Της Μαρίστης Μπουρνουσούζη,
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Η λέξη χόμπι προέρχεται από την αγγλική λέξη «hobby». Στα ελληνικά μεταφράζεται ως ενασχόληση. Το «χόμπι» επικράτησε στην ελληνική γλώσσα σε σύγκριση με άλλους όρους. Το πρόσωπο, ο χομπίστας, ή αλλιώς ερασιτέχνης, είναι αυτός που κάνει μια δημιουργική δραστηριότητα προς τέρψη της ψυχής του και δεν επιδιώκει χρηματικό όφελος, συνεπώς έρχεται σε αντιδιαστολή με τον επαγγελματία.
Παράλληλα, ο χομπίστας χρησιμοποιείται στην καθομιλούμενη γλώσσα, για να δηλώσει την έννοια της χαλαρότητας και μίας γοητευτικής ανεμελιάς που διακατέχει έναν άνθρωπο. Η έννοια αυτή επικράτησε στα τέλη του 1990, με κορύφωση τη ταινία «Τα φτηνά τσιγάρα» το 2000, με τον Αλκή Παναγιωτίδη και τον Κώστα Τσάκωνα, να απογειώνει την έννοια της χαλαρότητας και της απλότητας, ενσωματώνοντάς την στην λέξη «χομπίστας». Από τότε, η λέξη χομπίστας έχει εκλάβει μια άλλη διάσταση, η οποία φανερώνει έναν χαλαρό και γοητευτικό άνθρωπο.
Παρατηρώντας τη σημερινή εποχή, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταλαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων. Η σημερινή γενιά περνάει κάποιο μέρος του ελεύθερου χρόνου της -είτε αυτός είναι πέντε λεπτά είτε ώρες- παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δηλαδή facebook, instagram,twitter κλπ. Είναι, λοιπόν, παραδεκτό να πούμε, ότι τα προαναφερθέντα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν πλέον, διαδεδομένα χόμπι! Συνεπώς, η έμπνευση του άρθρου αυτού, ήταν μία νέα λέξη, «ο χομπιΝστας», η οποία ενσωματώνει δύο αντίθετα άκρα. Την απλότητα του παρελθόντος και την κοσμικότητα της ψηφιακής εποχής μας.
Σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, οι άνθρωποι αναζητούσαν την ευχαρίστηση στο απλό, ήταν ευτυχισμένοι με τα λίγα και καλά. Τα χόμπι ήταν ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα. Έκαναν τον άνθρωπο να ξεχάσει την “ασχήμια” του κόσμου και να νοιώσει καλύτερα. Ο χομπίστας με την επικρατούσα έννοια στην αργκό, ήταν εκείνος που έμενε μόνιμα σε μια δική του πραγματικότητα, μακριά από σκοτούρες, που διατάραζαν την γαλήνη της ψυχής του.
Ας κάνουμε τώρα ένα πείραμα στο εαυτό μας. Τι θα μας άρεσε να βλέπουμε κάθε πρωί που ξυπνάμε ή το βράδυ λίγο πριν κοιμηθούμε; Όμορφες εικόνες που εκπέμπουν ευτυχία, ή καταστροφικές φωτογραφίες που θυμίζουν πόλεμο και ξυπνάνε οργή; Όλοι θα διαλέγαμε το πρώτο. Ο άνθρωπος τείνει να επαινεί το ωραίο και να κρύβει το άσχημο. Οι οθόνες μας γεμίζουν όμορφες στιγμές, γεγονός που οδηγεί τους χρήστες να πιστεύουν ότι οι ζωές των άλλων είναι τέλειες! Υποσυνείδητα ο ανθρώπινος νους πιστεύει ότι η δική του ζωή είναι ανούσια και οδηγείται σε ένα αρχικό στάδιο αχρησίας και απραγίας. Αναζητά την πραγματικότητα μέσα στα social media, γιατί εκεί νομίζει ότι αισθάνεται ζωντανός. Παρακολουθώντας τις ζωές των άλλων ζει μέσα από αυτές και δημιουργεί ανάγκες, που δεν του είναι συνήθως απαραίτητες, αναζητώντας ξεγνοιασιά στο παγωμένο γυαλί μιας οθόνης.
Ίσως αυτό, όμως, ελλοχεύει μια υπερβολή, μια τόση ευτυχία κρύβει μια «μη πραγματικότητα», στην οποία τείνουμε να ζούμε, εφόσον δεν βάζουμε όριο στο παρακολουθείν τα social media· και από εκεί που προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε από τη πραγματικότητα έστω και για λίγο, δημιουργούμε μια παράλληλη, η οποία δεν βοηθάει, εν γένει και εν τέλει, στην καλλιέργεια του νου και της ψυχής. Το ζην σε μια «μη πραγματικότητα» υποδηλώνει άρρωστη κατάσταση και αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκληφθεί ως ευχαρίστηση του ατόμου.
Φυσικά όλο αυτό δημιουργείται εφόσον δεν υπάρχει το κατάλληλο μέτρο και όλη αυτή η κατάσταση τείνει στην υπερβολή. Σε καμία περίπτωση ο ψηφιακός κόσμος δεν απορρίπτεται, εφόσον χρησιμοποιείται με σύνεση. Τα χρόνια περνάνε, ο κόσμος αλλάζει και μαζί του αλλάζουν και οι δραστηριότητες που τον ευχαριστούν. Ο χομπιστας μπορεί να έχει εξαφανιστεί, αλλά ο άνθρωπος συνεχίζει να αναζητά τρόπους ψυχαγωγίας και δημιουργικότητας.
Ένα αγαπημένο χόμπι δημιουργεί αίσθηση χρησιμότητας και συνεπώς, ικανοποίησης του ατόμου, τόσο κατά τα διάρκεια, όσο και κατά τη λήξη του. Στην ουσία υπάρχει ποιοτικός έλεγχος κατά την ενασχόληση και έτσι, υποδεικνύεται η ευχαρίστηση. Νοιώθει δηλαδή το άτομο ότι έχει την αίσθηση της κυριαρχίας. Δεν παρουσιάζεται άρρωστη κατάσταση, ούτε εθισμός. Ο άνθρωπος, όμως, δεν είναι τέλειος, έτσι και τα δημιουργήματά του τείνουν να φέρουν ελαττώματα.
Πολλοί άνθρωποι απέχουν από τα μέσα μαζικής δικτύωσης ακριβώς, γιατί φοβούνται ότι δεν είναι αρκετά δυνατοί για να τα δαμάσουν. Διότι τα social media αγαπητοί αναγνώστες, είναι σαν τον ερώτα! Όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε αρκετά έξυπνοι για να τον ελέγξουμε ή και να τον αποφύγουμε, αλλά τελικά o φτερωτός θεός ρίχνει τα βέλη του στην κάρδια μας και το χειρότερο από όλα, σημαδεύει άσπλαχνα και το μυαλό μας! Μήπως τελικά όλοι θέλουμε να είμαστε «χομπιΝστες», αλλά χομπιΝστες της δίκης μας ζωής;
Γεννήθηκε στο Αμαρούσιο Αττικής το 1994 και μεγάλωσε στην όμορφη Κάρυστο. Απόφοιτη της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ. Λάτρης των ταξιδιών, των χαμογελαστών ανθρώπων και του ευ ζην! Της αρέσει η παρατήρηση και η συγγραφή ενδιαφερόντων θεμάτων και αυτή είναι και η σύνδεση της με το OffLine Post.
