Του Γιώργου Κωστόπουλου
Ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για την σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα είναι ο κυβερνητικός εταίρος, δηλαδή το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Το πολιτικό αυτό μόρφωμα ξεκίνησε από ένα κόμμα διαμαρτυρίας και έχει καταντήσει η πολιτική «ουρά» της Αριστερής κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων ξεκίνησε ως ένα κίνημα διαμαρτυρίας, μέσω των social media τον χειμώνα του 2012. Ιδρυτής αυτής της κίνησης ήταν ο Πάνος Καμμένος, πρώην υπουργός και βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία και σημερινός Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Με στόχο να απορροφήσει το δεξιό ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Καμμένος έθεσε στην πολιτική ατζέντα του κόμματος σημεία που το κατατάσσουν όλο και πιο κοντά στην δεξιά, ακόμα και στην άκρα δεξιά. Θέσεις σχετικά με τα εθνικά θέματα, όπως το Μακεδονικό και η Θράκη, το Κυπριακό, ζητήματα σχετικά με τη νομική κατοχύρωση δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, όπου τονίζουν την έντονη αντίθεση του κόμματος σε κάθε προοδευτική διεκδίκηση δικαιωμάτων, καθώς και οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας, αποτέλεσαν για το κόμμα τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές», δηλαδή απαραβίαστες και μη διαπραγματεύσιμες θέσεις σε πιθανές συνομιλίες ένταξης τους σε κυβερνητικό σχήμα.
Όπως δήλωνε και ο Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, τον χειμώνα του 2012, «οι κόκκινες γραμμές είναι για εμάς όρκος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ότι λέμε ισχύει για πάντα». Αυτές οι βαρύγδουπες δηλώσεις, πέτυχαν το σκοπό τους, καθώς μόλις λίγους μήνες μετά, το νεότευκτο αυτό κόμμα κατάφερε να εξασφαλίσει 10,6% και 7,5% στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου αντίστοιχα.
Στο κλίμα της τότε εποχής, δημοφιλής ήταν ο διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές. Οι ΑΝ.ΕΛ. μαζί με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τη Χρυσή Αυγή αποτελούσαν το άτυπο μπλοκ των «αντιμνημονιακών», που αντιμάχονταν με κάθε τρόπο τις μνημονιακές πολιτικές των δανειστών και της κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας- ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συγκεκριμένα, όπως δήλωνε ο Πάνος Καμμένος λίγους μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, «δεν πρόκειται με κανέναν τρόπο να συναινέσουμε σε μνημονιακή πολιτική γιατί δεν είμαστε πολιτικοί νταλαβεριτζήδες, ούτε κάνουμε κωλοτούμπες».
Οι ΑΝ.ΕΛ. διακήρυτταν δεξιά και αριστερά ότι είναι ο πόλος σταθερότητας και ο προστάτης των εθνικών θεμάτων σε μια ενδεχόμενη εκλογική συνεργασία με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. . Έτσι, η φιλία των Ανεξαρτήτων Ελλήνων με το κόμμα της Αριστεράς ξεκίνησε ως το αναγκαίο κακό και κατέληξε με την πάροδο του χρόνου σε αναγκαίο καλό. Τροφοδοτούσαν την κοινή γνώμη με διακηρύξεις ότι στο πλαίσιο μιας Αριστερής κυβέρνησης, αυτοί θα είναι το ανάχωμα και ο κυματοθραύστης απέναντι σε τυχόν αντεθνικές ή φιλελεύθερες πολιτικές που στρέφονται κατά της θρησκευτικής και εθνικής παράδοσης.
Οι εξελίξεις έτρεχαν με ραγδαίο ρυθμό, το κλίμα πόλωσης και φανατισμού δυνάμωνε συνεχώς, και οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 αποτέλεσαν το κύκνειο άσμα της πολιτικής ομαλότητας στην Ελλάδα. Οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις βγήκαν κερδισμένες και το τελικό αποτέλεσμα οδήγησε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ της Αριστεράς του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και της δεξιάς των ΑΝ.ΕΛ., που το μόνο που τους ένωνε ήταν η αντίθεση τους στις μνημονιακές πολιτικές. Οι εκλογές αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι πιο πολωμένες των τελευταίων 15 ετών.
Η νέα κυβέρνηση ανέλαβε δράση και κάπου εδώ αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Οι διαπραγματεύσεις της με τους διεθνείς εταίρους αποτυγχάνουν παταγωδώς, η ελληνική οικονομία οδηγείται στα βράχια και μέσα σε όλα αυτά ο κυβερνητικός εταίρος προδίδει με τις κινήσεις του το κοινό που τον στήριξε προεκλογικά. Οι ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο δεν ρίχνουν την κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2015, αλλά αντιθέτως υπερψηφίζουν το 3ο μνημόνιο και δηλώνουν ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί το τέλος των μνημονίων. Σε δηλώσεις του Πάνου Καμμένου λίγους μήνες πριν τη ψήφιση του μνημονίου, ο ίδιος δήλωνε ότι ‘’δεν είμαστε πολιτική δύναμη που κάνει κωλοτούμπες. Ένα είναι το σύνθημα που θέλω να περάσω προς τους Έλληνες πολίτες, εμείς δεν σας προδώσαμε ποτέ’’.
Χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, αλλά με περίσσιο θράσος, οι ΑΝ.ΕΛ. συνέχισαν να στηρίζουν το κυβερνητικό σχήμα, ξέροντας, πλέον ότι, εκτός από ανίκανοι, είναι και επικίνδυνοι για τη χώρα. Αυτό που έγινε ουσιαστικά, είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής που ακολουθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά αυτή τη φορά τα ηνία τα είχαν οι ‘’τίμιοι και άφθαρτοι’’ πολιτικοί των αντιμνημονιακών δυνάμεων που φρόντισαν να μας χρεώσουν με επιπλέον 200 δις. ευρώ και να στείλουν την ελληνική οικονομία στο σημείο που βρισκόταν το χειμώνα του 2012.
Ακολούθησαν ένα μήνα μετά οι εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπου το ακροδεξιό, πλην μνημονιακό, πλέον, αυτό κόμμα επανεξελέγη σχετικά οριακά, συνεχίζοντας την κυβερνητική συνεργασία του με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Ο κ. Καμμένος, έχοντας ικανοποιήσει από τον Γενάρη το πολιτικό του όνειρο, να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, άρχισε να δείχνει σιγά σιγά ότι το κόμμα του χρησιμοποιούσε προσωπείο όλο αυτό το διάστημα. Σε θέματα που αποτελούσαν τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές οι ΑΝ.ΕΛ. έμειναν αδρανείς, για να μην χάσουν τις πολιτικές τους θέσεις. Το σημαντικό ζήτημα της νομικής κατοχύρωσης του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια υπερψηφίστηκε, με τις ψήφους, όμως, του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και άλλων δυνάμεων του κοινοβουλίου (από τους ΑΝ.ΕΛ. υπερψήφισαν μόλις 3 βουλευτές). Στο ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατία της Μακεδονίας οι ΑΝ.ΕΛ. δηλώνουν προς πάσα κατεύθυνση ότι θα ρίξουν την κυβέρνηση όταν η συμφωνία έρθει προς ψήφιση στο ελληνικό κοινοβούλιο, δηλαδή κάποια στιγμή μέσα στο επόμενο εξάμηνο και αφού πρώτα οι γείτονες ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις που προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών. Στο επίσης σημαντικό ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας, οι ΑΝ.ΕΛ. επιμένουν ότι αποτελεί κόκκινη γραμμή γι’ αυτούς και ότι θα το καταψηφίσουν όταν έρθει η ώρα της ψηφοφορίας.
Συγκεκριμένα, στο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους- Εκκλησίας, υπάρχουν διαφοροποιήσεις ακόμα και μέσα στο κόμμα, καθώς ο ίδιος ο Υφυπουργός Εξωτερικών και μέλος των ΑΝ.ΕΛ. Τέρενς Κουίκ, δήλωσε ότι θα καταβάλει κάθε προσπάθεια, ώστε το κόμμα να αλλάξει στάση σε αυτό το θέμα, αμφισβητώντας ξεκάθαρα την ‘’κόκκινη γραμμή’’ που είχε τεθεί προεκλογικά.
Τι συμπεραίνουμε από όλα αυτά; Ότι τα μέλη αυτού του κόμματος νοιάζονται όσο κανείς άλλος για την πολιτική τους επιβίωση. Δηλώνουν ότι δεν θα στηρίξουν την κυβέρνηση στα ζητήματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω, αλλά καταλήγουν ότι πολύ ευχαρίστως θα αποδεχθούν την υπερψήφιση τους από άλλες πολιτικές δυνάμεις, ώστε να μην πέσει η κυβέρνηση. Σε καμιά περίπτωση, λοιπόν, δεν θα έριχναν το σημερινό κυβερνητικό σχήμα, ακόμα και αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παραβίαζε τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές. Τα πάντα για την πολιτική επιβίωση, χωρίς ίχνος μεταμέλειας και ειλικρίνειας.
Ανεξαρτήτως του τι πιστεύει κανείς ή τι γνώμη έχει πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα, σημαντικό είναι να πρυτανεύει πάνω απ’ όλα η λογική. Το συγκεκριμένο κόμμα, πέρα από το τι πρεσβεύει, έχει εξαπατήσει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης με τον πιο θρασύ τρόπο και χωρίς ίχνος μεταμέλειας. Οι κόκκινες γραμμές του έχουν ξεθωριάσει μετά από την πλύση τους στο πολιτικό πλυντήριο της κυβέρνησης, και πλέον μπορούμε να κάνουμε λόγο για ‘’ροζ γραμμές’’. Ίσως, τελικά το ροζ να τους ταιριάζει περισσότερο μιας και έχουν γίνει οι καλύτεροι φίλοι με τον πάλαι ποτέ Συνασπισμό.
Απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το διάστημα αυτό σπουδάζει Δημοσιογραφία και ΜΜΕ σε ιδιωτικό Ινστιτούτο εκπαίδευσης. Έχει προηγούμενη εμπειρία στην αρθρογραφία καθώς την περίοδο 2016-2017 υπήρξε αρθρογράφος για διάφορα site ποικίλης ύλης, ενώ από τις αρχές του 2018 είναι ιδρυτής και διαχειριστής ενημερωτικού group αθλητικού περιεχομένου στα social media. Από ξένες γλώσσες γνωρίζει αγγλικά.
