Του Πελοπίδα-Παναγιώτη Κουλούρη,
Ξεκινώντας το πρώτο μου (πολιτικό) άρθρο στη νεοσύστατη ηλεκτρονική ιστοσελίδα OFF LINE POST, αποφάσισα να καταγράψω κάποιες σκέψεις για το τραγικό γεγονός της πολύνεκρης πυρκαγιάς στο Μάτι στις 23 Ιουλίου. Ο τίτλος του άρθρου είναι λίγο πολύ γνωστός σε όλους, μιας και ειπώθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη ως τίτλος σε άρθρο τού στην εφημερίδα «Καιροί» με σκοπό να καυτηριάσει την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα του 1874. Ωστόσο, το εν λόγω άρθρο δεν έχει στόχο να αναφερθεί στην πολιτική κατάσταση της Ελλάδας ούτε του 1874 αλλά ούτε και του 2018, αλλά να προσπαθήσει να κατανοήσει ο καθένας από εμάς τι και ποιος έφταιξε και εν καιρώ ειρήνης θρηνούμε, ως τώρα, 98 ψυχές μιας και αγνοούνται πολλοί συνάνθρωποί μας.
Δυστυχώς, δε φταίει μόνο ένας άνθρωπος – πολιτικός, ούτε ευθύνεται μόνο η σημερινή κυβέρνηση, η οποία κατακρίνεται, ορθώς φυσικά, για την καθυστέρηση στη λήψη έγκαιρων αποφάσεων προκειμένου να μην έχουμε αυτόν τον τραγικό αριθμό θυμάτων. Η ευθύνη βαραίνει πολλούς, βαραίνει και τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά ως είθισται το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το επωμίζεται η υπάρχουσα κυβέρνηση. Εμείς, όμως, θα προσπαθήσουμε να μην πέσουμε σε λήθη και να μην ξεχάσουμε ότι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ευθύνονται. Το 2011, ξεκίνησαν να νομιμοποιούνται τα αυθαίρετα και φυσικά οι περισσότεροι προχώρησαν στη νομιμοποίησή των προκειμένου να μπορέσουν να τα πουλήσουν κάποια στιγμή και φυσικά η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορούσε να τα φορολογεί και άρα να αυξηθούν τα έσοδα των κρατικών ταμείων. Αυτή ήταν η εύκολη απόφαση και λύση αλλά κανένας αρμόδιος πολιτικός δεν ανέλαβε το πολιτικό κόστος της κατεδάφισης των αυθαιρέτων, που δεν πληρούσαν απαραίτητες προϋποθέσεις, όπως εκείνα τα αυθαίρετα, που βρίσκονταν εντός δασικών εκτάσεων μιας και δε θα έπρεπε να υπάρχουν αυτές οι κατοικίες. Έτσι, εάν το κυβερνητικό κόμμα προχωρούσε στην κατεδάφιση αυθαιρέτων τότε θα προκαλούνταν διαμαρτυρίες, θα έχανε ψήφους και το πολιτικό κόστος θα ήταν τεράστιο. Έτσι, λοιπόν, και τα αυθαίρετα στο Μάτι νομιμοποιήθηκαν χωρίς καμία πρόβλεψη για προστασία των κατοίκων από τυχόν πυρκαγιές εντός των δασικών εκτάσεων, που βρίσκονταν οι αυθαίρετες κατοικίες.
Ενδιαφέρουσα είναι και η τοποθέτηση (25/07/2018) (https://www.facebook.com/stamatis.sekliziotis/posts/1980201978671023?__tn__=K-R) του Σταμάτη Σεκλιζιώτη στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook με τίτλο «Όταν φύτευαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 τη Λεωφόρο Μαραθώνος». Ο Σταμάτης Σεκλιζιώτης είναι Γεωπόνος (ΑΠΘ), Αρχιτέκτονας Τοπίου και πρώην Β’ Ακόλουθος γεωργικών υποθέσεων του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ. Στο άρθρο αυτό ο κ. Σεκλιζιώτης καυτηριάζει τον πρόχειρο σχεδιασμό και τα λάθη, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με την χρήση της επιστημονικής γνώσης σχετικά με τη δενδροφύτευση επί της Λεωφόρου Μαραθώνος και το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτή η κεντρική αρτηρία ως αντιπυρική ζώνη και όχι ως παγίδα θανάτου για εκατοντάδες συμπολίτες μας και αναφέρεται γενικά στα λάθη της δενδροφύτευσης με τη χρήση εύφλεκτων δέντρων.
