Του Πάνου Ιορδανίδη, 3 Σεπτεμβρίου εώς 9 Σεπτεμβρίου, 36η Εβδομάδα
Η 36η εβδομάδα σημαδεύτηκε από τις τριμερείς διαβουλεύσεις Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας στην Τεχεράνη για το μέλλον της Συρίας, αλλά και για τα επίπεδα συνεργασίας μεταξύ των τριών μερών. Ως προς τη συριακή κρίση, κυριάρχησε η ρωσο-ιρανική ατζέντα στήριξης στον Άσαντ, καθώς οι βομβαρδισμοί στο τελευταίο προπύργιο των επαναστατών (μεταξύ αυτών και τζιχαντιστικών ομάδων), το Ιντλίμπ, συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση, παρά τις αντιδράσεις των ΗΠΑ και του Ειδικού Απεσταλμένου του ΟΗΕ για τη Συρία. Ως προς την τριμερή συνεργασία, Ιράν και Τουρκία εξέρχονται της συνόδου με συγκλίνουσες στοχεύσεις. Οι αμερικανικές οικονομικές πιέσεις προς τις δύο πλευρές είναι ο συνδετικός κρίκος, ενώ η Ρωσία φέρεται πως συμπράττει σιωπηλά μαζί τους.
Στον ευρωπαϊκό χώρο, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου με διαμεσολαβητή την ΕΕ για ενδεχόμενη αναδιάρθρωση συνόρων φαίνεται πως δεν ευδοκιμούν. Με τα δύο μέρη να βρίσκονται μακριά απο μια οριστική λύση, η μη κανονικοποίηση των διμερών τους σχέσεων απομακρύνει το ενδεχόμενο ενταξιακών συζητήσεων και παράλληλα δυσχεραίνει ένα χρόνιο μεταψυχροπολεμικό ζήτημα που μαστίζει τα Δ. Βαλκάνια.
Στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ενώ η ανακωχή στη Λιβύη λαμβάνεται ως ένα θετικό βήμα για μια πολυεπίπεδη κρίση, οι συνεχόμενες εντάσεις στη Γάζα και η κλιμάκωση του πολέμου δι’ αντιπροσώπων μεταξύ Ισραήλ και Ιράν με επίκεντρο το Ιράκ, δεν μας δίνουν αισιοδοξία. Επιπλέον, στη δύνη της ιρακινής κρίσης, έρχεται να προστεθεί η μεγάλη αναταραχή στη Μπάσρα, όπου οι βίαιες διαδηλώσεις δημιουργούν τριγμούς στην ιρακινή κυβέρνηση. Βέβαια, ένα γεγονός που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, είναι η αποτυχία της ειρηνευτικής διαδικασίας στην Γενεύη για τον υεμενικό εμφύλιο, καθώς οι Χούθι δεν προσήλθαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Μετά τις εξαγγελίες του Κινέζου Προέδρου για επιπλέον αναπτυξιακά πακέτα στην Αφρική, επήλθε η συνάντηση Κινέζων διπλωματών με την νεοσυσταθείσα πακιστανική κυβέρνηση. Η περαιτέρω ανάπτυξη του κινεζικού εγχειρήματος “Ένας Δρόμος, Μία Ζώνη” για την αναβίωση του Δρόμου του Μεταξιού, εγείρει ερωτήματα. Πρόκειται για μια αναπτυξιακή πρωτοβουλία αμοιβαίου και επωφελούς χαρακτήρα ή εντάσσεται στα πλαίσια της «διπλωματίας του χρέους», που ενισχύει τον κινεζικό παράγοντα έναντι των αδύναμων αναπτυσσόμενων χωρών;
Στην περιοχή του Κέρατος της Αφρικής, η περιφερειακή διπλωματία που ασκεί η Ερυθραία φαίνεται πως αρχίζει να αποδίδει καρπούς. Μετά την Αιθιοπία και τη Σομαλία, προστίθεται και το Ντζιμπουτί στην επαναφορά των διπλωματικών σχέσεων που έχει επιδοθεί η Ασμάρα. Μπορεί ο Πόλεμος Ερυθραίας-Αιθιοπίας να είχε τελειώσει από το 2000, όμως η αποτυχία ύπαρξης μιας οριστικά βιώσιμης επίλυσης διόγκωνε περαιτέρω την ανθρωπιστική και την προσφυγική κρίση, που ήρθαν ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης. Καθόσον φαίνεται, η ζοφερή πραγματικότητα έκαμψε τις εμμονές των δύο χωρών και άνοιξε δρόμους για την πολυμερή συνεργασία, κάτι που έχει ανάγκη συλλήβδην, η Αφρικανική ήπειρος.
Στα θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, άνοιξε ένας κύκλος συζητήσεων για τη Συμφωνία των Πρεσπών μετά την αποκάλυψη των WikiLeaks για τη στάση του Γκλιγκόροφ ως προς την μακεδονική γλώσσα και εθνότητα το 2008. Με τον πρωθυπουργό της πΓΔΜ να λαμβάνει το εν λόγω γεγονός ως προς ένα στοιχείο ενίσχυσης της εισήγησής του στο επικείμενο δημοψήφισμα, τα οφέλη της ελληνικής πλευράς για την επίλυση της διαμάχης αμφισβητούνται. Εφόσον η αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας είναι ένας στόχος που επιτεύχθει μέσα από την Συμφωνία των Πρεσπών, ποιος είναι ρόλος της Ελλάδας στο ζήτημα πέρα από αυτόν του καλοθελητή ως προς τις επιδιώξεις του διεθνούς παράγοντα;
Απόφοιτος του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι λάτρης της διεθνούς πολιτικής τόσο σαν ακαδημαϊκό, όσο και σαν δημοσιογραφικό αντικείμενο. Έχει ασκηθεί σε πολιτικές διευθύνσεις του ΥΠΕΞ και δραστηριοποιείται ενεργά στον χώρο του εθελοντισμού σε ΜΚΟ, ακαδημαϊκά συνέδρια και εκπαιδευτικές προσομοιώσεις.
