Του Δημήτρη Τόλια,
-Τι συμβαίνει σήμερα;
Σήμερα η πολιτική και η καθαυτή ενασχόληση αποτελεί απλώς μια τάση, ένα αρκετά μικρό θα έλεγα βοτσαλάκι στην απέραντη έκταση της ακτής των σημερινών ενδιαφερόντων. Πλέον οι νέοι επιλεκτικά ασχολούνται με την πολιτική, η οποία είναι ένα από τα πολλά Trend που συνωστίζονται στην πολυάσχολη άλλωστε ζωή μας. Όπως για παράδειγμα, ο Α ασχολείται πολύ με τα αθλητικά , έτσι και ο Β ασχολείται με την πολιτική.
Αναπόφευκτα σε κάθε παρέα νέων θα ακούσεις τις φράσεις “Α μη με ρωτάς δεν ασχολούμαι με την πολιτική” ή “Αυτός ξέρει καλά από πολιτική” και φυσικά οι εξαίρετες υπεκφυγικές γνωματεύσεις “Όλοι ίδιοι είναι” και “Άλλοι μας κυβερνούν”.
-Τι συνέβαινε νωρίτερα;
Ολόκληρος ο 18ος και ο 19ος αιώνας ήταν αφιερωμένος στη διεξαγωγή μαχών και επαναστάσεων που έδωσε η ανθρωπότητα για την επίτευξη ενός και μόνο σκοπού. Τη συμμετοχή στην πολιτική.
Το 1600 ο αυτοσκοπός του 95% των ανθρώπων ήταν η καλλιέργεια των χωραφιών ώστε, πρώτα να πληρώσουν σε προϊόν τον φεουδάρχη και ύστερα να ταΐσουν τα πεινασμένα στόματα των οικογενειών τους. Αυτό συνέβαινε 1200 χρόνια. Καμία φωνή διαμαρτυρίας, κανένας τριγμός στο υπάρχον σύστημα. Γιατί; Διότι κανείς δεν είχε χρόνο, κανείς δεν μπορούσε να σκεφτεί, πως μπορεί να αλλάξει τη ζωή του, πως ο κόσμος είναι δυνατόν να οργανωθεί σε κράτη και αργότερα σε έθνη, πως θα μπορούσαν όλοι να συνδιαλέγονται για την λήψη των αποφάσεων.
Κάποια στιγμή το έμαθαν. Να είναι καλά ο Γουτεμβέργιος που ανακάλυψε την τυπογραφία και ο Κολόμβος που συνειδητοποίησε πως στην άλλη άκρη του ατλαντικού δεν ζουν δράκοι και μυθικά τέρατα ,αλλά υπάρχει μια ολόκληρη ήπειρος έτοιμη για κατοίκηση. Ο πληθυσμός αραίωσε, τα αγαθά έφταναν για όλους, επομένως υπήρχε ελεύθερος χρόνος, ώστε οι άνθρωποι να διαβάσουν αντίγραφα χιλιάδων βιβλίων και να ανακαλύψουν έναν νέο κόσμο.
Από τότε πολέμησαν σκληρά για να αποκτήσουν την συμμετοχή τους στις πολιτικές αποφάσεις. Η λαϊκή βάση συνειδητοποιεί πως είναι η πλειοψηφία και πως δεν διαφέρει από τους βασιλείς της. Έτσι, οι άνθρωποι απαιτούν να συμμετέχουν στην λήψη πολιτικών αποφάσεων.
Πέρασε η Αγγλική, η Αμερικανική και Γαλλική επανάσταση, ώστε να φτάσουμε στο 1870 ,οπότε και οι περισσότεροι πολίτες των δυτικών χωρών μετά από αμέτρητες θυσίες και χυμένο αίμα επαναστατών και ιδεαλιστών, μπορούσαν να ψηφίσουν την καλύτερη για αυτούς άποψη, να τεκμηριώσουν επιχειρήματα, να αποδομήσουν και να επανασυστήσουν εξουσίες.
Συνεπώς, η διαδικασία απόκτησης του πολιτικού δικαιώματος ήταν τραχιά και χρειάστηκε η θυσία πλήθους ανθρώπων για αυτή την κατάκτηση της ανθρωπότητας. Γιατί λοιπόν, σήμερα οι νέες γενιές παρουσιάζουν τόση αδιαφορία και αποκρουστική άγνοια ως προς αυτό το τόσο ισχυρό δικαίωμα που κληρονόμησαν;
Όσο οι ορίζοντες του ματαιόδοξού μας κόσμου επεκτείνονται ζοφερά, τόσο και η πολιτική σκηνή φαντάζει στα αθώα μάτια των ανθρώπων ως μια συμμορία παγκοσμίου ελέγχου και ως ένα ύπουλο σύστημα με απώτερη επιδίωξη να υποδαυλίζει τα πολιτικά ένστικτα του κοινωνικού μας οικοδομήματος.
Βεβαίως, ουκ ολίγες φορές στην ιστορία, πολιτικές ηγεσίες εξαπάτησαν και συνωμότησαν κατά του λαού, ωστόσο οι πρακτικές αυτές αποτελούσαν ισχυρότατα ερείσματα για περαιτέρω ανάμειξη και έκφραση αιτημάτων διαφάνειας.
Παρά το σύνδρομο της πνευματικής πενιχρότητας που μαστίζει ακατάπαυστα τις νέες γενιές με αναμφισβήτητα αυτοκαταστροφικές τάσεις, οφείλουμε να απαλλαγούμε τουλάχιστον από τον πολιτικό μας λήθαργο και να επαν-ενεργοποιηθούμε πολιτικά.
Η πολιτική δεν είναι ασχολία, χόμπι ή επάγγελμα, είναι προνόμιο που αφορά όλους τους ανθρώπους. Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στη αναπαραγωγή των αξιών που θεμελίωσαν με πολύ κόπο και αίμα για εμάς εκείνοι που πάλεψαν για να πετύχουν το απίθανο τότε, το αυτονόητο τώρα. Να δώσουν φωνή στα πιστεύω των ανθρώπων.
Και το δικό μας έργο; Η άγνοια αυτών των γεγονότων έστω και θεωρητικά , η κονσερβοποίηση και η απόρριψη του δώρου που μας προσέφεραν. Η πλειοψηφία των νέων δεν γνωρίζει τι συνέβη στην Γαλλική Επανάσταση, ενώ θεωρεί την ενασχόληση με την πολιτική- το μεγαλύτερο δικαίωμα του ανθρώπου- ως χόμπι των “κολλημένων και των ξενέρωτων”.
Γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στον Ωρωπό Αττικής. Είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ έχει φοιτήσει και για ένα έτος στο ίδιο τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι λάτρης της πολιτικής ιστορικής ανάλυσης και έρευνας. Ασχολείται με την ανίχνευση της διαδικασίας διάδοσης και τις επιδράσεις των πολιτικών ιδεών στην κοινωνία τόσο στο παρελθόν όσο και φυσικά στο σήμερα.