Στις 27 Ιουλίου, τέσσερις μέρες μετά το τραγικό συμβάν, ο Πρωθυπουργός ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη». Η «πολιτική ευθύνη», λοιπόν, την οποία ανέλαβε ο πρωθυπουργός της χώρας, ως όφειλε να κάνει, έχει δύο όψεις. Η πρώτη αφορά την ευθύνη που ανέλαβε ο Πρωθυπουργός για τις επιλογές του και τις παραλείψεις του, για το συντονισμό, τους νόμους, τις δράσεις και τις παραλείψεις των συνεργατών του και των μελών του υπουργικού Συμβουλίου. Την ευθύνη για τις δηλώσεις υπουργών και των κρατικών φορέων, που άλλοι λένε ότι υποεκτίμησαν την κατάσταση, άλλοι ότι καθυστέρησαν να δράσουν και άλλοι ότι δεν εφήρμοσαν τα πρωτόκολλα, που ορίζει ο Νόμος. Όλα αυτά αφορούν ποινικές ευθύνες, που ίσως κληθεί η Δικαιοσύνη να εξετάσει αργότερα. Η άλλη όψη είναι η συνταγματική ερμηνεία της «πολιτικής ευθύνης». Σημαίνει πτώση ή παραίτηση της κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο Πρωθυπουργός, όπως ως νομική υποχρέωση προκύπτει από το άρθρο 85 του Συντάγματος που ορίζει ότι: «Tα μέλη του υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι Yφυπουργοί είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τη γενική πολιτική της Kυβέρνησης και καθένας από αυτούς για τις πράξεις ή παραλείψεις της αρμοδιότητάς του, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων για την ευθύνη των Yπουργών. Σε καμία περίπτωση η έγγραφη ή προφορική εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν απαλλάσσει τους Yπουργούς και τους Yφυπουργούς από την ευθύνη τους».
Σύμφωνα με την ερμηνεία του κορυφαίου Συνταγματολόγου Δ.Τσάτσου, […ο καταλογισμός πολιτικής ευθύνης σε μέλος της Κυβέρνησης ή στην κυβέρνηση συλλογικά, είτε η ομολογία πολιτικής ευθύνης, συνεπάγεται την πτώση, την παραίτηση της κυβέρνησης, όπως ως νομική υποχρέωση προκύπτει από το άρθρο 85 του Συντάγματος…] και ενεργοποιείται με το άρθρο 84, δηλαδή την κοινοβουλευτική διαδικασία παροχής ή μη ψήφου εμπιστοσύνης.
Συμπερασματικά, κατανοεί ο καθένας ότι ανέκαθεν όλες οι κυβερνήσεις, αντί να αναλάβουν δράση και να δημιουργηθεί ένα εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, ανέβαλλαν μονίμως την υλοποίησή του και τη μετέθεταν στην επόμενη κυβέρνηση. Έτσι λοιπόν, τα τελευταία 15 χρόνια κάθε καλοκαίρι θρηνούμε θύματα από πυρκαγιές και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην έλλειψη συντονισμού και εν γένει ενός ολοκληρωμένου σχεδίου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1996. Το 2014 ξεκίνησε τις σπουδές του, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου αποφοιτώντας το 2018. Τον Οκτώβριο ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Νεαπόλεως Πάφου στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Νεότερη και Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία". Στο OffLine Post αρθρογραφεί για τις κατηγορίες Πολιτικού και Ιστορίας.
