Της Νάσιας Τάσσου,
Ημέρα Τετάρτη, μια συνηθισμένη ημέρα ρουτίνας, εκτελούσα την ίδια διαδρομή, κατευθυνόμουν στον ίδιο προορισμό, άκουγα μουσική και έριχνα που και που ματιές στο κινητό. Μέρα που κυλούσε μονότονα όπως και όλες οι άλλες συνηθισμένες μέρες. Την ησυχία της μονοτονίας όμως ήρθε να “σπάσει”, ένα περιστατικό που εκτυλίχθηκε μπροστά μου, καθώς και μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών ανθρώπων.
Σε ένα κόκκινο φανάρι σταματάει ένα ταξί. Ξαφνικά ανοίγει η πίσω πόρτα για να κατέβει ο επιβάτης. Εκείνος προφανώς απρόσεχτα δεν κοίταξε πίσω πριν, με αποτέλεσμα ανοίγοντας την πόρτα να χτυπήσει ένα διερχόμενο μηχανάκι. Στο δίκυκλο όχημα επέβαιναν δύο αλλοδαποί άντρες που κατέληξαν στην άσφαλτο. Την επόμενη στιγμή κατεβαίνει ο οδηγός ταξί από το όχημα. Η πρώτη του κίνηση ήταν να ελέγξει αν υπέστη κάποια ζημιά η πόρτα και έπειτα σε δεύτερο χρόνο , άρχισε να εξυβρίζει τους δύο άντρες χρησιμοποιώντας πλήθος ρατσιστικών χαρακτηρισμών και ρωτώντας τους με απειλητικό τόνο εάν έχουν χαρτιά, λέγοντάς τους παράλληλα ότι θα καλέσει την αστυνομία. Τότε, ο ένας από τους δύο έντρομος και ζαλισμένος ακόμη από την πτώση, σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει και ,μετά από λίγο, ακολούθησε και ο δεύτερος κουτσαίνοντας.
Γύρω από την σκηνή αυτή υπήρχε σιωπή. Κανείς δεν επενέβη. Άλλοι προσπερνούσαν, άλλοι απλά στεκόντουσαν κοιτάζοντας περίεργα, μάλλον και εγώ ανήκω σε αυτούς… Μόνο μια περαστική κυρία πλησίασε τους δύο άντρες και τους ρώτησε αν είναι καλά και τους είπε «μην φοβάστε, δεν μπορεί να σας κάνει κάτι, εκείνος έφταιγε». Ακούγοντας την συγκεκριμένη κυρία ένιωσα κάποια ανακούφιση μπροστά στην δική μου απάθεια, καθώς έστω και με την μικρή αυτή συμβολή της έδρασε υπερασπιζόμενη το δίκαιο και έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για τους δύο ανθρώπους που είχαν πέσει. Αποδείχθηκε πιο ζωντανή από όλους εμάς εκεί γύρω που απλά κοιτάζαμε αδρανείς.
Συνεχίζοντας την πορεία μου σκεφτόμουν και αναλογιζόμουν την σκηνή που μόλις είχα παρακολουθήσει. Διερωτήθηκα λοιπόν, τι θα γινόταν αν οι δύο άντρες δεν ήταν αλλοδαποί. Ο οδηγός ταξί θα είχε την ίδια συμπεριφορά; Ενδεχομένως ναι , ενδεχομένως όχι… Μετά βέβαια αναλογίστηκα και την δική μου στάση και απορούσαι, γιατί δεν έκανα κάτι, αφού έβλεπα την αδικία; Γιατί έμεινα απαθής, όπως και οι άλλοι γύρω μου;
Σε ένα σκηνικό αρκετά καθημερινό συμβαίνουν συνεχώς μικροπράγματα που, αν τα παρατηρήσει κανείς, μπορεί να μεταβεί από την απλή ματιά στην συνειδητοποίηση. Αυτή η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει είτε ταύτιση, είτε φόβο. Φόβο, κυρίως για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Εμείς είμαστε μέρος του κόσμου, εμείς τον δημιουργούμε. Επίσης, ενδέχεται να γεννηθούν ερωτήματα τα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε. Γιατί συμπεριφερόμαστε κατά αυτόν τον τρόπο; Γιατί παραμένουμε αδρανείς απέναντι σε γεγονότα, που ως άνθρωποι είμαστε υποχρεωμένοι και πρέπει να βοηθήσουμε; Τι φταίει γι’αυτό; Ίσως η αδιαφορία έχει μετατραπεί σε μόνιμο χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας. Έχουμε όμως επιλογή ανατροπής αρκεί να θέλουμε να την ανακαλύψουμε.
Είναι γεγονός πως οι περισσότεροι επιθυμούμε κάτι καλύτερο για τους εαυτούς μας και τους δικούς μας. Κυνηγώντας όμως μόνο τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και στόχους παραμελούμε την ιδιότητά μας ως μέλη του υπέρτερου κοινωνικού συνόλου. Δεν νοιαζόμαστε γι’ αυτό και σιγά σιγά αποστασιοποιούμαστε, καταλήγοντας απλά να κατακρίνουμε της δυσλειτουργίες της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Εάν, όμως, θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε αυτά που στέκονται εμπόδιο στο καλύτερο μέλλον που ελπίζουμε να έρθει, θα πρέπει όλοι να έχουμε ενεργό δράση. Θα πρέπει να επανακτήσουμε την ιδιότητα του πολίτη, που έχουμε απολέσει εδώ και καιρό. Ο καθένας μας με την δική του μοναδική συμβολή οφείλει να φανεί χρήσιμος. Με πολιτισμένο και υγιή τρόπο θα πρέπει να διαμαρτυρόμαστε και να αντιστεκόμαστε σε κάθετι που προκαλεί δυσλειτουργία και υποβαθμίζει την κοινωνία. Θα πρέπει να αφήσουμε πίσω την φιλοσοφία «θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει, γιατί εγώ;» και να προχωρήσουμε. Τα εφόδια είναι σεβασμός στον άνθρωπο, στα δικαιώματά του, στην αξιοπρέπεια και δεν είναι καθόλου δύσκολο να τα αποκτήσει κανείς, πόσο μάλλον να τα χρησιμοποιήσει.
