Του Θάνου Ι. Κουλουβάκη
Ένα απλό δυστύχημα ή μία εν ψυχρώ δολοφονία;
Ένας ληστής ή ένα θύμα δολοφονίας;
Μία τυχαιότητα ή ένας βούρκος γεμάτος με φόβο και μίσος;
Δεν ήταν λίγοι αυτοί οι οποίοι προσπαθώντας να βρουν τις σωστές απαντήσεις – ενδεχομένως δίχως να έχουν την υπομονή να ακούσουν τα τελικά πορίσματα ή να δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο στον εαυτό τους προκειμένου να σχηματίσουν τα δικά τους – έπεσαν στην παγίδα· ή αυτοί οι ίδιοι έφτιαξαν την παγίδα στην οποία έπεσαν και παρέσυραν μαζί τους ένα μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας. Ίσως βολεύει εν γένει ορισμένους η κατάσταση που επιδιώκουν να επικρατήσει. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι που χρησιμοποιούνταν ως τώρα τυχαία χάθηκαν (ή τους σκότωσαν) και – απ’ ότι φαίνεται – ήταν η κατάλληλη στιγμή για την εύρεση καινούριων.
Για κάποιους ήταν ο Ζακ Κωστόπουλος. Ένας άνθρωπος με έντονες κοινωνικές ανησυχίες – ένας ακτιβιστής για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ελλάδα, ένας άνθρωπος ευαίσθητος, δημιουργικός· ένας άνθρωπος που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Για κάποιους άλλους ήταν μία αδερφή, ένας ακόμα οροθετικός, ένα πρεζάκι· ένας «επίδοξος κλέφτης» – όπως τον αποκάλεσαν πολλοί, ένα επικίνδυνο κακοποιό στοιχείο. Σίγουρα όχι, όμως, ένας άνθρωπος.
Από την πρώτη στιγμή ορισμένοι ξεκίνησαν να χλευάζουν -διαδικτυακά και μη- ,να πλάθουν εσφαλμένες εντυπώσεις, να λιντσάρουν οποιονδήποτε είχε διαφορετική άποψη από αυτούς. Άλλωστε – στα μάτια τους – μονάχα ένας «κακός άνθρωπος» θα υπερασπιζόταν έναν κακοποιό. Διότι μονάχα ένας κακοποιός, ένας στυγνός εγκληματίας, επιδιώκει να ληστέψει έναν τίμιο κοσμηματοπώλη – έναν άνθρωπο που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βγάλει το ψωμί του και να ζήσει την οικογένειά του.
Τα έχεις ακούσει κι εσύ όλα αυτά; Σε έχουν ρωτήσει κι εσένα τι θα έκανες εσύ στη θέση του κοσμηματοπώλη – ή αν εισέβαλε κάποιος στο σπίτι σου με σκοπό να σε ληστέψει; Σου έχουν πει ότι του άξιζε ό,τι έπαθε; Μα, πραγματικά, ποιος μπορεί να πιστεύει και να διατυμπανίζει ότι αξίζει ένας τέτοιος θάνατος σε έναν συνάνθρωπό του; Ποιος άνθρωπος – αν θέλει να λέγεται άνθρωπος – υποστηρίζει την αυτοδικία, την θανατική ποινή, τη βία; Χιλιάδες έσπευσαν να δικάσουν· ποιος, εν τούτοις, τους έχρησε δικαστές; Με ποιες αποδείξεις βάλθηκαν να στιγματίσουν, να λιντσάρουν, να καταδικάσουν;
Οι αποδείξεις ήταν ανύπαρκτες – όπως μπορούμε να αντιληφθούμε από την ίδια την πραγματικότητα. Η τζαμαρία έσπασε από την έξω πλευρά του καταστήματος. Αποτυπώματα του «ληστή» υπήρχαν μονάχα στην πόρτα του κοσμηματοπωλείου· σε κανένα άλλο σημείο του καταστήματος. Το μαχαίρι… φανταζόμαστε πλέον πως αγνοείται… Οι κάμερες των γειτονικών καταστημάτων αποτυπώνουν μία εντελώς διαφορετική εκδοχή – λαμβάνοντας ιδίως υπόψιν μας ότι στη δημοσιότητα έχει δοθεί ελάχιστο υλικό. Οι μάρτυρες που έχουν καταθέσει αποτυπώνουν, επίσης, μέσα από τα λεγόμενά τους μία εντελώς διαφορετική κατάσταση από αυτή που εξ αρχής παρουσιάστηκε· και το μόνο που έχει μείνει εν τέλει είναι η εν ψυχρώ δολοφονία. Διότι – δίχως να έχω ασχοληθεί με τα νομικά – θεωρώ ότι όταν χτυπάς εσκεμμένα έναν άνθρωπο που καταρρέει στο κεφάλι με διαδοχικές κλοτσιές, πρόκειται για δολοφονία.
Ένας νέος άνθρωπος σκοτώθηκε και ο κόσμος κοιτούσε – και συνεχίζει να ατενίζει – αδρανής τα γεγονότα. Πριν μερικές μέρες ακόμα ένας άνθρωπος αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στο κέντρο της Αθήνας και αρκετοί περαστικοί χλευάζοντας τον τόν προέτρεπαν να πηδήξει – ενώ τραβούσαν βίντεο ή έκανα live μεταδόσεις· την ίδια στιγμή που η κοινωνία γεμίζει με μίσος από τους καλοθελητές που σπεύδουν να το καλλιεργήσουν σπέρνοντας το φόβο. Όταν θα έρθει η σειρά μας, άραγε, θα το πάρουμε χαμπάρι ή οι κλωτσιές θα είναι τόσο δυνατές που θα μας σκοτώσουν ακαριαία δίχως να προλάβουμε να αντιδράσουμε;Ίσως σε συνδυασμό με τις προτροπές του κοινού να δικαιολογηθεί ο θάνατός μας…
Γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ρέθυμνο. Αφοσιώθηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία – τόσο ως αναγνώστης όσο και ως δημιουργός. Στα εφηβικά του χρόνια ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αρθρογραφία, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των εκδόσεων και δύο βιβλία του έχουν εκδοθεί.
