Του Μίνωα Ράπτη,
Αύξηση του κατώτατου μισθού. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Σκίσιμο των μνημονίων. Κλπ, κλπ. Όλοι τα έχουμε ακούσει, όλοι τα θυμόμαστε. Μια λαϊκιστική προεκλογική εκστρατεία, με σενάρια που όλοι κατά βάθος ήθελαν να πιστέψουν (και που πολλοί τα πίστεψαν) αλλά που όμως δεν είχαν επαφή με την ωμή πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρ’ όλα αυτά λύγισε, ψήφισε Μνημόνιο, έλαβε κι άλλα, πιο σκληρά μέτρα λιτότητας. Σας θυμίζει κάτι;
Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει στην πεπατημένη του ΠΑΣΟΚ και οδεύει όχι απλά σε μια εκλογική ήττα ευρείας εμβέλειας, αλλά σε έναν εκλογικό όλεθρο. Οι ενδείξεις όμως, τους διαψεύδουν.
Εν αντιθέσει με το ΠΑΣΟΚ και την Κυβέρνηση Παπανδρέου, η Κυβέρνηση Τσίπρα προσπάθησε (ή τουλάχιστον έδειξε να προσπάθησε) να αποφύγει την συνέχιση της λιτότητας. Ακόμα κι αν η όλη διαπραγμάτευση, το δημοψήφισμα και οι νέες εκλογές ήταν επικοινωνιακά κόλπα η κυβέρνηση έχει, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες, το άλλοθι της προσπάθειας. Αυτό έπεισε μεγάλη μερίδα των υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ που αποζητούσε μια πιο ουσιαστική διαπραγμάτευση εντός του ευρώ και απεδείχθη αρκετό το άλλοθι για να φέρει τον Τσίπρα ξανά στην εξουσία το Σεπτέμβρη του ’15.
Μια εκλογική νίκη σημειωτέον, που έγινε μετά τη μετατροπή του “ΟΧΙ” σε “ΝΑΙ”. Απ’ ότι φάνηκε οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα με τέτοιου είδους..κωλοτούμπες.
Εδώ γίνεται ευδιάκριτος και ο παράγοντας “νομιμοποίηση”. Το ΠΑΣΟΚ άλλαξε προεκλογικές δεσμεύσεις, ιδεολογικές θέσεις και επιτυχημένες στρατηγικές δεκαετιών εν μία νυκτί. Δεν ερωτήθηκε κανένα κομματικό ή κοινοβουλευτικό όργανο και σίγουρα δεν ερωτήθηκε ο λαός για αυτόν τον ριζικό μετασχηματισμό στην κοινωνικο-οικονομική του καθημερινότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανέτρεψε κατά πολλούς τη λαϊκή εντολή που δόθηκε στο δημοψήφισμα, ψήφισε πληθώρα προαπαιτούμενων μέτρων αλλά και ένα σκληρά νεοφιλελεύθερο μνημόνιο, κόντρα σε όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές και ξανακέρδισε, με ένα εικονικά ίδιο ποσοστό. Όλες οι ατασθαλίες, νομιμοποιήθηκαν μέσα απ’ το εκλογικό αποτέλεσμα.
Πλέον όμως, το κόμμα και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κουβαλάνε στην πλάτη τους τη φθορά μιας σχεδόν τετραετούς διακυβέρνησης, μιας έντονα αντιδημοφιλούς συμφωνίας και την μαύρη κηλίδα της τραγωδίας στο Μάτι. Με όλους τους κατασταλτικούς για την εκλογική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ παράγοντες να ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας, καμία δημοσκόπηση δεν δείχνει τη Νέα Δημοκρατία να κάνει περίπατο προς την αυτοδυναμία, ούτε κάποιον άλλο φορέα του κέντρου και της αριστεράς να διεκδικεί τα πρωτεία του χώρου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
• Το ΚΚΕ ίσως συναντήσει μια μικρή εκλογική άνοδο, αλλά η στάση που κρατάει τα τελευταία χρόνια δεν του αφήνει περιθώρια για μεγάλες αλλαγές στην εκλογική του βάση, είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω.
• Το ΚΙΝΑΛ ενώ ξεκίνησε με όλα τα φόντα για να λειτουργήσει ως ένας τρίτος πόλος που θα διατηρεί ρόλο ρυθμιστή, έχασε το όποιο momentum όταν κατήργησε τις “ίσες αποστάσεις” μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, κι άρχισε να ταυτίζει τις θέσεις του με αυτές της ΝΔ, λες και ήδη συγκυβερνούν.
• Το Ποτάμι δεν φαίνεται να είναι σε θέση να ανασυγκροτηθεί αρκετά για να μπει στη Βουλή, πόσο μάλλον δε για να αποτελέσει εκλογική απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ.
• Ο χώρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς φαντάζει διαλυμένος με ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ, Diem25 και Πλεύση Ελευθερίας να μην καταφέρνουν να συμβαδίσουν και να πείσουν ως μια ενιαία, σοβαρή εναλλακτική λύση.
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι οι πιθανότητες να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά τις εκλογές είναι λίγες. Οφείλουν όμως τα κόμματα της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης (για τη δική τους επιτυχία) να μην ξεγράφουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τον χάρτη, ως το “νέο ΠΑΣΟΚ”. Γιατί αν μη τι άλλο, αν κάτι απεδείχθη τα τελευταία χρόνια, είναι ότι το βαθύ ΠΑΣΟΚ, ξέρει και επιβιώνει.
Γεννημένος και μεγαλωμένος από το 1998 στην Αθήνα, προπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης & Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης στην Κομοτηνή, στην κατεύθυνση της Πολιτικής Επιστήμης.
