχεδόν ισοβάθμησαν το νεοναζιστικό μόρφωμα της ‘’Χρυσής Αυγής’’ και το ‘’ΠΟΤΑΜΙ’’ του Σταύρου Θεοδωράκη, στην πρώτη του εκλογική μάχη σε επίπεδο βουλευτικών εκλογών. Στις επόμενες θέσεις ακολούθησαν το Κ.Κ.Ε. σταθερά σε ένα παγιωμένο 5,5% και στη συνέχεια οι ΑΝ.ΕΛ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είχαν πολύ μικρή διαφορά μεταξύ τους.
Συμπερασματικά, οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 έφεραν στη μνήμη πολλών παλαιότερες εποχές έντονου διχασμού. Μπορεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να έχασε μεγάλο μέρος της δυναμικής του, ωστόσο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ουσιαστικά το αντικατέστησε ως το αντίπαλο δέος της Νέας Δημοκρατίας, συνεχίζοντας την παράδοση του δικομματισμού που καλά κρατεί ως και σήμερα. Επίσης, ο διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων ανάλογα με την φιλική ή όχι θέση τους απέναντι στα μνημόνια, ώθησε μεγάλο μέρος του λαού να ψηφίσει με βάση το συναίσθημα και όχι τη λογική. Παρ’όλα αυτά, όμως, πρέπει να τονισθεί ότι η ελληνική κοινωνία έδειξε μεγάλη ωριμότητα και αντανακλαστικά, καθώς την ώρα που σε άλλες χώρες της Ευρώπης η ακροδεξιά κέρδιζε έδαφος εκμεταλλευόμενη την αντίθεση στις πολιτικές λιτότητας, ο ελληνικός λαός, πλην κάποιων ελαχίστων που στήριξαν τη ‘’Χρυσή Αυγή’’, έδειξε σθένος και πολιτική παιδεία, αναδεικνύοντας υγιείς δυνάμεις του ευρύτερου δημοκρατικού τόξου και δη της Αριστεράς. Γιατί όπως είχε πει και ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ: ‘’η δημοκρατία δεν μπορεί να επιτύχει παρά μόνον αν αυτοί που εκλέγουν είναι έτοιμοι να επιλέξουν σοφά, επομένως η μόνη εξασφάλιση της δημοκρατίας είναι η παιδεία’’…
Απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το διάστημα αυτό σπουδάζει Δημοσιογραφία και ΜΜΕ σε ιδιωτικό Ινστιτούτο εκπαίδευσης. Έχει προηγούμενη εμπειρία στην αρθρογραφία καθώς την περίοδο 2016-2017 υπήρξε αρθρογράφος για διάφορα site ποικίλης ύλης, ενώ από τις αρχές του 2018 είναι ιδρυτής και διαχειριστής ενημερωτικού group αθλητικού περιεχομένου στα social media. Από ξένες γλώσσες γνωρίζει αγγλικά.
