Του Ηλία Θεοδωρόπουλου,
Είναι τελικά ο καιρός κατάλληλος για ιδιωτικοποιήσεις; Υπάρχει άραγε κατάλληλος καιρός ή μήπως ένα κράτος δεν πρέπει να στηρίζεται σε αυτό προκειμένου να αναπτυχθεί οικονομικά;
Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν δύο είδη απόψεων αλλά συνήθως όμως η αλήθεια αυτών των απόψεων βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η πρώτη άποψη, η πιο Φιλελεύθερη είναι πως οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας πολύ σημαντικός δρόμος προκειμένου να υπάρχουν έσοδα στο κράτος και να προσελκυθούν επενδυτές είτε εγχώριοι είτε από το εξωτερικό, προκειμένου να αυξήσουν την αγοραστική δύναμη της Ελλάδας, αλλά και να κάνουν πιο παραγωγική και ανταγωνιστική την οικονομία. Όπως λέμε στην αργκό της οικονομίας, αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να «γυρίζει» το χρήμα και να υπάρχει ένας σταθερός ρυθμός ανάπτυξης, πιθανώς και μεγαλύτερη απορρόφηση ανέργων.
Από την άλλη μεριά, όμως, υπάρχει και η άποψη της πιο παρεμβατικής πολιτικής που έχει κάποια ίχνη εσωστρέφειας του κράτους, η οποία υποστηρίζει πως το κράτος πρέπει να ρυθμίζει μόνο του τα πράγματα και να μην καταφεύγει στη λύση των ιδιωτικοποιήσεων, για να μην εισέλθει στην εγχώρια οικονομία ο «κακός ιδιώτης» και παραγκωνιστεί ο δημόσιος τομέας.
Η λύση όμως είναι κάπου στη μέση πάντα και η βέλτιστη πολιτική κατά συνέπεια. Οι συμπράξεις ιδιωτικού και δημοσίου τομέα είναι πολύ αποτελεσματική λύση σχετικά με το επενδυτικό και αναπτυξιακό κομμάτι του κράτους, διότι και η περιφερειακή οικονομία αναπτύσσεται αλλά και η συνολική οικονομία του κράτους.
Οι συμπράξεις αυτές είναι ένας συγκερασμός κεφαλαίου, τεχνολογίας, τεχνογνωσίας, μέσων παραγωγής και εγκαταστάσεων που εκεί που δεν μπορεί να επενδύσει το ίδιο το κράτος σε έναν κλάδο, έρχεται ο ιδιώτης με ένα επενδυτικό σχέδιο προκειμένου να δώσει την τεχνογνωσία του και την τεχνολογία του, ώστε να γίνει το απαιτούμενο επενδυτικό άνοιγμα. Έτσι λοιπόν, και ο ιδιώτης βγαίνει κερδισμένος από αυτό, διότι δεν καλύπτει το σύνολο της επένδυσης, αλλά και το κράτος που έχει καταφέρει να προσελκύσει επενδυτές. Επιπλέον, υπάρχει αύξηση του ΑΕΠ, άνοιγμα για νέες θέσεις εργασίας είτε εξειδίκευσης είτε γενικής απασχόλησης.
Τρανταχτό παράδειγμα μιας ΣΔΙΤ και της δυναμικής που μπορεί να προσδώσουν σε ένα επενδυτικό πλάνο ανάπλασης είναι αυτό της επένδυσης του Ελληνικού. Πρόκειται ίσως για την επιτομή των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα προς το παρόν στην Ελλάδα. Η “Lamda”, ο επενδυτικός κολοσσός που επισήμως πλέον έχει αναλάβει την επένδυση από την πλευρά του ιδιώτη, ετοιμάζεται να συστρατευτεί με τον Δήμο Ελληνικού- Αργυρούπολης και να δημιουργήσουν έναν οικονομικό και συνάμα τουριστικό πόλο ανάπτυξης στην Αθηναική Ριβιέρα.
Έτσι λοιπόν, ειδικά αυτήν την περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή τη δύσκολη θέση σχετικά με το οικονομικό και επενδυτικό της μέλλον οι Σ.Δ.Ι.Τ μοιάζουν μια πολύ καλή λύση, που μπορουν να δώσουν μια μεγάλη ανάσα στην παραγωγή, στα έσοδα, στις εξαγωγές και στην γενικότερη οικονομική ανάπτυξη. Ήδη στους οικονομικούς κύκλους μας, από τον κλάδο της υγείας , μέχρι και αυτόν της περιφερειακής ανάπτυξης, όλο και πιο πολύ γίνεται λόγος για την ανάγκη ύπαρξης τέτοιων συμπράξεων. Ας κρατήσουμε λοιπόν τις Σ.Δ.Ι.Τ, γιατί θα έρθει η ώρα που ένα μεγάλο σύνολο της ελληνικής οικονομίας θα βασίζεται σε αυτές.
