Της Αγγελικής Βορροπούλου,
Στην εποχή του φαίνεσθαι όπου ζούμε, στερεότυπα σχετικά με την εμφάνιση του σώματος, καθημερινά προβάλλονται και ξαναπροβάλλονται από το διαδίκτυο, την τηλεόραση και τα περιοδικά, με αποτέλεσμα να ριζώνουν στις συνειδήσεις των ανθρώπων και να δημιουργούν την λεγόμενη “νόρμα του τέλειου σώματος”. Μοντέλα, διάσημοι πάσης φύσεως, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι προσπαθούν να συμμορφωθούν με την νόρμα αυτή, που προβάλλεται πλέον ως επιτακτική, διότι εάν δεν τα καταφέρουν ένα πράγμα είναι σίγουρο: ότι θα πέσουν θύματα body shaming….
To body shaming ορίζεται ως η κριτική που ασκείται σε κάποιον με βάση το σχήμα, το μέγεθος, τα κιλά ή την εμφάνιση του σώματός του. Η κριτική αυτή δεν κάνει διαχωρισμό ως προς τα φύλα και μπορεί να ασκηθεί τόσο έναντι των γυναικών όσο και έναντι των ανδρών. Έτσι, από τη μια, οι γυναίκες της σημερινής εποχής, για να μην γίνουν αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού καλούνται να διαθέτουν ένα καλλίγραμμο σώμα, όχι πολύ γυμνασμένο αλλά όχι και αγύμναστο, θηλυκό, με καμπύλες -όχι μεγάλες γιατί θα θεωρηθούν χοντρές-, και πλούσια – συνήθως μακριά – μαλλιά. Από την άλλη οι άνδρες προκειμένου και αυτοί να ξεφύγουν από την σκληρή κριτική , απαιτείται να έχουν ένα γυμνασμένο σώμα, μερικώς αποτριχωμένο – όχι πλήρως αλλά όχι και με τρίχα-, μεγάλο χαμόγελο, μούσια αλλά περιποιημένα, να είναι αρρενωποί και να αναδεικνύουν την φυσική τους δύναμη με την εμφάνιση τους.
Για να δικαιολογήσουν την δράση τους, οι θιασώτες του body shaming προβάλλουν την πλήρως εσφαλμένη αντίληψη, ότι μέσω αυτής της τακτικής , οι άνθρωποι, μπορούν να παρακινηθούν, ώστε να αρχίσουν να φροντίζουν περισσότερο την εμφάνιση του σώματός τους, χάνοντας τα περιττά τους κιλά. Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες τα άτομα, τα οποία δέχονται bullying για τα κιλά τους, μπορεί να οδηγηθούν σε κατανάλωση περισσότερων θερμίδων, λόγω κακής ψυχολογικής κατάστασης για να νιώσουν καλύτερα και έτσι να αυξήσουν το βάρος τους αντί να το μειώσουν. Δυστυχώς βέβαια, η πιο συνηθισμένη επίπτωση της πίεσης, που αισθάνονται τα θύματα απ τo body shaming, δεν είναι άλλη από την νευρική ανορεξία, η οποία ξεκινάει από την επιθυμία του θύματος να αποκτήσει το σώμα των ονείρων του και εν τέλει, καταλήγει σε έναν σε τεράστιο κίνδυνο ο οποίος μπορεί να του κοστίσει και την ίδια τους τη ζωή…
Το φαινόμενο του body shaming στην εποχή μας, συνεχώς εξελίσσεται λαμβάνοντας όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Έχει γίνει της μόδας, και κρύβεται πίσω από την κουρτίνα του “χιούμορ” αλλά και της “φιλευσπλαχνίας” απέναντι στο θύμα. Κοπέλες χλευάζονται για τους “πεσμένους γλουτούς τους, τις ζελεδένιες κοιλιές τους, και τα κρεμασμένα μπράτσα τους, αλλά και το “θράσος” τους να βγαίνουν στην θάλασσα με το μαγιό τους, να είναι χαρούμενες και να απολαμβάνουν το καλοκαίρι τους με αυτό το σώμα. Άνδρες επικρίνονται για το “πόσο αγύμναστοι είναι, και τι κοιλίτσες έχουν”. Κορίτσια ντρέπονται να βγουν στην παραλία εξαιτίας των επικριτικών βλεμμάτων και σχολίων που έχουν δεχθεί κατά καιρούς από διάφορους των οποίων η αισθητική προσβάλλεται από ένα κανονικό (!) σώμα. Αγόρια ντρέπονται να βγουν στην παραλία γιατί δεν έλιωναν όλο το χειμώνα στα γυμναστήρια, και αντί για κοιλιακούς έχουν κοιλίτσα. Και όλα αυτά γιατί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του τέλειου σώματος…
Πότε όμως θα καταλάβουμε επιτέλους ότι το τέλειο σώμα δεν υπάρχει; Ότι το “τέλειο σώμα” είναι απλώς μια μανία, η οποία διαδίδεται από μια ομάδα ατόμων, με στόχο να διαιωνίσουν την ματαιοδοξία τους; Πότε θα καταλάβουμε ότι το body shaming δεν αποτελεί παρά μια κουλτούρα σκληρότητας, την οποία δεν θα πρέπει να λαμβάνουμε σε καμία περίπτωση υπόψη μας; Ποτέ θα μάθουμε επιτέλους να αγαπάμε πραγματικά τους εαυτούς μας, όπως αυτοί είναι;
